Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος, οι
ξενιτεμένοι Ηπειρώτες και η μάνα Ήπειρος αποχαιρετούν τον Νίκο Χουλιαρά, έναν
από τους πλέον άξιους και πολυτάλαντους Ηπειρώτες δημιουργούς του καιρού μας,
ένα πολύπλευρο καλλιτέχνη με πολύκαρπη διαδρομή.
Ο Νίκος Χουλιαράς γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1940,
σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, αρχικά γλυπτική και σκηνογραφία πριν
αφιερωθεί στη ζωγραφική στην οποία και διακρίθηκε, με πρώτο το βραβείο Παρθένη
το 1969, χρονιά που διοργάνωσε και την πρώτη του έκθεση στην Αθήνα ενώ, την
ίδια χρονιά, εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Bienalle της Αλεξάνδρειας.
Νωρίτερα ακόμη διακρίθηκε και σαν τραγουδοποιός,
μουσικοσυνθέτης και ερμηνευτής, συνταξιδεύοντας με το «Νέο Κύμα» αρχικά,
πρωτοστατώντας κατόπιν στην προβολή του Ηπειρώτικου τραγουδιού σε ένα ευρύτερο
ακροατήριο, μέσα από δικές του επιλογές, διασκευές και ερμηνείες και αργότερα
και ως στιχουργός.
Ο Νίκος Χουλιαράς διακρίθηκε και για το ποιητικό
και το λογοτεχνικό του έργο, με την έκδοση τεσσάρων ποιητικών συλλογών και οκτώ
λογοτεχνικών βιβλίων, όντας μάλιστα υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο
Λογοτεχνίας το 1996. Στο μεταξύ είχε ήδη βραβευθεί δύο φορές στη Λειψία για μια
άλλη καλλιτεχνική του επίδοση, την εικονογράφηση βιβλίων.
Ζωγράφος, εικονογράφος, ποιητής, πεζογράφος,
τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός, ο Νίκος Χουλιαράς αποτέλεσε μια σπάνια
περίπτωση σχεδόν ολικού δημιουργού. Κοινό στοιχείο που διαπερνά σαν μίτος στην
πολύπλευρη καλλιτεχνική δημιουργία του οι επιστροφές και οι αναφορές στη
γενέθλια ρίζα άλλοτε με ήχους, άλλοτε με εικόνες, άλλοτε με λόγο.
Πρώτος εκείνος διασκευάζει μερικά από τα γνωστότερα
Ηπειρώτικα τραγούδια, προβάλοντας ευρύτατα και δίχως όρους καταγωγής την
Ηπειρώτικη μουσική παράδοση. Πόσοι και πόσοι δεν πρωταγάπησαν τη «Χαλασιά μου»,
τα «Δόντια πυκνά», το «Γιάννη μου το μαντήλι σου» μέσα από δικές του διασκευές
κι ερμηνείες... Σύμφωνα με την τεχνοκριτική, η δεύτερη περίοδος της ζωγραφικής
του δημιουργίας χαρακτηρίζεται από την εισχώρηση των τοπίων της πατρίδας στο
έργο του, μέσα από υποβλητικές εικαστικές αναφορές στην εικόνα της Παμβώτιδας.
Η μνήμη και ο νόστος της πατρίδας ελλοχεύουν διαρκώς στην ποίησή του, είτε
αφουγκραζόμενος στον άνεμο την «πανάρχαια μουσική των συνόρων», είτε αποτίοντας
στιχουργικές σπονδές στις «μοναχικές γυναίκες της πατρίδας», είτε λογοποιώντας
την πυκνή ομίχλη της, συνομιλώντας διαρκώς με τον «πίσω χρόνο».
Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας τίμησε τον
Νίκο Χουλιαρά σε κορυφαία εκδήλωση στις 20 Νοεμβρίου 2009 στην Παλαιά Βουλή,
εκφράζοντας την αναγνώριση και την ευγνωμοσύνη των αποδήμων Ηπειρωτών στον
δημιουργό και το έργο του. Αποχαιρετώντας τον σήμερα, στην εξόδιο μέρα του, οι
απόδημοι Ηπειρώτες τον κρατάμε ολοζώντανο στη μνήμη μας, μέσα από μια δική του,
ποιητική αυτοπροσωπογραφία στην οποία δεσπόζει ο κοινός μας γενέθλιος τόπος και
η μαθητεία αισθήσεων και αισθήματος κοντά του:
«Ένα παιδάκι είμαι και τώρα. Παιδάκι με κατάλευκα
μαλλιά που σχηματίζει με το δάχτυλο τις κορυφογραμμές του αντικρινού βουνού και
κλαίει»... Η Πανηπειρωτική αποχαιρετά τον Νίκο Χουλιαρά, αυτό το παιδί με τα
κατάλευκα μαλλιά, που διέσωσε και κοινώνησε με εικόνες, με μουσικές και λόγο,
λίγο από το κλάμα της πατρίδας...
Γραφείο
Τύπου της ΠΣΕ
.png)
