Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Πρέπει να πούμε ακόμα μια φορά ΟΧΙ

Πατριώτες!
Δύο μέρες μείνανε για να αποφασίσουμε. Την ερχόμενη Δευτέρα ή θα προχωράμε με το κεφάλι ψηλά η θα προχωράμε με το κεφάλι κατεβασμένο.
Καμιά δικαιολογία, κανένα επιχείρημα δεν μπορεί να είναι πιο σημαντικό από την υπεράσπιση της τιμής και της αξιοπρέπειας ενός ολόκληρου λαού! Μας κήρυξαν ανοιχτά τον πόλεμο, ο Ελληνικός λαός δέχεται μια ολομέτωπη και ύπουλη επίθεση.
Πρέπει να πούμε ακόμα μια φορά ΟΧΙ. Όπως το 40 οι προγονοί μας.
Ειδικά οι κάτοικοι της περιοχής της Ηπείρου, που τα βουνά μας είναι ποτισμένα με το αίμα χιλιάδων νεκρών.
Θα τρίζουν τα κόκαλά τους όταν ακούνε ότι εμείς οι απόγονοί τους, ότι παραδοθήκαμε άνευ όρων στους ξένους γιατί δεν αντέχανε άλλο να περιμένουμε στις ουρές μπροστά από τις τράπεζες. Ντροπή στον Έλληνα που θα προβάλει μια τέτοια δικαιολογία.
Κοιτάξτε ποιοι και γιατί είναι υπέρ του ΝΑΙ.
Κοιτάξτε ποιοι και γιατί είναι υπέρ του ΟΧΙ.
Δεν έχουμε αυταπάτες. Πάντοτε υπήρχαν στην ιστορία μας άνθρωποι που έθεταν το ατομικό τους συμφέρον πάνω από το συμφέρον του λαού μας. Στη κατοχή οι μαυραγορίτες παρακαλούσαν να μην φύγουν ποτέ οι Γερμανοί από την χώρα μας, ας έβλεπαν γύρω τους παιδάκια με φουσκωμένες από την πείνα κοιλιές, ας έβλεπαν εκατοντάδες καρότσια να μαζεύουν κάθε μέρα τους νεκρούς από την πείνα ανθρώπους.
Δεν έχουμε αυταπάτες πάντοτε υπήρχαν άνθρωποι που συμβιβάζονται πολύ εύκολα με κάθε κατάσταση. Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, απαιτούσαν από τους Αθηναίους να βγούνε στους δρόμους και να τους υποδεχτούν σαν σωτήρες.


Το ίδιο κάνουνε και σήμερα: απαιτούνε από έναν ολόκληρο λαό να υποδεχτούμε σαν σωτήριες τις απαιτήσεις τους, σαν σωτήρια τα μνημόνιά τους, με την δική μας ψήφο. Ζητάνε χωρίς κανένα ηθικό φραγμό από τα αυριανά θύματά τους να ψηφίσουνε ΝΑΙ.
Μπορεί όμως να κάνουν και λάθος υπολογισμούς.
Υπάρχουν και μερικά εκατομμύρια Ελλήνων που έχουν διαφορετική γνώμη. Για να δούμε. Κάθε γενιά γεννάει τους δικούς της ήρωες.
Πατριώτες! Το ναι ή το όχι δεν σημαίνει την στήριξη του Α ή Β κόμματος. Σημαίνει λέμε ακόμη μια φορά την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και της νοημοσύνης μας.
Ενωμένοι. Όπως τότε, που ακόμη και οι φυλακισμένοι και εξόριστοι του Μεταξά ζητούσαν να πάνε να πολεμήσουν στη πρώτη γραμμή. Δεν είπανε ποτέ ότι εμείς δεν πολεμάμε επειδή στην Κυβέρνηση είναι ο Μεταξάς. (Αυτό αφιερωμένο σε αυτούς που σήμερα με διάφορες πολιτικές δοκησισοφίες προτείνουν αποχή από την πρώτη γραμμή του μετώπου).

Βοστινιώτης (Τσούνης) Παναγιώτης
3-7-2015