«Ο κόσμος μας είναι η αντανάκλαση ιδεών ενός άλλου κόσμου»
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια ενδιαφέρουσα και εντυπωσιακή, ομολογουμένως, στροφή στη συγγραφή μυθιστορημάτων και διηγημάτων, πέραν από αγκαλίτσες και φιλάκια που κυριαρχούν στα περισσότερα έργα Ελλήνων δημιουργών.
Η στροφή αυτή έχει να κάνει με τα παραφυσικά φαινόμενα, τις μετεμψυχώσεις, τις μετενσαρκώσεις, τη φαντασία και όσα παραδεκτά ή ανύπαρκτα λαμβάνουν χώρα στο μυαλό και τη μυθοπλασία και στα όσα συμβαίνουν στη διαχωριστική γραμμή από τα γήινα και ανεξήγητα εκεί στην απέναντι όχθη, την άλλη μεριά, εκεί όπου ο νους μπορεί να ταξιδέψει, θέλει να πάει, να ικανοποιήσει την περιέργειά του και να γυρίσει ξανά πίσω, ψυχή τε και σώματι. Γίνεται όμως;
Γύρω απ΄αυτήν τη διαχωριστική γραμμή κινούνται τα συγγραφικά έργα που κυκλοφορούν τελευταία από σημαντική μερίδα σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών. Στη χορεία αυτή των νέων συγγραφέων συγκαταλέγεται και ο εξ Ιωαννίνων ορμώμενος Βαγγέλης Γεωργάκης, ο οποίος κυκλοφορεί το 4ο παρεμφερές σύγγραμμά του με θέμα, τι άλλο, τα παραφυσικά φαινόμενα. Με την καθιερωμένη πλέον περιρρέουσα σύλληψη, γραφή, γλώσσα και ελκυστική ανάγνωση που διατηρεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη σελίδα έως την τελευταία, μας δίνει με το παρόν πόνημά του 13 διηγήματα και μια νουβέλα βγαλμένα ένα προς ένα από τον κόσμο της μυθοπλασίας. Διηγήματα και νουβέλα διαβάζονται, ερμηνεύονται και αξιολογούνται πολλαπλώς, αφού ο συγγραφέας τους με πολλή τέχνη κινείται στο χώρο και στη χώρα του παραλόγου, συγκρίνοντάς το συγχρόνως και παραλληλίζοντάς το με τη δική μας παράλογη πραγματικότητα, η οποία δεν απέχει και πολύ.
Και αγγίζει αυτήν την πραγματικότητα χωρίς φόβο και κακίες, χωρίς εξόφθαλμους εντυπωσιασμούς, ψυχαναλύοντας πρόσωπα και καταστάσεις από το χώρο της μυθοπλασίας ή της φαντασίας όπως δεν τις βλέπουν οι πολλοί αν και τις βιώνουν καθημερινά στο σαρκίο και το μυαλό τους, στην ψυχοσύνθεσή τους, στη δύσκολη κοινωνική και οικονομική συγκυρία που αντιμετωπίζουν. Καταστάσεις που έχουν σημαντική επίδραση στο προσωπικό τους γίγνεσθαι. Γεγονότα και καταστάσεις που θα΄θελαν ή όχι να ζήσουν οι ίδιοι ή που άλλοι έχουν ζήσει. Γεγονότα που εξάπτουν το νου και τη φαντασία και που οδηγούν σε άλλες… όχθες, άλλες καταστάσεις. Οδηγούν ζωντανούς και νεκρούς στον ονειρεμένο κόσμο, τη φανταστική παραδεισένια κόλαση του συγγραφέα.
Ο Βαγγέλης Γεωργάκης με τη δύναμη του μυαλού και της πένας του μας δίνει μοντέρνα-μακάβρια παραμύθια με βαμπίρ και δαίμονες, πλάσματα και ανθρώπους χωρίς… είδωλο που καραδοκούν στην πύλη κάποιου άλλου, όχι και μακρινού, κόσμου. Και κατορθώνει με τον τρόπο του να δώσει φωνή και να βάλλει φωτιά στα όνειρά μας και σε όλα τα πλάσματα της νύχτας που ονειρεύονται μέρα. Μας βυθίζει όλο και πιο βαθιά στα σκοτάδια της επίγειας ύπαρξής μας. Και μας «ξεγυμνώνει» δείχνοντας την ανθρώπινη οντότητά μας χωρίς φτιασίδια, αφρόντιστα ατημέλητους, ευάλωτους, περίεργους, αθώους.
Μας δείχνει το δρόμο που οδηγεί στο λυκόφως «… την ώρα του παραδόξου όπου το φως ασφυκτιά μες το σκοτάδι. …Όταν τα χρώματα του δειλινού πλημμυρίζουν ένα δωμάτιο σ΄ έναν άλλον κόσμο, επικίνδυνο και σκοτεινό, στην προβληματική οικονομικά και ηθικά Ελλάδα, άπ΄ όπου και τα αγάλματα δείχνουν να φλέγονται».
Διαβάζοντας το σπουδαίο πόνημα του Β. Γεωργάκη «Λυκόφως» εναπομένει σε μας ν ΄αναζητήσουμε μιαν άλλη… όχθη, στο Λυκαυγές, το γλυκοχάραμα που όλοι ονειρευόμαστε.
Το νέο πόνημα του συγγραφέα, μετά τα «Ποδηλάτης στην Εθνική Οδό», «Ονειρεμένο φινάλε» και «Ακροβάτης του Ονείρου», κυκλοφορεί από τις καλές «Εκδόσεις Οδός Πανός».