Μας έλεγε ο πατέρας μας: «Ήμουν δίπλα στον ταγματάρχη ΚΩΣΤΑΚΗ όταν άνοιξε τα δυο δάκτυλα, κοίταξε από μέσα το χωριό Δολιανά, είπε τις μοίρες (δεξιά-αριστερά) για τη ρύθμιση του όλμου και μετά είπε πυρ.
Στα Δολιανά δίπλα στο άγαλμα του Γεωργίου Γενναδίου, η οβίδα του
Κωστάκη στέλνει με ακρίβεια στον άλλο κόσμο, έναν Ιταλό υποστράτηγο και δυο
συνταγματάρχες, χωρίς μάλιστα να προκαλέσει ζημιές στο άγαλμα του Γενναδίου».
Από ένα καμπαναριό ένας Ιταλός παρατηρητής έδινε ακριβή στοιχεία στο πυροβολικό τους και κτυπούσαν τους δικούς μας.
Ο ταγματάρχης Κωστάκης
καθόρισε συντεταγμένες και η
οβίδα έκοψε μονάχα το καμπαναριό εξολοθρεύοντας και
τον παρατηρητή.
Ο θρύλος του Κωστάκη μεγαλώνει, όταν οι Ιταλοί
έπαιρναν συσσίτιο κάπου στο χωριό Σιταριά και με μια ομοβροντία ρίχνει οβίδα
στο καζάνι των Ιταλών όταν έβραζαν το φαγητό τους.
Οι γυναίκες «θαύμα» της Ηπείρου, με χαρά πήγαιναν
πυρομαχικά σε πολεμιστές στα χιονισμένα δύσβατα εδάφη, εκεί που δεν έφταναν τα
μουλάρια.
Η επιστράτευση είχε πετύχει 100%.Το φρόνημα του Ελληνικού λαού ήταν πολύ υψηλό εκείνες τις ώρες της δοκιμασίας και με μεγάλο ενθουσιασμό έφταναν στο μέτωπο.
Ο μέσος Έλληνας άφησε πίσω τις τραγωδίες που ζούσε από χρόνια
(Μικρασιατική καταστροφή, χρεωκοπία του1932, φτώχια, δικτατορία) και μετείχε
πρόθυμα στον κίνδυνο της πατρίδας.
Ο Υποστράτηγος Χ.ΚΑΤΣΗΜΗΤΡΟΣ απάντησε στη εντολή
που του δόθηκε να μετακινηθεί
νοτιοδυτικά: Να πείτε κύριε Κορόζη (επιτελικός στη
Αθήνα) εις τον Πρωθυπουργό και τον Στρατάρχη ότι:
«Καλπάκι δε θα πάρουν οι Ιταλοί. Περί αυτού να
είναι βέβαιοι».
Απάντηση του Αθ.Κορόζη: «Όλοι εδω γνωρίζουμεν ποιος
είστε και ουδόλως αμφιβάλουμε περί του ότι αυτό που είπατε θα γίνει,στρατηγέ».
Ο Συνταγματάρχης Κ.ΔΑΒΑΚΗΣ στην Πίνδο αμύνθηκε
ηρωικά σε μήκος περίπου 70 χιλιόμετρων
ορεινού όγκου και μετά τον τραυματισμό του συνέχισε ο ταγματάρχης Ι.ΚΑΡΑΒΙΑΣ. Η μεραρχία ΤΖΟΥΛΙΑ των Ιταλών
αποκρούστηκε δυναμικά στη Πίνδο.
Οι Έλληνες πέτυχαν εκεί μία σπουδαία νίκη
σηματοδοτώντας το τέλος της μάχης της Πίνδου και την αρχή της μεγάλης ελληνικής
αντεπίθεσης.
Με αυτούς και άλλους επώνυμους αλλά και με όλους
τους ανώνυμους ήρωες στρατιώτες γράφτηκε στο Καλπάκι, στην Πίνδο και τα
Βορειοηπειρωτικά βουνά το μεγάλο εκείνο Έπος
του '40, που άφησε εμβρόντητο όλο τον κόσμο.
Αυτό φαίνεται και από τις δηλώσεις ηγετών:
ΤΣΩΡΤΣΙΛ: «Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες
πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
ΡΟΥΣΒΕΛΤ: «Εις την Ελλάδα παρεσχέθη την 28ην
Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών δια να αποφασίσει πόλεμο ή ειρήνη, αλλά και
τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία να παρείχετο, η
απάντηση θα ήτο η ιδία».
ΣΤΑΛΙΝ: «Λυπάμαι διότι γηράσκω και δε θα ζήσω επί
μακρόν δια να ευγνωμονώ τον Ελληνικό λαό του οποίου η αντίσταση έκρινε τον 2ο
παγκόσμιο πόλεμο».
ΧΙΤΛΕΡ: «Χάριν της ιστορικής αλήθειας οφείλω να
διαπιστώσω ότι μόνο οι Έλληνες εξ όλων των αντιπάλων οι οποίοι με
αντιμετώπισαν, πολέμησαν με παράτολμο θάρρος και με
υψίστη περιφρόνηση προς το θάνατο».
ΝΤΕ ΓΚΩΛ:. «Αδυνατώ να δώσω το δέον εύρος της
ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωική νίκη του λαού και των ηγετών της
Ελλάδος»
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΤΟΣΟ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΙΠΕΔΟ,ΟΣΟ ΤΟΤΕ.
.jpg)
.jpg)
