Φιλοξενία υπό … προϋποθέσεις!

Γράφει ο Βοστινιώτης  (Τσούνης) Παναγιώτης

Η αντίφαση είναι προφανής. Φιλοξενία υπό ..προϋποθέσεις, μόνο φιλοξενία δεν μπορεί να θεωρηθεί. Ή την λέξη «φιλοξενία» πρέπει να αντικαταστήσουμε  ή τις «προϋποθέσεις».

Αντιγράφω για τους … Ελληναράδες, από το λεξικό: [.. Στην Αρχαία Ελλάδα η φιλοξενία εθεωρείτο πράξη αρετής. Τους ξένους προστάτευαν ο Ξένιος Δίας και η Αθηνά η Ξενία, όπως και οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης. Υπήρχε θεία απαίτηση για την περιποίηση των ξένων και εθεωρείτο αμάρτημα η κακή αντιμετώπισή τους…]. Όπως βλέπουμε οι πρόγονοί μας δεν έθεταν κανέναν όρο, καμιά …προϋπόθεση όταν επρόκειτο να φιλοξενήσουν κάποιον! 

Η φιλοξενία δεν είναι «σύμφωνο συμβίωσης», για να θέτει κανείς όρους και προϋποθέσεις αλλά είναι πράξη βαθύτατα ανθρώπινη!

Η συμπεριφορά  του δημάρχου Πωγωνίου κ. Καψάλη, που  διακήρυττε με στόμφο μάλιστα, σ όλα τα ΜΜΕ ότι για την φιλοξενία των προσφύγων, έθετε … μια σειρά όρους και προϋποθέσεις, μόνο σαν πράξη αρετής δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. 

Το λάθος του δεν είναι φυσικά μόνο στην διατύπωση, αλλά κυρίως στους πρακτικούς χειρισμούς.  

Η μεγάλη αγωνία του δεν ήταν πως θα μπορέσει αθόρυβα να συνεισφέρει και αυτός, στην λύση του τεράστιου προσφυγικού δράματος, αν δηλαδή  θα βρεθούν  χώροι, εγκαταστάσεις, κτήρια (που υπάρχουν πάρα πολλά), αλλά  η μεγάλη του αγωνία την οποία κάθε λίγο και λιγάκι επαναλάμβανε, ήταν μήπως παραγκωνιστεί ο ίδιος από την διαδικασία.. της φιλοξενίας.

Εδώ πρέπει να υπενθυμίσουμε στους Πωγωνήσιους, ότι κατά το παρελθόν είδαμε εκ μέρους του, μερικά  δείγματα «φιλοξενίας». Όπως π.χ. τον Ιούλιο του 2011, που απειλούσε να κλείσει τους δρόμους στο Καλπάκι, για να μην περάσουν τα λεωφορεία με τα ανήλικα παιδιά που είχαν σταλεί –κατόπιν εισαγγελικής εντολής- από το στρατόπεδο κράτησης του Έβρου, στο Κ.Π.Μ. Πωγωνιανής. Δεν ήταν  ο μόνος είναι αλήθεια! Φρόντισε ακόμη να έχει και την υποστήριξη των τοπικών φορέων, ακόμη και του Πολιτιστικού Συλλόγου, αν είναι δυνατόν, και την είχε.  Επικεφαλής μάλιστα «ομάδας κρούσης» είχε εισέλθει απρόσκλητος στο κτήριο και απαιτούσε να κλείσουν οι  πόρτες του Ιδρύματος και να μείνουν τα παιδιά στους δρόμους. Δεν του πέρασε τότε.

Να υπενθυμίσουμε επίσης στους Πωγωνήσιους ακόμη ένα δείγμα των φιλόξενων αισθημάτων του κ. Καψάλη: Πριν τρία χρόνια έκανε  ολόκληρο αγώνα για να στηθεί το Κέντρο Κράτησης Κακαβιάς, ένα πραγματικό κολαστήριο ανθρώπων που προορίζονταν να «επανδρώσει» την ΕΟΖ  Πωγωνίου με πρόσφυγες. Ούτε εκεί του πέρασε! (Το κολαστήριο της Κακαβιάς για τον κ. Καψάλη δεν  θα ήταν «αποθήκη ψυχών», το κτήριο των Δολιανών που είχε όλες τις ανέσεις θα ήταν).

Τώρα διαμαρτύρεται ότι τον παραγκωνίσανε από την διαδικασία φιλοξενίας! Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει τόσο από την πρώτη όσο και από την δεύτερη ανακοίνωση του, που εκτός από αμφίσημη, ήταν και αμφίθυμη,  ναι μεν αλλά κλπ, (θύμιζε και λίγο τουρκομπαρόκ). Αντί με τις ανακοινώσεις του, να  διαλύσει κάθε ξενοφοβικό σύνδρομο των απλών ανθρώπων, θέλησε  ακόμη μια φορά να «κάνει παιχνίδι» όχι μόνο μαζί τους,  αλλά και με τους αλληλέγγυους προς τους πρόσφυγες συμπολίτες μας:  Στην πρώτη αποστολή των προσφύγων, δεν τον έπαιρνε  να εναντιωθεί γιατί  «η απόφαση της πολιτείας ήταν  τελεσίδικη». Σε αυτή την φάση « την ανάγκη ..φιλοξενία ποιούμενος», το έπαιξε μεγαλόψυχος και  «επέτρεψε» την εγκατάσταση 200  προσφύγων – στο άνετο κτήριο των Δολιανών, (μικρά παιδιά με τις μανάδες τους η πλειοψηφία), παραβρισκόμενος μάλιστα στην υποδοχή τους. Περίμενε  να πάρει την ρεβάνς στο δεύτερο ημίχρονο, (ενάντια μάλλον στην σημερινή Κυβέρνηση, κλείνοντας το μάτι με νόημα και στους Ελληναράδες, με τους οποίους πάντοτε ήθελε να το έχει στο καλό!) 

Ήξερε ότι έρχονται κι άλλοι πρόσφυγες. Στο μεσοδιάστημα, με τους δικούς του ανθρώπους προετοίμασε  το κλίμα, επιδιώκοντας  ούτε λίγο ούτε πολύ να « αναμοχλεύσει  τα σκοτεινά υποστρώματα της ψυχής των απλών  ανθρώπων και να φέρει  στην επιφάνεια την έξαλλη χορεία των ενστίκτων  τους».

Τα κατάφερε: Έβαλε τους  Δολιανίτες να κλείσουν  τους δρόμους. Και εκείνοι παίζοντας το παιχνίδι του Καψάλη, δεχτήκανε, (Πως την πάτησε έτσι ένα ολόκληρο χωριό, με τόσους αξιόλογους ανθρώπους;) και έστησαν οδοφράγματα στην διασταύρωση, για να μην περάσει η δεύτερη αποστολή με  100  ακόμη Σύρους. Καλά που δεν βάλανε και ακανθωτό συρματόπλεγμα, σαν αυτό των Σκοπιανών, που βλέπουμε στην Ειδομένη! Έφτασαν οι Σύροι και μέσα από τα πούλμαν με τα τρομαγμένα από τις βόμβες του πολέμου ακόμα, μάτια τους έβλεπαν  τα «φιλόξενα» αισθήματα των Πωγωνησίων που έστησαν το μπλόκο, ένα μπλόκο   που θα μείνει στην ιστορία του Πωγωνίου σαν πράξη ντροπής!

Τα πουλμαν  υποχρεώθηκαν  να γυρίσουν πίσω προς άγνωστη κατεύθυνση.  Δεν χωρούσανε άλλοι  στον καταυλισμό, έλεγε ο κ. Καψάλης,  λες και μιλούσε εκ μέρους των προσφύγων της προηγούμενης αποστολής που ήταν μέσα στο κτήριο!

«Αιδώς … κύριοι»!  (Κατά το «Αιδώς Αργείοι» από την γνωστή  φράση του Αίαντα!)

 Υ.Γ.:  Χιλιάδες δικοί μας  νέοι, κυρίως επιστήμονες, λόγω της οικονομικής κρίσης, παίρνουν το δρόμο της ξενιτιάς,   ψάχνοντας στα ξένα μια καλύτερη τύχη. Είναι φυσικό να ελπίζουν  και στην φιλοξενία  των ανθρώπων της  χώρας που θα πάνε!

Σκεφτείτε σε τι δύσκολη θέση θα βρεθεί ένας νέος από το Πωγώνι όταν θα τον ρωτήσουν:

-Από πού είσαι ξένε, από το Πωγώνι από εκεί που στήσανε μπλόκα να μην περάσουν οι ξένοι;     

Βοστινιώτης  (Τσούνης) Παναγιώτης

Πωγωνιανή 29-3-2016