Τοποθέτηση του Γιάννη Στέφου στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για τις θεματικές του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία

Τοποθέτηση του Γιάννη Στέφου στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για τις θεματικές του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία.

κ. Πρόεδρε,

Αυτός ο διάλογος, δεν πρέπει να είναι προσχηματικός αλλά ειλικρινής, το πιστεύω βαθιά αυτό και θα κάνω κάθε προσπάθεια να μείνει έτσι μέχρι τέλους.

Θεωρώ ότι είναι μια εξαιρετικά σπουδαία πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας. Οι 12 θεματικές ενότητες οι οποίες προφανώς μπορούν και να συμπληρωθούν, δίνουν το στίγμα του πως πρέπει να δώσουμε όλοι εμείς τη μάχη για τη δημόσια εκπαίδευση.

Είμαι αισιόδοξος ότι σε λίγα χρόνια θα είμαστε σε θέση να μη μιλάμε και να μην ασχολούμαστε τόσο με το τι ακριβώς θα γίνει στην ιδιωτική εκπαίδευση διότι μπορούμε με απαρχή αυτόν τον διάλογο να θέσουμε τις βάσεις για το δημόσιο σχολείο.

Η πρώτη και η δεύτερη θεματική ενότητα είναι ιδιαίτερα σημαντικές και ειδικά οι δημοκρατικές αξίες και τα οικονομικά της εκπαίδευσης τα οποία ξέρουμε όλοι ότι είναι σε άθλια κατάσταση, όπως επίσης πολύ σημαντική θεωρώ τη συζήτηση για την αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος, όχι σε ότι αφορά μόνο το γραφειοκρατικό κομμάτι, την λειτουργία των σχολείων, αλλά και σε ό,τι αφορά εκείνων των αναλυτικών προγραμμάτων.

Επίσης εξαιρετικά σημαντική είναι η κουβέντα για την συνεχή και δια βίου εκπαίδευση. Ωστόσο όμως δεν μπορώ να την δω ξεχωριστά από μια συζήτηση που πρέπει να ανοίξει και μια αντίληψη που πρέπει να κυριαρχήσει στο ότι οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στα 40 χρόνια εκπαιδευτικού βίου τουλάχιστον, έτσι όπως διαμορφώθηκαν τα όρια ηλικίας μέσα από αυτές τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκήθηκαν τόσα χρόνια, δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς θα είναι σε μια διαρκή, συνεχή και δια βίου εκπαίδευση, εάν δεν φεύγουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα από την τάξη. Όπως ακριβώς γίνεται με τους συναδέλφους της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Είναι δηλαδή ζητήματα που πρέπει να τα συζητήσουμε πάρα πολύ σοβαρά. Ο χώρος της εκπαίδευσης είναι ένας χώρος και έτσι ακριβώς θα αναδειχθεί και εδώ στις συζήτησης που θα γίνουν, ιδεολογικής αντιπαράθεσης.

Εδώ λοιπόν βλέπω δύο θεματικές ενότητες διασύνδεσης των εκπαιδευτικών δομών με την παραγωγή και με την αγορά εργασίας. Αν αυτό σημαίνει ότι θέλουμε μια επαγγελματική εκπαίδευση τέτοια που πραγματικά θα δώσει ώθηση και θα εξασφαλίζει θέσεις εργασίας.

Παρόλα αυτά, ενδιαφέρον θα έχει και η συζήτηση που αφορά στο ρόλο των κοινωνικών ομάδων, των ΜΚΟ και άλλων οργανισμών για την εκπαίδευση και την έρευνα.

Το δημόσιο σχολείο, εγώ προσωπικά το αντιλαμβάνομαι να στηρίζεται κυρίως στις δυνατότητες που του παρέχει η Ελληνική Πολιτεία και το Ελληνικό Δημόσια. Είναι όμως ζητήματα τα οποία καλώς μπήκαν και ενδεχομένως μπορεί και να είναι χρήσιμα στην όλη συζήτηση.

Τελειώνοντας, αυτά θα τα συζητάμε για πολύ καιρό και ελπίζω να είναι πολύ πυκνές αυτές οι συναντήσεις μας, πολύ μεγάλη σημασία έχει ο διάλογος αυτός να μην γίνει ερήμην της κοινωνίας.

Δηλαδή, να μη καταλήξουμε κάποια στιγμή, ακόμη και αν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε απόλυτα, που δεν θα γίνει και είμαι απολύτως βέβαιος, γιατί πως θα συμφωνήσεις στα ζητήματα που αφορούν την πρώτη θεματική ενότητα για τη Δημοκρατία με όλους; Δεν γίνεται, υπάρχουν τεράστια προβλήματα.

Ωστόσο, όμως, θα πρέπει πέρα από τους φορείς, που εκπροσωπούνται οι εκπαιδευτικοί, δηλαδή, η ΔΟΕ, η ΟΛΜΕ, οι ιδιωτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, να είναι οι γονείς, να είναι οι μαθητές και ιδίως με τους μαθητές θα πρέπει να συζητήσεις.

Τα παιδιά, τα οποία σε έξι μήνες ψηφίζουν και αποφασίζουν για κυβέρνηση, δηλαδή, οι μαθητές της 3ης Λυκείου, είναι πολύ αναγκαίο να συνομιλήσεις μαζί τους.

Λέω, λοιπόν, ότι είναι ζητήματα, τα οποία θα κληθείτε και εσείς ως Πρόεδρος να τα διαχειριστείτε στην πορεία αυτού του διαλόγου και είμαι απολύτως βέβαιος, ότι θα μπορέσουμε όλοι να συνεννοηθούμε.

Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω ειλικρινά ότι είναι μια τεράστια ευκαιρία να μπορέσουμε, όχι να συμφωνήσουμε σε όλα, να συμφωνήσουμε όμως σε πολλά, να συμφωνήσουμε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο θα έχει ένα βάθος ζωής δέκα - δεκαπέντε χρόνια, τέτοιο που να μπορέσει να βγάλει την εκπαίδευση και την κοινωνία από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται σήμερα.

Σας ευχαριστώ.