Ἐν
Δελβινακίῳ τῇ
1ῃ Αὐγούστου 2017
Ἀριθ. Πρωτ.:
451
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 203η
Ἀγαπητοί μου
Χριστιανοί,
-Α-
Ἡ
σεπτὴ μορφὴ
τῆς Παναγίας μᾶς
καλεῖ καὶ
φέτος
νὰ ἀγρυπνήσουμε καὶ νὰ
προσευχηθοῦμε, γιὰ
τὰ πολλὰ
καὶ δυσεπίλυτα προβλήματα, ποὺ
ἀντιμετωπίζει τὸ
Ἔθνος μας.
Πάντοτε οἱ
Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, στὰ
μικρὰ ἤ
μεγάλα
ζητήματα
ποὺ μᾶς
ἀπασχολοῦν
καί,
συχνά,
μᾶς ταλαιπωροῦν,
ἔχουμε τὴν
εὐλογημένη συνήθεια
νὰ καταφεύγουμε στὴν
Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ
νὰ ζητᾶμε
τὴν μεσιτεία καὶ
τὴν βοήθειά της. Καὶ
ἀκριβῶς,
αὐτὴ
ἡ πίστη εἶναι
ποὺ ἔχουν
ἀνεγερθῆ
πρὸς τιμήν της ἀπειράριθμοι ναοί,
μεγαλοπρεπεῖς ἤ
ταπεινὰ
ἐξωκκλήσια, Μοναστήρια περίφημα καὶ
πασίγνωστα,
ἀλλὰ
καὶ εἰκόνες
ἔχουν ἱστορηθῆ, πολλὲς
ἀπὸ
τὶς ὁποῖες, μὲ
τὴν χάρη τοῦ
Θεοῦ, θεωροῦνται
καὶ εἶναι
θαυματουργές.
Θὰ ἦταν,
ὅμως, σοβαρὴ
παράλειψη
νὰ μὴν
ἀναφερθῇ
τὸ Ἅγιον
Ὄρος, ἀφοῦ ὁλόκληρο εἶναι βουνὸ
καὶ «Περιβόλι τῆς
Παναγίας».
Ἐκεῖ,
στὸν Ἁγιώνυμο Ἄθωνα, ὅπου
οἱ Μοναχοὶ
ἀδιαλείπτως προσεύχονται, πολλοὶ
χριστιανοὶ καταφεύγουν ὄχι
μόνο
γιὰ νὰ
προσευχηθοῦν, ἀλλὰ καὶ
γιὰ νὰ
περάσουν
ἀπὸ
τὸ λουτρὸ
τῆς μετανοίας καὶ
τῆς ἐξομολογήσεως σὲ διακριτικοὺς
καὶ θεοφώτιστους Πνευματικούς,
βρίσκοντας ἔτσι τὴν
εἰρήνη τὴν
ψυχική,
τὸ «γλυκὺ
πρᾶγμα καὶ
ὄνομα», κατὰ
τὸν Ἅγιο
Γρηγόριο
τὸν Θεολόγο.
-Β-
Πράγματι ! Ἡ Θεοτόκος εἶναι
ἡ στοργικὴ
Μητέρα
τῶν Ὀρθοδόξων. Ὄχι δὲ
μόνο
τώρα
κατὰ τὸν
Δεκαπενταύγαστο,
ποὺ κατ’ ἐξοχὴν ὁ
μήνας
αὐτὸς
θεωρεῖται καὶ
λέγεται
μήνας
τῆς Παναγίας, ἀλλὰ καθ’ ὅλη
τὴν διάρκεια τοῦ
ἔτους. Ὅσοι
ταπεινὰ προσέρχονται στὴν
χάρη
Της,
ἔχουν νοιώσει τὴν
προστασία
της.
Ἀλλὰ
καὶ ὡς
Ἔθνος οἱ
Ἕλληνες νοιώθουμε τὴν
Κεχαριτωμένη
ὡς Ὑπέρμαχο Στρατηγό. Ἀπὸ
τὰ Βυζαντινὰ
χρόνια,
ὅταν ἡ
Βασιλεύουσα
σώθηκε
ἀπὸ
τοὺς Ἀβάρους
καὶ ἐψάλη
τότε,
γιὰ πρώτη φορά, ὁ
«Ἀκάθιστος Ὕμνος»,
ὁπότε καὶ
ἀκούστηκε τὸ
περίφημο
τροπάριο
«Τῇ Ὑπερμάχῳ, Στρατηγῷ
τὰ νικητήρια ...», μέχρι τὰ
νεώτερα
χρόνια,
ἡ Παναγία ἦταν
ὁ ἀκλόνητος στύλος τοῦ Γένους μας.
Μήπως, κατὰ
τὸ θρυλικὸ
Ἔπος τοῦ
1940-41, οἱ ἡρωϊκοὶ στρατιῶτες
μας δὲν
βεβαίωναν
ὅτι ἔβλεπαν
τὴν Παναγία νὰ
τοὺς ὁδηγῇ στὴν
νίκη
; Γιατί,
ἀλλοιῶς
πῶς νὰ
ἐξηγηθῇ
ὅτι ἡ
μικρὴ Ἑλλάδα
ἐνίκησε καὶ
ἐγελοιοποίησε τὴν
πανίσχυρη
Ἰταλικὴ
Αὐτοκρατορία ; Κι’ ὄταν,
μετὰ τὴν
τρομερὴ Κατοχή, ἔζησε
ἠ Χώρα τὴν
Ἐθνική μας τραγωδία, τὸν
Αὔγουστο τοῦ
1949, τὸν μῆνα
τῆς Παναγίας δὲν
νίκησε
ὁ Στρατὸς
τὴν ἀνταρσία, ὥστε νὰ
μείνῃ ἡ
Ἑλλάδα ἔξω
ἀπὸ
τὴν Κόλαση τοῦ
«Σιδηροῦ Παραπετάσματος» ; Ναί, μεγάλη ἡ
χάρη
τῆς Παναγίας μας.
-Γ-
Γι’ αὐτό,
ἀκριβῶς,
καθιερώθηκε
ἡ Ἀγρυπνία αὐτὴ
στὴν πανάρχαια Μονὴ
τῆς Μολυβδοσκέπαστης ἀπὸ τὸν
μεγάλο
καὶ ἅγιο
Προκάτοχό
μου,
ἀοίδιμο Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς
καὶ Κονίτσης κυρὸ
ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ
: Γιὰ νὰ
μπορέσουμε,
ἀπερίσπαστοι ἀπὸ τὶς
ἐργασίες τῆς
ἡμέρας, νὰ
προσευχηθοῦμε μέσα στὴν
ἡσυχία τῆς
νύχτας.
Καὶ ὑπάρχουν πολλά,
ποὺ ἔχουμε
νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὴν
Μεγαλόχαρη,
ἐκτὸς
ἀπὸ
τὰ ὅσα
προσωπικὰ ἀπασχολοῦν
τὸν καθένα μας. Γιατί, ὅπως
ὅλοι γνωρίζουμε, ἡ
Ἑλλάδα μας ἀντιμετωπίζει πολλοὺς κινδύνους · ὄχι
μόνο
ἀπὸ
Ἀνατολάς, μὲ
τὴν Τουρκία νὰ
μᾶς προκαλῇ
ξεδιάντροπα,
ἀλλὰ
καὶ ἀπὸ τὰ
βόρεια
σύνορά
μας,
ὅπου καὶ
ἡ Ἀλβανία
μὲ τὸν
μεγαλοϊδεατισμό
της,
καὶ τὸ
κρατίδιο
τῶν Σκοπίων μὲ
τὴν συνεχιζόμενη πολιτικὴ
ἀναταραχή. Τὰ
πράγματα
δείχνουν,
ὅτι ἡ
Χώρα
μας πρέπει νὰ
βρίσκεται
σὲ ἑτοιμότητα, γιατὶ κανεὶς
δὲν γνωρίζει «τὶ
τέξεται
ἡ ἐπιοῦσα». Καί, βέβαια, ὑπάρχουν καὶ τὰ
ὅσα θλιβερὰ συμβαίνουν στὸ ἐσωτερικὸ
τῆς Χώρας.
-Δ-
Παράλληλα, ὅμως,
ὅπλο πανίσχυρο εἶναι
καὶ ἡ
προσευχή.
Ἔτσι, καὶ
φέτος,
ἡ ἀκριτικὴ Μητρόπολή μας ὀργανώνει τὴν Ἀγρυπνία στὴν Ἱ.
Μονὴ Κοιμήσεως τῆς
Θεοτόκου
Μολυβδοσκεπάστου,
σὲ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπὸ
τὰ σύνορα μὲ
τὴν Βόρειο Ἤπειρο.
Ἡ Ἀγρυπνία θὰ ἀρχίσῃ, σὺν
Θεῷ, στὶς
9 τὸ βράδυ τῆς
14ης Αὐγούστου
καὶ θὰ
τελειώσῃ στὶς
5.30 τὸ πρωΐ
τῆς 15ης Αὐγούστου. Ἀργότερα θὰ
τελεσθῇ καὶ
δεύτερη
Θεία
Λειτουργία.
Πρὶν ἀπὸ τὴν
ἔναρξη, θὰ
ψαλῇ ἐπιμνημόσυνη δέηση
ἐπὶ
τοῦ τάφου τοῦ
μακαριστοῦ Ἱεράρχου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ. Ἡ κρισιμότητα τῶν
καιρῶν ἐπιβάλλει τὴν παρουσία ὅλων.
Θὰ σᾶς
περιμένω
γιὰ νὰ
συμπροσευχηθοῦμε καὶ
νὰ συνεορτάσουμε.
Διάπυρος
πρὸς Χριστὸν
εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως,
Πωγωνιανῆς καὶ
Κονίτσης
Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ