Ο περιορισμός στα εισοδήματα των νοικοκυριών λόγω της οικονομικής κρίσης οδηγεί πλήθος καταναλωτές στην επιλογή της ρύθμισης των οφειλών τους. Πέρυσι ρυθμίστηκαν 250.000 δάνεια και φέτος ο αριθμός εκτιμάται ότι θα υπερβεί τις 400.000.
Σύμφωνα με τα τραπεζικά στελέχη οι επιλογές των δανειοληπτών είναι οι εξής:
Οι οφειλές από καταναλωτικά δάνεια και κάρτες μπορούν να μεταφερθούν σε ένα δάνειο, με σταθερό επιτόκιο καθ’ όλη τη διάρκεια αποπληρωμής. Αν δηλαδή κάποιος έχει οφειλές 20.000 ευρώ, από καταναλωτικό δάνειο (μέσο επιτόκιο 9%), ανοικτό δάνειο (μέσο επιτόκιο 14%) και πιστωτικές κάρτες (μέσο επιτόκιο 18%), πληρώνει κάθε μήνα –ανάλογα με τα υπόλοιπα της κάθε κατηγορίας- δόσεις από 600 μέχρι 700 ευρώ το μήνα.
Αν τα «μαζέψει» σε ένα δάνειο αυτομάτως κερδίζει από τη μεγαλύτερη διάρκεια αποπληρωμής 5 ή 6 χρόνια, το επιτόκιο μπορεί να μειωθεί σημαντικά (ανάλογα με την προσφορά της κάθε τράπεζας) και έτσι μπορεί να μειώσει τη μηνιαία δόση του κατά 250 με 300 ευρώ.
Οι ίδιες οφειλές αν μεταφερθούν σε ένα καταναλωτικό δάνειο με επιπλέον ασφάλεια προσημείωση ακινήτου τότε το επιτόκιο μειώνεται ακόμα περισσότερο (στο 5% -5,5%), ενώ η διάρκεια αποπληρωμής αυξάνεται ακόμα και στα 10 χρόνια και η μηνιαία δόση των 700 ευρώ μπορεί να μειωθεί στο επίπεδο των 350- 380 ευρώ.
Στα στεγαστικά δάνεια οι δανειολήπτες έχουν τρεις επιλογές:
Την επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής, με την προϋπόθεση ότι το επιτρέπει η ηλικία του δανειολήπτη. Αν κάποιος είναι σήμερα 55 ετών και έχει στεγαστικό που λήγει σε 10 χρόνια μπορεί να επιμηκύνει τη διάρκεια του κατά 5 χρόνια, ώστε να έχει αποπληρωθεί όταν ο δανειολήπτης γίνει 70 ετών. Τη λύση αυτή επιλέγουν νέα ζευγάρια που έχουν αγοράσει σπίτι με δάνειο και έχουν τη δυνατότητα να επιμηκύνουν τη διάρκεια αποπληρωμής ακόμα και στα 35 χρόνια. Με τη λύση αυτή μειώνεται σημαντικά η μηνιαία δόση, ωστόσο αυξάνεται το συνολικό ποσό των τόκων που θα πληρώσουν στην τράπεζα.
Η δεύτερη επιλογή είναι η πληρωμή μόνο τόκων για διάστημα 2 ή 3 ετών. Η δόση μειώνεται για το συγκεκριμένο διάστημα, όμως στη συνέχεια καθώς δεν θα έχει μειωθεί το κεφάλαιο το νοικοκυριό θα κληθεί να καταβάλει μεγαλύτερη δόση στην τράπεζα.
Η τρίτη επιλογή είναι το «πάγωμα» του δανείου για διάστημα 12 ή 24 μηνών. Στην περίπτωση αυτή ο δανειολήπτης δεν πληρώνει καθόλου δόση, όμως όταν λήξει η περίοδος χάριτος θα κληθεί επίσης να πληρώσει αυξημένη δόση, αφού οι «παγωμένοι» τόκοι θα έχουν κεφαλαιοποιηθεί.
