Η Περιφέρεια Ηπείρου μαζί με τον Δήμο Ιωαννιτών και
τον ΓΑΣ Ενωση Αγροτών στην ημερίδα που πρόσφατα οργάνωσαν, προσπάθησαν για μια
ακόμη φορά να πείσουν την μικρομεσαία αγροτιά που στενάζει, ότι αξιοποιώντας το
Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ) 2014-2020 θα έρθει η «ανάπτυξη» του
πρωτογενούς τομέα στην Ήπειρο.
Στη ημερίδα αυτή έδωσαν το παρών όλοι όσοι
συντάσσονται με την επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα, που υποστηρίζουν
την Κοινή (Αντι)αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) και η οποία έχει ξεκληρίσει την μικρομεσαία αγροτιά,
ανεξαρτήτως των επιμέρους αποχρώσεών τους.
"Για ποιον" όμως θα είναι η
"ανάπτυξη" που μιλάνε, το είπε καθαρά στο χαιρετισμό του ο κ. Ε.
Αργύρης που διετέλεσε Υφυπουργός επί ΠΑΣΟΚ στο Υπουργείο Αγροτικής
Ανάπτυξης λέγοντας χαρακτηριστικά:
«Υπάρχουν εταιρείες κολοσσοί στην περιοχή όπως η Πίνδος και ο Νιτσιάκος, το
κτήμα Γκλίβανος και η Ζοινος, η Δωδώνη … που μπορούν να αξιοποιηθούν».
Οι εταιρείες κολοσσοί που ανέφερε ο κ. Ε Αργυρης
αξιοποίησαν ανάλογα προγράμματα που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν, ανέπτυξαν
επενδυτικά σχέδια, αύξησαν την παραγωγή και τους τζίρους τους.
Όμως ούτε οι
εργαζόμενοι, ούτε οι μικροί παραγωγοί είδαν να αυξάνεται το εισόδημά τους.
Αντίθετα οι εργαζόμενοι στην ΠΙΝΔΟ και ΝΙΤΣΙΑΚΟ, είδαν μειώσεις μισθών,
εντατικοποίηση εργασίας που να κτυπάει κόκκινο, αντικατάσταση εργαζόμενων με
φθηνότερα εργατικά χέρια, αύξηση των εργαζόμενων που δουλεύουν μέσω εργολάβων
με χειρότερους όρους δουλειάς και αμοιβής. Από την άλλη μεριά οι
μικροπτηνοτρόφοι είναι εξαρτημένοι από ότι ποιότητας πρώτες ύλες τους
προμηθεύουν (νεοσσοί, φυράματα κα), τους καθορίζουν πόσο και τι θα παράγουν και
τους αγοράζουν τα προϊόντα τους σε όποια τιμή θέλουν. Ωφελημένοι είναι μόνο οι
μεγαλοπτηνοτρόφοι που πατάνε πάνω στα δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και πάνω στους
μικρούς παραγωγούς μέσα σε κάθε συνεταιρισμό.
Ακόμη και στην «ΔΩΔΩΝΗ» που έχει εξωστρέφεια, έχει
μπει στην διατροφική αλυσίδα 46 άλλων
χωρών και έχει ανακοινώσει ότι έχει αυξήσει τις εξαγωγές κατά 40% στα τελευταία
τρία χρόνια, η κατάσταση δεν είναι διαφορετική. Οι εργαζόμενοι και εκεί είδαν
μειώσεις μισθών, οι συμβάσεις έργου ορισμένου χρόνου είναι καθεστώς, η δουλειά
χωρίς ρεπό γι ολόκληρές εβδομάδες είναι κανόνας και η πλειοψηφία των
μικροκτηνοτρόφων είδαν να μειώνεται η τιμή του γάλακτος.
Η εξωστρέφεια λοιπόν
που επικαλέστηκαν είναι διέξοδος για τους επιχειρηματικούς ομίλους για να
αυξήσουν τα κέρδη τους ενώ την ίδια στιγμή τα ποιοτικά και ντόπια προϊόντα
φτάνουν στο ράφι σε τιμές απρόσιτες για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά
στρώματα.
Η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται δεν μπορεί να φέρει
καλυτέρευση εισοδήματος ή επιστροφή απωλειών. Αφορά κυρίως
μεγαλοαγροκτηνοτρόφους, όσους έχουν καθετοποιημένη παραγωγή δηλαδή ασχολούνται
και με τη βιομηχανική επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων και οι οποίοι μπορούν
ν' ανταποκριθούν στους όρους συμμετοχής που τίθενται (ποσοστό ιδίων κεφαλαίων,
μέγεθος ιδιοκτησίας, κ.ά.).
Κάνουν το μαύρο-άσπρο στους νέους αγρότες για να
τους πείσουν να συμμετέχουν στα προγράμματα, αλλά αυτοί έχουν ήδη πικρή πείρα.
Αλήθεια πως μπορεί να ανταποκριθεί ένας νέος ή μικρομεσαίος αγροτοκτηνοτρόφος
που η θηλιά των χρεών στις τράπεζες τον πνίγει, που έχει οδηγηθεί στην αδυναμία
να πληρώσει τις τεράστιες ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ, που βλέπει οι
βιομήχανοι να του παίρνουν την παραγωγή «μπιρ παρά», όταν του ζητείται το 40%
του προγράμματος να καλυφθεί με ίδια κεφάλαια και σε άλλες δεσμεύσεις που
υπάρχουν;
Επίσης το πόσο κάλπικη είναι η προτροπή ότι
αποτελεί λύση για την μικρομεσαία αγροτιά η σύσταση ομάδων παραγωγών, που
βρίσκεται στην προμετωπίδα της ΚΑΠ,
αναδεικνύεται από το γεγονός ότι η συμμετοχή σε μια σειρά από ομάδες
παραγωγών απαιτεί σημαντικό ύψος ατομικών κεφαλαίων. Ταυτόχρονα η νομοτελειακή
εξέλιξη τέτοιων επιχειρήσεων όπως και των συνεταιρισμών, μέσα τους σκληρούς
κανόνες της ανταγωνιστικότητας που έχει η καπιταλιστική οικονομία είναι τελικά,
είτε η μετατροπή τους σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις (τύπου ΑΕ), είτε η
μετατροπή της συλλογικής ιδιοκτησίας σε μετοχική, σε συγκέντρωση της
ιδιοκτησίας σε ορισμένους μεγαλομετόχους και τη σταδιακή μετατροπή του
διευθυντικού μηχανισμού σε ιδιοκτήτες της επιχείρησης είτε η πτώχευση και
διάλυσή τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση με της «ΔΩΔΩΝΗΣ» αλλά και του
πρώην συνεταιρισμού αγροτών.
Όσο για την συζήτηση που περιορίζεται μόνο στις
οδυνηρές συνέπειες της CETA για τη φέτα αποκρύπτει ότι το καθεστώς προϊόντων
ΠΟΠ (Προστασία Ονομασίας Προέλευσης), στο οποίο συμπεριλαμβάνονται η φέτα κι
άλλα γνωστά τοπικά προϊόντα, όλα τα προηγούμενα χρόνια ούτε έσωσε, ούτε
προστάτευσε τους μικρούς παραγωγούς, που η μεγάλη τους πλειοψηφία βρίσκεται
σήμερα σε τραγικό αδιέξοδο. Στη καπιταλιστική ανάπτυξη που υποστηρίζουν όλοι
μαζί χέρι-χέρι, το τι παράγεται, το τι εισάγεται, το τι εξάγεται και οι τιμές
καθορίζονται από το μονοπωλιακό κέρδος, είτε τα προϊόντα φέρνουν επισήμανση
είτε όχι. Τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όσο και να θέλουν να αγοράσουν το ελληνικό
και το πιστοποιημένο, τελικά για να τα βγάλουν πέρα καταφεύγουν στο φθηνό και
πολλές φορές αμφίβολης ποιότητας. Για αυτό αυξάνονται συνεχώς οι πωλήσεις
λευκού τυριού εισαγωγής. Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι υποτιμάμε τη σημασία
του ζητήματος της φέτας για τους μικρούς αγροτοκτηνοτρόφους παραγωγούς της
περιοχής και της χώρας μας.
Το μόνο σίγουρο για τους μικρούς αγροτοκτηνοτρόφους
παραγωγούς είναι ότι αυτή η κυριαρχία των μονοπωλίων θα τους συνθλίψει
οριστικά, επιταχύνοντας το ξεκλήρισμά τους. Γι’ αυτό και παίρνονται από όλες
τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις και την Ε.Ε. (π.χ. νέα ΚΑΠ) μια σειρά μέτρα που
αφορούν τις επιδοτήσεις, το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό, τα έξοδα καλλιέργειας
κλπ, που τους οδηγούν στον αφανισμό.
Η «ανάπτυξή» τους τελικά δεν χωράει ούτε τις
ανάγκες της μικρομεσαίας αγροτιάς που στενάζει, ούτε των εργαζόμενων για
εργασία με ικανοποιητικό μισθό και δικαιώματα, ούτε τις ανάγκες του λαού για
φτηνά και ποιοτικά προϊόντα. Αυτό επιβεβαιώνει και η εμπειρία από το ξεκλήρισμα
χιλιάδων αγροτικών νοικοκυριών, από τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα που
υπάρχουν στους χώρους εργασίας, αλλά και τα «διατροφικά σκάνδαλα», που κατά
καιρούς ξεσπάνε στην ΕΕ, χτυπώντας «καμπανάκι κινδύνου» και στη χώρα μας.
Η διέξοδος τόσο για τους νέους και μικρομεσαίους
αγροτοκτηνοτρόφους, όσο και για τα λαϊκά στρώματα που έχουν ανάγκη από μια
πρωτογενή παραγωγή η οποία θα διασφαλίζει φθηνά και ποιοτικά τρόφιμα, βρίσκεται
στην άλλη οργάνωση της οικονομίας, της κοινωνίας που θα έχει ο λαός την
εξουσία. Σ΄ αυτή την οικονομία, με επίκεντρο τη μεγάλη κοινωνικοποιημένη μονάδα
με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, έξω από τα δεσμά της καπιταλιστικής
ΕΕ και κάθε άλλης ιμπεριαλιστικής διακρατικής καπιταλιστικής ένωσης, θα μπουν
οι βάσεις για την οριστική λύση του διατροφικού προβλήματος του λαού και ο νέος
και μικρομεσαίος αγροτοκτηνοτρόφος θα μπορεί και να παράγει και να έχει
ικανοποιητικό εισόδημα. Μέσα από την οργάνωσή του σε παραγωγικούς
συνεταιρισμούς, το κράτος θα του χορηγεί όλα τα απαραίτητα μέσα, θα διαθέτει
τις αποθήκες, θα τον προστατεύει από κάθε φυσικό φαινόμενο. Θα μπορεί ο νέος
και μικρομεσαίος αγροτοκτηνοτρόφος και γενικότερα η λαϊκή οικογένεια, να λύνει
όλες τις υπόλοιπες σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, για υγεία, μόρφωση, πολιτισμό,
ελεύθερο χρόνο.
Οι νέοι και μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι είναι
ανάγκη επομένως να μην πέσουν στις νέες «παγίδες» που τους στήνουν όλοι αυτοί
που παραβρέθηκαν μαζί χέρι-χέρι στην ημερίδα, για να τους δέσουν στο άρμα των
συμφερόντων των μεγαλοαγροτοκτηνοτρόφων και των μεγάλων μεταποιητικών εταιρειών
κρέατος – γάλακτος. Με συμπόρευση με το ΚΚΕ μπορούν να κάνουν αποφασιστικά
βήματα στην οργάνωση της πάλης μέσα από τους υπάρχοντες αγροτικούς συλλόγους,
με την δημιουργία καινούργιων όπου δεν υπάρχουν, με επιτροπές αγώνα και
συλλογικά να διεκδικήσουν: εγγυημένες κατώτατες τιμές, άμεση πληρωμή των
προϊόντων με την παράδοση, φραγμό με απειθαρχία στους κανονισμούς της ΕΕ και
την ΚΑΠ, ώστε να υπάρχει προστασία από τις αθρόες εισαγωγές προϊόντων στα οποία
η χώρα μας είναι πλεονασματική. Να μην ισχύσουν οι περικοπές που προβλέπονται
με τη νέα ΚΑΠ της ΕΕ 2014 - 2020 (μέχρι το τέλος του 2019 θα φτάσουν στο 60%),
σύνδεση των ενισχύσεων με την παραγωγή και το ζωικό κεφάλαιο. Άμεση μείωση της
τιμής του αγροτικού ρεύματος κατά 50%, όπως για τους βιομήχανους. Κατάργηση του
ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια, στα τρόφιμα, τα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στις
υπηρεσίες. Κατάργηση των χαρατσιών για τον ΕΝΦΙΑ σε σπίτια, αποθήκες, χωράφια,
το «περιβαλλοντικό» τέλος στο νερό ύδρευσης και άρδευσης κ.ά.
Την πάλη τους αυτή να την συντονίσουν, με τους
εργάτες, για την αναγκαία κοινή δράση, για την κοινωνική συμμαχία που θα
παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για να περάσει ο πλούτος,
στα χέρια των παραγωγών του. Να δώσουν αγωνιστική-μαχητική απάντηση στις φιέστες της κυβέρνησης που
συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική των προηγούμενων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, διεκδικώντας πίσω
ό,τι μας έκλεψαν στη διάρκεια της κρίσης και την ικανοποίηση των σύγχρονών
λαϊκών αναγκών μας.
ΓΙΑΝΝΕΝΑ
2/10/2017
ΤΕ
ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ-ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
.png)
