Ελπίζω να
υποκαταστήσει την –εκ των συνθηκών μη εφικτή- φυσική μου παρουσία.
Κι ενώ
ο 21ος αιώνας είναι σε τροχιά απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα και γυρίζει την
πλάτη στις εξορύξεις πετρελαίου και στο fracking, οι κυβερνητικές επιλογές στην
χώρα μας παραμένουν οικτρά αναχρονιστικές, εχθρικές στις επιταγές της
κλιματικής αλλαγής και δέσμιες των ρυπογόνων λόμπις.
Η
αναγόρευση, δια στόματος Μανιάτη (εθνικός ευεργέτης υδρογονανθράκων) και
Σταθάκη, ολόκληρου του δυτ. Ελλαδικού τόξου, παράκτιου και χερσαίου, ως
ενεργειακού οικοπέδου και η εκχώρησή του, δίχως την στοιχειώδη ενημέρωση της
τοπικής κοινωνίας, δίχως ευρεία διαβούλευση και συγκατάθεση, για λογαριασμό
τρίτων, μεγιστοποιεί τον βαθμό της πολιτειακής αγυρτείας και επικινδυνότητας, ή
άλλως πως καταδεικνύει την υποτέλεια των θεσμών της χώρας στα ξένα πετρελαϊκά
κελεύσματα.
Η
εκποίηση δημόσιων κοινωφελών αγαθών και η καταλήστευση ζωτικών πόρων της οικονομίας,
υπέργειων αλλά και υπόγειων, από τους κατ’ εξοχήν προστάτες των κυριαρχικών μας
δικαιωμάτων, συνιστά έγκλημα, δίχως προηγούμενο, κατά της ελλαδικής φύσης και
του ανθρωπογενούς της περιβάλλοντος.
Η
ευτελής χειραγώγηση και ο πειθαναγκασμός της ντόπιας κοινωνίας γίνεται με όχημα
τα ίδια τα κρατικά εργαλεία διαμόρφωσης της κοινής γνώμης (ΕΡΤ;), εξυπηρετώντας
απροκάλυπτα την πολυεθνική κυριαρχία. Η «ανίερη συνθηκολόγηση» της Σύμβασης
COOPER (του 1940), υπέρ του κεφαλαίου των ΗΠΑ, για την εκμετάλλευση των
ελληνικών ορυκτών και πολύτιμων μετάλλων για λογαριασμό τους βαφτίζεται ως «Εθνικό Συμφέρον» και η «καμένη
γη» εξισώνεται με «εκτόξευση της οικονομίας»…
Το
δρομολογημένο ξεπούλημα της πατρογονικής γης γιγαντώθηκε μέσω της τεχνητής
μνημονιακής κρίσης των αριθμών (βλ. ΕΛΣΤΑΤ, Goldman Sachs, οίκοι αξιολόγησης)
και ευοδώθηκε με την συγχορδία όλου του πολιτικού φάσματος του κατεστημένου,
επιφέροντας και την καταβαράθρωση του Δικαιϊκού μας Οικοδομήματος (ΣτΕ).
Το
«Δόγμα του ΣΟΚ» μέσω του διαύλου της μικρής οθόνης –μας «εξοικείωσε» με την
μονόπλευρη λιτότητα και τη δημοσιονομική πειθαρχία, άλλοτε με νεοφιλελεύθερο
μανδύα «θατσερικού τύπου» από τις συντηρητικές ηγεσίες της Ν.Δ., άλλοτε ως
σοσιαφιλελεύθερο του ΠΑΣΟΚ, από «αυριανιστές» ή εκπροσώπους της Σοσιαλιστικής
Διεθνούς και άλλοτε με αλληλοσυμπληρούμενες πολιτικές «κοκτέιλ»
Σαμαροβενιζελικών συνοδοιπόρων. Η τελευταία λαϊκή ετυμηγορία έφερε στο
προσκήνιο το πολιτικό πείραμα των δυνάμεων της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενός
αντιφατικού πολιτικού μορφώματος, λατινοαμερικάνικου «τύπου Τσάβες»,
διατηρώντας άριστες τις καπιταλιστικές σχέσεις της παραγωγής πετρελαίου με τους
παγκόσμιους δυνάστες του…!
Ο
κίνδυνος δεν είναι απλά πρό των πυλών, ο «Δούρειος Ίππος» των εγχώριων
εντολοδόχων τον έχει «περάσει» εντός της αυλής μας, ως κυρίαρχος ιδιοκτήτης και
επενδυτής.
Η
Ήπειρος –φίλοι αγωνιστές- διατρέχει τον μέγιστο κίνδυνο από καταβολής της. Ως
Δωδωναίος, και αγωνιστής για την Δωδώνη, επιτρέψτε μου να προσθέσω και τούτο: η
ύβρις αφορά και στην Ομηρική Δωδώνη, εμβληματικό λατρευτικό κέντρο του
παγκόσμιου πολιτισμού που στο διάβα της ιστορίας «Βαρβάρος» δεν εννόησε να
βεβηλώσει! Προσκυνητές ο Οκταβιανός Αύγουστος, ο Ιουλιανός ο «παραβάτης»
-πλειάδα περιηγητών, ακαδημαϊκοί, αρχαιολόγοι και σημαντικοί φιλέλληνες
αναζήτησαν και ανέδειξαν το διάσημο μαντείο, συμβολισμούς και αισθητικές αξίες
της αρχαιότητος.
Οι
σύγχρονοι «περιηγητές» της τοπικής αυτοδιοίκησης του ομώνυμου Δήμου, χέρι-χέρι
με τους τοπικούς πολιτευτάδες, αγωνιούν… ως «ιχνηλάτες» ορυκτών να φέρουν στην
επιφάνεια τις υπόγειες «αποθήκες» του μαύρου χρυσού, υποβάλλοντος την ιερή αυτή
γη στα σεισμικά «αμόκ» των ερευνών. Μάλλον θεωρούν ότι τα οκτάνια των
υδρογονανθράκων είναι πολυτιμότερα των εκατοντάδων χρηστήριων ελασμάτων
(ιστορικές πηγές) των καταχωνιασμένων στις αποθήκες του αρχαιολογικού μουσείου,
χωρίς να έχουν αγγιχθεί…
Και πως
αλλιώς –το επέδειξαν άλλωστε στο παρελθόν με τις [ελαφρά τη καρδία]
αδειοδοτήσεις για την άντληση νερού από τον
Τόμαρο. Με τα ίδια τότε επιχειρήματα βεβαίως-βεβαίως: πλούτος,
ανταποδοτικά θέσεις εργασίας, ανάπτυξη. Η εν λόγω επένδυση κατέληξε στα χέρια
της Nestle, κορυφαίου διαχειριστή υδάτινων πόρων στον πλανήτη και κανείς δεν
ωφελήθηκε ως ήταν αναμενόμενο… και τώρα πάμε για άλλα!
Αιδώς
Ηπειρώτες πολιτευτάδες και Δωδωναίοι άρχοντες
Αποτελεί
χρέος μας και ευθύνη να παραμείνει αμόλυντη κάθε παραγωγική μας δραστηριότητα
και να μην μετακυλήσουμε την περιβαλλοντική βλάβη στις επόμενες γενιές. Η
τεράστια χωρική δραστηριότητα των εξορύξεων, που κάποιοι ορέγονται, θα
καθορίσει σε νομοτελειακό βαθμό το οικονομικό, κοινωνικό και οικολογικό πρόσωπο
της περιοχής στο διηνεκές.
Η
επιλογή της σύγκρουσης είναι βαθιά ζήτημα αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειες και θα
εκφραστεί με το μεγαλειώδες ηρωικό δίλημμα «Ελευθερία ή (ορυκτός) θάνατος»,
μαχόμενοι τη βαρβαρότητα και την ασυδοσία των αγορών.
ΜΙΛΤΟΣ ΜΠΟΥΚΑΣ
Πρόεδρος «Φίλων της Δωδώνης»
τ. Δημοτικός Σύμβουλος Δωδώνης
τ. Μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Πράσινων