 |
| Φωτογραφία: ArtHouse Studio/ pexels.com |
Η ψυχική ασθένεια είναι πολύ
πραγματική. Στον έξω κόσμο φαίνομαι απροβλημάτιστη και ευπαρουσίαστη, όμως
αυτός δεν είναι ο πραγματικός μου εαυτός.
Υποφέρω από Σύνθετη διαταραχή stress οφειλόμενη σε ψυχοτραυματισμό
(C-PTSD), μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και άγχος, τα συμπτώματα των οποίων, κατά
διαστήματα, κάνουν την ζωή μου δύσκολη και ανυπόφορη.
Θεωρώ ότι η ψυχική ασθένεια εξακολουθεί να είναι ένα
θέμα ταμπού. Πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να παραμένουν ανενημέρωτοι για θέματα
ψυχικής υγείας και δεν την αντιμετωπίζουν σοβαρά, επειδή δεν είναι ορατή σε
αυτούς.
- Να
έχεις περισσότερο αυτοέλεγχο.
- Προσπάθησε
περισσότερο.
- Μπορείς
να κάνεις κάτι γι’ αυτό.
- Δεν
μπορεί να έχεις διαγνωσθεί με κάτι τέτοιο.
- Άφησε
το πίσω σου, ανήκει στο παρελθόν.
Αυτά είναι μόνο λίγα από τα σχόλια που έχω ακούσει.
Πιστεύετε ότι όντως επιθυμώ αυτή τη ζωή; Αν μου ήταν
τόσο εύκολο να αλλάξω αυτή την κατάσταση, πιστέψτε με, θα το είχα ήδη κάνει.
Μπορεί να πηγαίνω βόλτα τον σκύλο μου και ξαφνικά να
αισθάνομαι το κεφάλι μου έτοιμο να εκραγεί...
Διαβάστε σχετικά: Ας μην
μιλάμε μόνο για την ψυχική υγεία αλλά ας ρωτήσουμε, ας ακούσουμε και ας
πράξουμε
Μυρίζω κάτι που μου θυμίζει εκείνη την εποχή που βίωσα
το τραύμα μου και αυτό αυτόματα με μεταφέρει εκεί...
Ή απλά βλέπω μία μαύρη γάτα και το κεφάλι μου πάλι
είναι έτοιμο να εκραγεί ...
Βλέπω ένα φορτηγό να περνάει δίπλα μου και η επιγραφή
πάνω του πάλι κάνει το κεφάλι μου να εκραγεί …
Τόσο απλά και γρήγορα επιστρέφω πίσω στο τραύμα μου.
Ακόμα και οι απλές, καθημερινές καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν, μπορεί να
με βγάλουν εκτός ελέγχου. Αυτή είναι η πραγματικότητα μου, έτσι ζω πλέον. Δεν
είναι επιλογή μου, απλά συμβαίνει και όταν γίνεται αυτό έχω την ανάγκη να
επιστρέψω γρήγορα στο σπίτι μου.
Όταν οι άλλοι με συμβουλεύουν κάνοντας σχόλια όπως αν
ήμουν στη θέση σου, θα έκανα αυτό αντί γι’ αυτό, σκέφτομαι μέσα μου μήπως
θα ήθελες να ήσουν εσύ στη θέση μου τότε;
Η ψυχική ασθένεια μου είναι πολύ πραγματική. Στον έξω
κόσμο φαίνομαι απροβλημάτιστη και ευπαρουσίαστη, όμως αυτός δεν είναι ο
πραγματικός μου εαυτός. Πονάω, φοβάμαι, κουράζομαι, παλεύω μέσα μου,
γίνομαι χίλια κομμάτια και κανένας γύψος ή επίδεσμος δεν μπορεί να με
θεραπεύσει.
Δεν το επιλέγω, δεν μπορώ να ελέγξω ποιον ή τι βλέπω ή
τι μυρίζω όταν βγαίνω έξω, οπότε το να βρίσκομαι εκτός σπιτιού, αποτελεί μια
μεγάλη πρόκληση για εμένα.
Δεν μπορώ να κατηγορήσω την ψυχική ασθένεια μου για
όλα μου τα προβλήματα, γιατί αυτό μπορεί να μην ισχύει. Όμως, θα ήθελα οι άλλοι
να είναι σε θέση να καταλάβουν τον δύσκολο αγώνα που δίνουμε σε καθημερινή βάση
όλοι εμείς που υποφέρουμε από κάποια ψυχική ασθένεια.
Χρειάζεται περισσότερη ευαισθητοποίηση σχετικά με την
πραγματικότητα της ζωής με μια ψυχική διαταραχή και λιγότερη επίκριση.