Αισθάνομαι
την υποχρέωση ν’ αφιερώσω τις παρακάτω σκέψεις μου στον αείμνηστο πλέον (94
ετών) Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, πρώην Πρόεδρο της Γαλλίας και πραγματικό φίλο
της Ελλάδος.
Ήταν
ένας πραγματικός φιλέλληνας και συμπαραστάτης στα δύσκολα της Ελλάδος.
Ενδεικτικά αναφέρω τα εξής δύο γεγονότα, από τα οποία αποδεικνύεται η μεγάλη
αγάπη και στήριξη εκ μέρους του της Ελλάδος:
1. Το
έτος 1974, όταν κατέρρευσε στη χώρα μας η επτάχρονη δικτατορία, συνήλθε
εκτάκτως ένα διευρυμένο Πολιτικό Συμβούλιο όλων των πολιτικών αρχηγών και άλλων
κορυφαίων δημοκρατικών πολιτικών στελεχών της χώρας μας, υπό την Προεδρία του
«Προέδρου της Δημοκρατίας» Γκιζίκη και αποφασίστηκε αρχικά, κατά τις δύσκολες
εκείνες ώρες, να ορκισθεί ως Πρωθυπουργός της Ελλάδος ο Παναγιώτης
Κανελλόπουλος και Αντιπρόεδρος ο Γεώργιος Μαύρος. Σε κάποια στιγμή, και προτού
να τελειώσει η σύσκεψη, επιστρέφει στην αίθουσα ο Ευάγγελος Αβέρωφ (είχε βγει
για λίγο έξω) και ανακοινώνει στο Συμβούλιο, ότι έρχεται στην Ελλάδα ο
Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αυτό έγινε αμέσως δεκτό απ’ όλους και ομόφωνα
αποφάσισαν ως Πρωθυπουργός να ορκισθεί ο Κων/νος Καραμανλής. Τα γεγονότα, όμως,
στην Ελλάδα έτρεχαν ανεξέλεγκτα, η χώρα ήταν ακυβέρνητη, η τραγωδία της Κύπρου
συνεχιζόταν και ο λαός αγωνιούσε για την επαναφορά και παγίωση της δημοκρατίας
στη χώρα μας. Οι εξελίξεις στην Ελλάδα δεν ανέμεναν και ο Καραμανλής στο Παρίσι
δεν είχε πως να έλθει στην Αθήνα.
Μόλις,
όμως, πληροφορήθηκε το πρόβλημα αυτό ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ζισκάρ Ντ’ Εστέν,
αμέσως τηλεφώνησε ο ίδιος στον Καραμανλή και του είπε, ότι το Προεδρικό
αεροπλάνο ήταν αμέσως στη διάθεσή του για να τον μεταφέρει στην Αθήνα. Έτσι και
έγινε και ο Καραμανλής τις πρωινές ώρες της ιστορικής εκείνης ημέρας (23
Ιουλίου 1974), έφτασε στην Αθήνα με το προεδρικό αεροπλάνο του Ζισκάρ Ντ’ Εστέν
και αμέσως ορκίστηκε ως Πρωθυπουργός της Ελλάδος και έτσι άρχισε η επαναφορά
και η παγίωση τότε της δημοκρατίας στη χώρα μας.
Ήταν
μία πράξη ειλικρινούς φιλίας και αγάπης του Γάλλου Προέδρου, τόσο προς την
Ελλάδα, όσο και προς το πρόσωπο του Κων/νου Καραμανλή, που είχαν αναπτύξει και
προσωπική φιλία όσο ο Καραμανλής ήταν αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Για το λόγο
αυτό, εξάλλου, το 1998 ήταν μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών που ήλθαν στην Αθήνα
και παρέστησαν στην κηδεία του Καραμανλή. Εάν ο Γάλλος Πρόεδρος δεν έκανε την
κίνηση αυτή και εάν ο Καραμανλής δεν ορκιζόταν αμέσως ως Πρωθυπουργός της
Ελλάδος και εάν δεν έπαιρνε αμέσως την εξουσία στα στιβαρά χέρια του, δεν είμαι
σε θέση να γνωρίζω, πώς θα αντιδρούσαν οι χουντικοί και ποιες θα ήταν οι
εξελίξεις στη χώρα μας. Οφείλουμε, ασφαλώς, μεγάλη ευγνωμοσύνη στον τότε Γάλλο
Πρόεδρο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν για την αποφασιστική βοήθειά του κατά τη νύχτα εκείνη
για την επαναφορά και παγίωση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και για την άμεση
αντιμετώπιση της τραγωδίας της Κύπρου.
2. Η
δεύτερη μεγάλη προσφορά του Ζισκάρ Ντ’ Εστέν στην Ελλάδα ήταν το έτος 1979,
όταν η χώρα μας αποφάσισε, να διεκδικήσει την είσοδό της, ως ισότιμο μέλος,
στην τότε ΕΟΚ. Όλες, δυστυχώς, οι μεγάλες χώρες της τότε ΕΟΚ ήταν τελείως
αντίθετες στην είσοδο σ’ αυτή της Ελλάδος, εκτός από τη Γαλλία του Προέδρου
Ζισκάρ Ντ’ Εστέν. Ο Καραμανλής άρχισε μία μεθοδευμένη εκστρατεία προσωπικής
επαφής, προκειμένου να πείσει τους Ηγέτες της ΕΟΚ για την είσοδο σ’ αυτή της
χώρας μας και σ’ αυτή του την προσπάθεια μεγάλος συμπαραστάτης και συναγωνιστής
ήταν ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, ο οποίος μίλησε προσωπικά σε κάθε ηγέτη και εξήγησε
και αυτός, μαζί με τον Καραμανλή, τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε η
Ελλάδα να γίνει ισότιμο μέλος της ΕΟΚ. Πρώτος πείστηκε ο τότε Γερμανός
Καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ και οι τρεις μαζί ανέλαβαν τον κοινό αγώνα. Έτσι,
επετεύχθη τότε η είσοδος της Ελλάδος στην ΕΟΚ και ο ρόλος του Ζισκάρ ντ’ Εστέν
στην προσπάθεια αυτή της Ελλάδος ήταν πολύ μεγάλος και καθοριστικός.
Τις ώρες αυτές, που η Γαλλία θρηνεί για την απώλεια του μεγάλου ηγέτη της, εμείς οι Έλληνες πρέπει, να σκεφτόμαστε τη μεγάλη προσφορά του ανθρώπου αυτού στην πατρίδα μας και να του οφείλουμε μεγάλη ευγνωμοσύνη. Από τότε καθιερώθηκε το «Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία» και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα κατά τον καλύτερο και ισχυρότερο τρόπο. Ίσως θα πρέπει ο Δήμος Αθηναίων, σε εκδήλωση μεγάλης ευγνωμοσύνης της πατρίδας μας στο μεγάλο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, να αφιερώσει το όνομά του σ’ ένα κεντρικό δρόμο της Αθήνας.
ΠΗΓΗ: www.proinoslogos.gr/
.jpg)
