Γράφει
ο Μίλτος Μπούκας
Ενάμισι μήνα μετά τους –κατά φαντασία–
Πανευρωπαϊκούς αγώνες θαλασσίου σκι που έλαβαν χώρα στην Παμβώτιδα, μελανό
προϊόν της αυτοδιοικητικής σύμπραξης και συσκότισης όλων των βαθμών της Α, Β, Γ
(Δήμου, Περιφέρειας, Αποκεντρωμένης Διοίκησης) πρέπει να αναδειχθεί ότι το
οικονομικό–περιβαλλοντικό σκάνδαλο της Αμφιθέας δεν είναι παρελθοντικό αλλά
απολύτως σύγχρονο και επίκαιρο των επενδυτικών αρπακτικών που εποφθαλμιούν…
Η
αναδυόμενη δυσωδία στα λασπόνερα της Αμφιθέας, από τα προϊόντα επιχωματώσεων και
εκσκαφών εκβάθυνσης που παραμένουν στο υγρότοπο της συνθέτουν τις πρώτες
παρενέργειες του μνημείου της διαπλοκής και διαφθοράς για τους ίδιους τους
κατοίκους της.
Η
κοινωνική κατακραυγή, η φιλοπεριβαλλοντική πολιτική και η διοχετευόμενη οργή θα
θέσουν στο εδώλιο όποια σενάρια διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων καθώς και της
εκτεταμένης αναπτυξιολαγνείας μες στο στενό οικοσύστημα της Παμβώτιδας (πότε με
διεθνείς αγώνες και μόνιμες πίστες θαλασσίου σκι, πότε με κωπηλατοδρόμια και
ποδηλατοδρόμια και πότε με γήπεδα γκολφ).
Κι
επειδή πλέον ο δημόσιος χαρακτήρας των εκτάσεων της Αμφιθέας τεκμηριώνεται και
από την Δ/νση Πολιτικής Γης του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, τα έωλα
επιχειρήματα του τύπου «…καθαρίσαμε καλάμια σε οικόπεδο του Δήμου, γιατί να
χρειάζεται έγκριση…;» έχουν διαπαντός
καταπέσει!
Η
λίμνη είναι υπόθεση της κοινωνίας και όσων επιζητούν να την απολαύσουν ως
χρήστες ενός υγιούς οικοσυστήματος. Τούτο προϋποθέτει μέτωπο συνεργασίας
πολιτικών δυνάμεων, συλλογικοτήτων και ενεργών πολιτών μέσα από δημόσιο διάλογο
για μια βιώσιμη ευημερία (αξίες τόσο μακρινές και ξεχασμένες στο Βασίλειο της
Δανειμαρκίας…
Η
επίθεση στο περιβάλλον, ο εμπαιγμός, το τεράστιο έλλειμμα στρατηγικής,
χωροταξικής πολιτικής και διαχείρισης των φυσικών πόρων με τις μεθόδους πολιτικού
αυταρχισμού όπως αναδείχθηκαν, παραβίασαν το δημόσιο αίσθημα και προσέβαλαν την
κοινή λογική. Οφείλουμε να τα κάνουμε παρελθόν.
Τα
αδικήματα που συντελέστηκαν με πράξεις ή παραλείψεις από τους αρμόδιους φορείς
έχουν πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης. Η ολιγωρία των υπηρεσιών και
αυτοδιοικητικών παραγόντων πρέπει να χρεωθεί το κόστος της αποκατάστασης του
οικοσυστήματος και τα πιθανά μεγάλα πρόστιμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την
αυθαιρεσία και το τεράστιο οικολογικό έγκλημα (μονιμοποίησης του αναχώματος και
διπλασιασμός του όγκου του).
Οι
βαθύτερες αξίες του Συντάγματος και της πολιτειακής νομιμότητας να διαπνέουν
στο εξής τους θεσμικούς μας θεματοφύλακες, για την εξυγίανση, τη διαφάνεια και
τον δημοσιονομικό έλεγχο για το δημόσιο συμφέρον για να μην επαναληφθούν
φαινόμενα υποβάθμισης της ζωής μας.
.png)
