Είναι αδιαμφισβήτητα ο ρόλος που στην ουσία
«κλειδώνει» το αποτέλεσμα κατά την διεξαγωγή του κυνηγιού του αγριόχοιρου.
Είναι εκείνο το λεπτό σημείο, που κρίνεται η πολυπόθητη κάρπωση καθώς
αναμένεται απ’ όλη την ομάδα, να ανταμειφθούν οι όποιες προσπάθειες
καταβλήθηκαν από κοινού. Είναι ο ήχος της «βαριάς» τουφεκιάς που ευελπιστούν
όλοι κάποια στιγμή να… ηχήσει στα αυτιά τους!
Ο τρόπος του ομαδικού κυνηγιού που συνηθίζεται από
αρχαιοτάτων χρόνων έως και σήμερα, έχει σαν βάση στρατηγικής τους σιωπηλούς
κυνηγούς, που στην κυριολεξία δεν κυνηγούν, αλλά, καραδοκούν. Αυτό πάντα
απαιτούσε και συνεχίζει να απαιτεί, άτομα τα οποία διακατέχονται από ηρεμία,
υπομονή και αποθέματα τεράστιας ψυχραιμίας.
Πέρα του χαρακτήρα ενός τέτοιου ατόμου, απαιτούνται
σαφώς και οι σκοπευτικές ικανότητες. Κάτι το οποίο εκτός από το ταλέντο που
μπορεί να χρίζει έναν τέτοιο κυνηγό, επιβάλλεται η προάσκηση και η εξοικείωση
με το όπλο.
Οι αγριόχοιροι έχουν χαράξει συγκεκριμένα περάσματα
(διάβες) στα μέρη που ζούνε, καθώς αυτά, θα πρέπει να ελέγχονται συνεχώς από τα
μέλη της παρέας που σκοπεύουν να αναλάβουν το πόστο των καρτεριών. ..
Συνήθως, παραμένουν ίδια για πολλά χρόνια, εκτός κι
αν μεσολαβήσουν διάφορα φυσικά αίτια που θα αλλάξουν την κατάσταση τους, όπως
π.χ μια κατολίσθηση, η πτώση ενός δέντρου το οποίο φράζει την διαδρομή τους
κ.λ.π, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα οι αγριόχοιροι να δημιουργούν παραπλήσια
περάσματα έστω και μερικών μέτρων. Ακόμη όμως κι αυτά τα μέτρα διαφοράς, όταν
δεν γίνονται αντιληπτά από τους κυνηγούς, δίνει την δυνατότητα διαφυγής των
ζώων.
Θα πρέπει να έχουν ελεγχθεί πριν το ξεκίνημα κάθε
νέας κυνηγετικού περιόδου από κάποιο έμπειρο μέλος της παρέας, καθώς επίσης να
γνωρίσουν και οι υπόλοιποι που επρόκειτο να τοποθετούν εκεί.
Βασική προϋπόθεση λοιπόν, είναι η γνώση και η
παρακολούθηση της συμπεριφοράς των αγριόχοιρων στον τομέα που σκοπεύουμε να
κυνηγήσουμε, υπό την συνεχή δραστηριοποίησή μας, ακόμη και τη «νεκρή» περίοδο.
Εδώ να επισημάνουμε πως η εντόπιση των περασμάτων διεξάγεται συνήθως βάσει της
ανακάλυψης των ιχνών που αφήνουν οι αγριόχοιροι κατά την νυχτερινή τους έξοδο.
Όμως, οι διαδρομές που επιλέγουν να κινηθούν τη νύχτα, δεν αντιστοιχούν απόλυτα
με αυτές που θα ακολουθήσουν όταν κυνηγηθούν, κατά την διάρκεια της ημέρας. Τη
νύχτα επιλέγουν πιο «ανοιχτά» σημεία, σε αντίθεση με την ημέρα όπου επιλέγουν
να κινηθούν στα πιο πυκνά.
Πέρα απ’ όλα αυτά, ο πιο βασικός παράγοντας
επικεντρώνεται στην ικανότητα του ατόμου που θα επιτελέσει το έργο του
σκοπευτή. Πράγμα που συνεπάγεται την εξάσκηση του όπλου, αλλά και την εμπειρία
που αποκτά ο καθένας μέσα από τις καταστάσεις που βιώνει στο κυνήγι.
Το αγριογούρουνο μπορεί να φαντάζει ως εύκολος
στόχος λόγω του όγκου του, αλλά η ταχύτητα που αναπτύσσει όταν καταδιώκεται από
τους σκύλους διασχίζοντας τα περάσματα, κάνουν πολλές φορές ακόμη και τους
καλύτερους σκοπευτές, ανήμπορους να…το «γκρεμίσουν».
Λόγω της δύναμης αλλά και της τεράστιας αντοχής
του, η σκόπευση θα πρέπει να εστιάζεται σε καίρια ζωτικά όργανα για την όσο το
δυνατόν άμεση, καταβολή του. Και αυτό είναι το δύσκολο!
Διότι πολλές των περιπτώσεων στις δασικές εκτάσεις
της χώρας μας που τις διακρίνει στο μεγαλύτερο ποσοστό η πυκνή βλάστηση, δεν
παρέχεται ο κατάλληλος χρόνος για μια τέτοια επιλεκτική τουφεκιά. Πολλές είναι
οι φορές που λόγω πίεσης του περιθωρίου ορατότητας, το όπλο σηκώνεται
αστραπιαία ενστικτωδώς, κατευθυνόμενο σε μια νοητή ευθεία.
Ο καρτεριτζής πρέπει να διατηρεί στην εντέλεια όλες
του τις αισθήσεις σε άπταιστο βαθμό…
Η αίσθηση της ακοής είναι αυτή που προειδοποιεί τον
ερχομό του ζώου και προετοιμάζει τον κυνηγό. Και όπως συνηθίζει να λέγεται «το
γουρούνι κυνηγιέται με το αυτί, ο λαγός με το μάτι». Σαφώς όμως, η καλή όραση
είναι αυτή που διακρίνει το στόχο (ζώο) και κατόπιν αναμένεται το όποιο
αποτέλεσμα. Άρα, βασικό στοιχείο αποτελεσματικότητας αποτελεί η έγκαιρη
επώμιση, λίγο πριν, εμφανισθεί το ζώο στο βεληνεκές μας.
Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω θα πρέπει να
τονίσουμε πως άτομα τα οποία δεν διατηρούν τα στοιχεία αυτά στον ανάλογο βαθμό,
κακώς επιτρέπεται η συμμετοχή τους στην ομάδα υπό την ανοχή των Αρχηγών.
Ένα από τα πιο θεμελιώδη ζητούμενα συναποτελεί η
ψυχραιμία του χαρακτήρα την ύστατη εκείνη στιγμή της σκόπευσης.
Όση εμπειρία κι αν διαθέτει κάποιος, το
αγριογούρουνο κατά την επέλασή του επιφέρεί δέος από το θόρυβο που προκαλεί,
διαταράσσοντας πολλές φορές, ακόμη και τον πιο ψύχραιμο χαρακτήρα…
Είναι η αιτία που ευθύνεται για το μεγαλύτερο
ποσοστό αστοχίας στο κυνήγι του αγριόχοιρου. Αρκετοί είναι οι κυνηγοί που
εκείνη την ώρα «χαζεύουν» την παρουσία του ζώου δίχως να ακουμπήσουν το
ζυγωματικό τους στο κοντάκι του όπλου, με συνέπεια η τουφεκιά να μην βρίσκει
στόχο. Άραγε, πώς, να μην θαυμάζει κανείς αυτό το υπέροχο ζώο…!
Παράλληλα αυτό που πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά
υπόψη είναι η εκτίμηση της απόστασης βάσει του δραστικού βεληνεκές, είτε με
δράμια είτε με μονόβολα.
Σαφώς και, η χρήση του μονόβολου είναι πιο εφικτή για
μακρύτερες αποστάσεις άνω των 15 μέτρων. Και εδώ, διακρίνεται ξεκάθαρα η
έλλειψη αυτοπεποίθησης που διακατέχει τον Έλληνα γουρουνοκυνηγό, αφού ελάχιστοι
είναι αυτοί που χρησιμοποιούν μονόβολα. Αυτό είναι ένα θέμα που συζητιέται
χρόνια τώρα, εφόσον η χρήση των ραβδωτών όπλων αποτελεί απραγματοποίητο όνειρο
στη χώρα μας. Εν πάση περιπτώσει, αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία.
Επίσης, επιπλέον βασικό
στοιχείο αποτελεί η κατάσταση της απόλυτης σιγής που θα πρέπει να διέπει τη θέση ενός
καρτεριού. Δεν είναι τυχαίο που τα αγριογούρουνα εμφανίζονται συνήθως στα ίδια
άτομα. Και έπειτα αναρωτιούνται ορισμένοι γιατί αυτοί δεν πατούνε ποτέ την
σκανδάλη, αποδίδοντας την αιτία στον… παράγοντα «τύχη».
Σίγουρα υπάρχουν κάποια κύρια περάσματα, αλλά το
καλύτερο… είναι αυτό που δεν προδίδει την ανθρώπινη παρουσία. Με λίγα
λόγια…αυτός που δεν θορυβεί άσκοπα, δεν καπνίζει, δεν έχει τον ασύρματο στο
διαπασών, δεν έχει το κινητό του σε ενεργή λειτουργία, αλλά έχει αφήσει όλα τα
προβλήματα που τυχόν τον απασχολούν πίσω του, έχοντας στραμμένο το μυαλό του
στο παραμικρό «κρακ» που θα ακούσει.
Ορισμένοι κυνηγοί υπερηφανεύονται πως έχουν
θηρεύσει αγριόχοιρους ακόμη και με τσιγάρο στο στόμα. Αναρωτήθηκαν όμως, ποιες
συνθήκες επέτρεψαν αυτό να γίνει; Το εάν υπήρχε αντίθετος εκείνη την ώρα άνεμος
ή αν το γουρούνι πιεζόταν από τα σκυλιά δίχως ευχέρεια ελέγχου; Αναλογίστηκαν
ποτέ, πόσες φορές καθώς σε διαφορετική περίπτωση καθώς γίνανε αντιληπτοί,
επήλθε αντίθετο αποτέλεσμα, με πολλές των περιπτώσεων σε ένα πισωγύρισμα του
κάπρου να την «πληρώνουν» τα σκυλιά; Και στο κάτω -κάτω, δεν μπορεί ο καθένας
να λειτουργεί σκεπτόμενος τις εξαιρέσεις, κι όχι με βάσει τον κανόνα…
Σήμερα που όλα τα μέλη της ομάδας βρίσκονται μέσα
στο «παιχνίδι», στην όλη εξέλιξη του κυνηγιού μέσω της ενημέρωσης των Vhf δεν
θα έπρεπε να επικρατεί ανυπομονησία και σύγχυση.
Από την άλλη, βέβαια, η χρήση των Vhf βοηθά για ένα
καλύτερο αποτέλεσμα, παράλληλα όμως, προσθέτει έναν ακόμη «σύμμαχο» υπέρ του
αγριόχοιρου. Στο να αντιληφθεί δηλαδή, την ανθρώπινη παρουσία. Όσα ζώα
θηρεύονται λόγω της άμεσης επικοινωνίας, άλλα τόσα γλυτώνουν εξαιτίας αυτής.
Εδώ, αξίζει να αναφέρω έναν παραλληλισμό.
Παλαιότερα που δεν υπήρχαν ούτε ασύρματοι ούτε κινητά τηλέφωνα, τα καρτέρια
τοποθετούταν το χάραμα και πολλές φορές ώσπου ο ήλιος να βασιλέψει, δεν
γνώριζαν τίποτα για το πώς εξελίχθηκε η όλη διαδικασία. Παρέμειναν εκεί, ώρες
ολόκληρες με τις αισθήσεις τους σε συνεχή εγρήγορση, μη τυχόν «πιαστούν»
απροετοίμαστοι. Έως ότου τελικά, άκουγαν μια φωνή στο βάθος, έκκληση για την
επιστροφή τους..
Σήμερα, τα καρτέρια μέσω των Vhf και των Gps
ενημερώνονται διαρκώς από τους παγανιέρηδες μέχρι ακόμη και το πότε να σηκώσουν
το τουφέκι. Και παρόλο αυτά…πάλι αποτυγχάνουν!
Από την μια τα σύγχρονα μέσα απλοποίησαν κατά
κάποιο τρόπο το δύσκολο αυτό κυνήγι, κι από την άλλη, υποβάθμισαν τις
προϋποθέσεις και επιδεξιότητες ενός γουρουνοκυνηγού.
Σε τελική ανάλυση, ο ρόλος και τα βασικά στοιχεία
των καρτεριών είναι κάτι που απαιτεί χρόνο, αντίληψη και εμπειρία, δίπλα σε
αξιόλογους κυνηγούς όπου μπορούν να μεταφέρουν σε νέους και μη, όλα αυτά, στον
επιθυμητό βαθμό.
Τα άτομα τα οποία καλούνται να επιτελέσουν τα
καθήκοντα αυτής της θέσης θα πρέπει να αξιολογούνται αυστηρά από τον Αρχηγό της
ομάδος και όχι επιπόλαια καθώς συνηθίζεται επί των ημερών μας.
Όχι μόνον για
την επίτευξη του στόχου, αλλά πρωτίστως…για την σοβαρότατη ευθύνη περί
ατυχημάτων μεταξύ των…