Ούτε ο έρωτας δεν έχει ξετρελάνει τόσους ανθρώπους, όσους έχει τρελάνει το φορολογικό! Η έλλειψη ρευστότητας επιδεινώνει ακόμη πιο πολύ το φαινόμενο. Όλα εδώ πληρώνονται. Τα έχω γράψει εδώ και κάτι χρόνια: « Όσο απομακρυνόμαστε από τον τόπο και τον χρόνο της κάθε φορά παραγόμενης υπεραξίας, τόσο πιο εξωφρενικές οικονομικές θεωρίες ανακαλύπτουμε, τόσο πιο εξωφρενικά Φορολογικά. Ευτυχώς που στα πιο δύσκολα προβλήματα η λύση είναι απλή.
Αύριο το πρωί, πηγαίνει ο υπουργός, ο κ. Βαρουφάκης, σε έναν αυτοαπασχολούμενο (μανάβη, καφετζή κλπ), όχι σε όλους, και του κάνει την εξής πρόταση: -Χάσεις κερδίσεις, θέλεις αυτήν την χρονιά να πληρώσεις μόνο ένα ποσό, ένα “φορολογικό εφ' άπαξ” ας πούμε, των 500 ευρώ, αλλά από εκεί και πέρα όσα θα βγάλεις να είναι δικά σου; Και συμπληρώνει: -Κανένας Θεός δεν θα έχει δικαίωμα να σου τα πειράξει. Αν ο δικός μας συμφωνήσει δεν μένει παρά να υπογράψει μια σύμβαση με το κράτος, ότι αυτή τη χρονιά θα προκαταβάλει τα 500 ευρώ και καθάρισε! Αν δεν συμφωνεί, παραμένει στο ισχύον φορολογικό. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Όταν όμως ξέρει ότι όσα βγάλει παραπάνω θα είναι δικά του, σίγουρα θα δεχτεί. Είναι τόσο απλό. Τι καταφέραμε με αυτό το Νέο Φορολογικό Σύστημα (ΝΕ.ΦΟ.ΣΥ);
1. Δίνουμε στον αυτοαπασχολούμενο τη δυνατότητα να διαλέξει ανάμεσα σε δύο φορολογικά! Αυτό είναι η αποθέωση της Δημοκρατίας. Ισχύει δηλαδή αυτό που λέμε για την πιο δίκαιη μοιρασιά. Ο ένας κόβει και ο άλλος διαλέγει. Στην περίπτωσή μας, το κράτος ορίζει το 500άρικο, ο δε επιχειρηματίας διαλέγει αν συμφωνεί ή όχι.
2. Επιτυγχάνουμε το διαχωρισμό κράτους και Επιχείρησης. Το κράτος στη συγκεκριμένη επιχείρηση, παύει να είναι συμμέτοχος, συνέταιρος και μάλιστα μόνο στα κέρδη. Αυτό που γίνεται σήμερα είναι ανήθικο, είναι οικονομικός φασισμός.
3. Δίνουμε την ευχέρεια, κίνητρο στον αυτοαπασχολούμενο να δουλέψει όσες ώρες και μέρες παραπάνω θέλει, γιατί τώρα θα ξέρει ότι κανένας ούτε το κράτος ούτε ο ίδιος ο Θεός δε θα μπορεί να βάλει χέρι στα παραπάνω κέρδη του, σύμφωνα με την αρχική σύμβαση μεταξύ αυτού και του Κράτους. Η ανάπτυξη που όλοι περιμένουμε θα προέλθει μόνο από την κατανάλωση περισσότερης ανθρώπινης ενέργειας.
4. Το κράτος θα εξαναγκαστεί να εφαρμόσει σταδιακά ένα κεντρικό σχεδιασμό στην Οικονομία, για να ξέρει και ο αυτοαπασχολούμενος, πόσοι και ποιοί ανταγωνιστές υπάρχουν στον κλάδο αυτό και σε μια συγκεκριμένη περιοχή.
5. Λύνεται επιτέλους μια μεγάλη αντίφαση της Οικονομίας, αντίφαση που οδήγησε όλα τα κράτη να είναι σήμερα χρεωμένα.
Ας δούμε γιατί. Από την μια το κράτος προκαταβάλει προς τον επιχειρηματία όλες του τις υπηρεσίες (το στρατό, την αστυνομία, τους δικαστές, που θα προστατέψουν την ιδιοκτησία του κλπ. κλπ), που στο κράτος στοιχίζουν πανάκριβα, και από την άλλη ο επιχειρηματίας μας θα ανταποδώσει σαν αντάλλαγμα, με την μορφή του φόρου, την υποχρέωσή του προς το κράτος, μόνο στην περίπτωση που θα έχει κέρδη.
Μόνο, λέμε ακόμη μια φορά, αν θα έχει κέρδη. Πόσες εκατομμύρια φορές έχει παιχτεί αυτή η σκηνή σε αργή κίνηση, και ακόμη οι ειδικοί, οι οικονομολόγοι (για να αναφερθώ μόνο σ' αυτούς) να το καταλάβουν; Αυτό το ασήμαντο “αν” φταίει για όλα! Με το ΝΕ.ΦΟ.ΣΥ, στην συγκεκριμένη περίπτωση με τον αυτοαπασχολούμενό μας, αυτό το “αν” δεν υπάρχει. Το κράτος θα εισπράξει αμέσως, και προκαταβολικά, το 500άρικο, το ανταποδοτικό του, χάσει/κερδίσει ο αυτοαπασχολούμενος.
Ας κάνει το υπουργείο έναν υπολογισμό να δει πόσα θα εισπράξει αμέσως-αμέσως. Είναι τόσο απλό. (Το υλικό για το κείμενο αυτό είναι από το βιβλίο μου, με τίτλο: “Η τέταρτη διάσταση της Πολιτικής Οικονομίας, τα αίτια της κατάρρευσης και η έξοδος από την κρίση”)