Στο Νομό Ιωαννίνων απέμεινε τώρα μόνο ένα ιδιωτικό
Ένα καίριο «χτύπημα», που έχει αλυσιδωτές συνέπειες στην αγροτική μας οικονομία δέχθηκε η Ηπειρωτική ύπαιθρος και ιδιαίτερα οι ακριτικές περιοχές Πωγωνίου, Κόνιτσας και Ζαγορίου με το λουκέτο που μπήκε τελικά στο Δημοτικό σφαγείο Κεφαλοβρύσου!
Παρά τις προσπάθειες της νυν Δημοτικής Αρχής του Κώστα Καψάλη, δεν κατέστη δυστυχώς εφικτό να κρατηθεί το σφαγείο, με αποτέλεσμα στο Ν. Ιωαννίνων πλέον να έχει απομείνει μόλις ένα, το οποίο είναι ιδιωτικό και μάλιστα όχι Ηπειρωτικών συμφερόντων!
Ο κτηνοτροφικός κόσμος ενδεχομένως αναγκαστικά τώρα να βγει ακόμη και εκτός Ηπείρου για να σφάξει τα ζώα του, με τα αποτελέσματα όμως να είναι αρνητικά, αφού η μεταφορά θα επιβαρύνει την αύξηση του κόστους στα σφάγια.
Ευθύνες…
Δυστυχώς, για το λουκέτο στο Δημοτικό Σφαγείο Κεφαλοβρύσου ευθύνες έχουν όλοι.
Δεν είναι δυνατόν άλλωστε, να μην μπορεί κανείς να διαχειριστεί ένα σύγχρονο σφαγείο, του οποίου οι υποδομές ήταν πολύ μεγάλες και άνετα θα μπορούσε να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης, μεταξύ άλλων και της βιολογικής κτηνοτροφίας.
Υπενθυμίζεται, ότι δίπλα στο σφαγείο, για το οποίο ξοδεύτηκαν 1.300.000 ευρώ (!), υπήρχαν έτοιμοι χώροι και για την δημιουργία μονάδας τυποποίησης του κρέατος.
Και όμως, ένα τέτοιο χρήσιμο «εργαλείο» δεν κατάφερε κανείς να το κρατήσει σε λειτουργία.
«Αυτοκτονία…»!
Δικαιολογημένα πολλοί Ηπειρώτες κτηνοτρόφοι είναι ανάστατοι με το λουκέτο στο σφαγείο. Πωγωνήσιοι έλεγαν, ότι «το κλείσιμό του είναι καθαρή… αυτοκτονία. Μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας. Αντί να προσπαθήσουμε για να το κρατήσουμε, το κλείσαμε! Δεν μας φταίνε για όλα οι Τροϊκανοί…».
Μάλιστα, κάποιοι πιο καυστικά έλεγαν, ότι το σφαγείο –που κατασκευάστηκε επί Δημαρχίας Θανάση Νίττα στον τότε Δήμο Άνω Πωγωνίου- τα τελευταία χρόνια είχε απαξιωθεί εντελώς και είχε χάσει πολλή από τη δυναμική του.
«Πώς είναι δυνατόν να μην αξιοποιεί κανείς μια τέτοια εγκατάσταση και μια τέτοια υποδομή;
Η περιοχή μας είναι αμιγώς κτηνοτροφική και εμείς καταστρέψαμε το μοναδικό μέρος, όπου μπορούσαμε να σφάξουμε τα ζώα μας!
Αν αυτό δεν είναι αυτοκτονία, τότε τι είναι;».
Απογοητεύονται…
Όπως είναι λογικό τέτοιες ενέργειες αποθαρρύνουν και τους πολλούς απόδημους – κυρίως νεαρούς σε ηλικία- που τελευταία επιστρέφουν από Αθήνα και Θεσσαλονίκη κυρίως στις πατρογονικές τους εστίες για να ασχοληθούν με τον πρωτογενή τομέα.
Με τι όρεξη να καταστρώσουν τα σχέδιά τους, για να αναπτυχθούν, όταν βλέπουν ότι δεν υπάρχουν ούτε καν οι αναγκαίες υποδομές; Όσοι σκέπτονται να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, πού θα σφάζουν τα ζώα τους; Θα πηγαίνουν σε άλλες πόλεις;
Σε ιδιώτες…
Πολλοί, λοιπόν, είναι αυτοί που υποστηρίζουν, ότι από τη στιγμή που όλοι είδαν πως το σφαγείο, υπό την ευθύνη του Δήμου, οδηγείται σε λουκέτο, έπρεπε εγκαίρως να βρεθεί τρόπος, ώστε να το πάρουν ιδιώτες.
«Καλό θα ήταν να το αγόραζαν νέοι κτηνοτρόφοι της Ηπείρου, που μπορούσαν και είχαν την όρεξη να το δουλέψουν. Άλλωστε, και οι ίδιοι θα είχαν άμεσο όφελος από την ύπαρξή του».
Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό, ότι με το να κλείνουν συνεχώς σημαντικές υποδομές, δεν θα μπορέσει να επιβιώσει και βέβαια ούτε να αναπτυχθεί η κτηνοτροφία και εν γένει κανένας κλάδος του πρωτογενούς τομέα.
Μετά το λουκέτο στα άλλα Δημοτικά σφαγεία της Ηπείρου, Μετσόβου, Πραμάντων, Παρακαλάμου (προσωρινά;) το κλείσιμο της ΣΒΕΚΗ και την απαξίωση της ΕΛΒΙΖ, τώρα έκλεισε και το σφαγείο Κεφαλοβρύσου και μάλιστα, χωρίς να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των αρμοδίων η… δαμόκλειος σπάθη της Τρόικας.
Κάποιοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν στους Ηπειρώτες, γιατί από τη δική τους αδράνεια, χάθηκαν και χάνονται σημαντικές υποδομές για την περιοχή μας, γι’ αυτό και η οικονομία μας συνεχώς καταποντίζεται…
ΠΗΓΗ: http://www.proinoslogos.gr/component/content/article/34/10060
.png)
