Parakalamoscity: Τάσος Πορφύρης: Ο Ηπειρώτης ποιητής-σύμβολο της σύγχρονης λογοτεχνίας

Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας τίμησε τον καταξιωμένο Πωγωνήσιο δημιουργό, παρουσιάζοντας το συνολικό του έργο, την Παρασκευή 28 Μαϊου 2010, στη Παλαιά Βουλή.

Με την παρουσίαση της προσωπικότητας και του έργου του Ηπειρώτη δημιουργού, ποιητή και πεζογράφου Τάσου Πορφύρη και τη βράβευσή του για την πολύτιμη προσφορά του στη λογοτεχνία με την απονομή τιμητικής πλακέτας, έκλεισε ο πρώτος κύκλος σειράς εκδηλώσεων που διοργάνωσε η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με στόχο την ανάδειξη της ηπειρώτικης πολιτισμικής δημιουργίας και τους σύγχρονους συμπατριώτες συγγραφείς, ποιητές, εικαστικούς και ιστορικούς.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο λαμπρό Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής, στην Αθήνα, παρουσία ομότεχνων και πλήθους συμπατριωτών του τιμώμενου, καταγωμένου απ΄τον Άγιο Κοσμά Πωγωνίου, περιοχή ιστορική, ιδιαιτέρου κάλλους, πηγή έμπνευσης και δημιουργίας.

Η υποδοχή των προσκεκλημένων έγινε από τον Έφορο πολιτισμού της Πανηπειρωτικής, κ. Αλέξανδρο Αλεξανδρίδη, ο οποίος αφού τους καλωσόρισε έκανε κατατοπιστική αναφορά στους συντελεστές της εκδήλωσης, τους παρουσιαστές και τον τιμώμενο.

Ο πρόεδρος της Πανηπειρωτικής κ. Κώστας Αλεξίου, έκανε σύντομη ενημέρωση για τη συμβολή της Συνομοσπονδίας στην ανάδειξη της ηπειρώτικης πνευματικής και εικαστικής δημιουργίας και ευχαρίστησε το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με την αγαστή συνεργασία του οποίου πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις του πρώτου κύκλου, οι οποίες θα συνεχιστούν και πάλι από τον προσεχή Σεπτέμβρη. Ευχαρίστησε επίσης τις Ομοσπονδίες και Αδελφότητες της ηπειρώτικης αποδημίας που στάθηκαν αρωγοί στο έργο της, αγκαλιάζοντας αυτό και συνδράμοντας οικονομικά στην πραγμάτωσή του. Μεταξύ αυτών και η Ομοσπονδία Αδελφοτήτων και Ενώσεων Επαρχίας Πωγωνίου, χορηγού της περιγραφόμενης εκδήλωσης, ο πρόεδρος της οποίας κ. Σταύρος Παππάς απηύθυνε λιτή προσφώνηση, αποστέλλοντας το μήνυμα πως θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό παρόμοιων κινήσεων, τις οποίες θα πρέπει να αγκαλιάσει το σύνολο των ηπειρώτικων σωματείων.

«Ψυχή» της βραδιάς η πανταχού παρούσα σε όλες τις εκδηλώσεις ως ομιλήτρια, παρουσιάστρια και συντονίστρια, επίκουρος καθηγήτρια του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εκπρόσωπός του, κυρία Γεωργία Λαδογιάννη. Με το μεστό, συγκροτημένο λόγο και τη μειλίχια εκφορά του μίλησε για την αναγκαιότητα και σπουδαιότητα παρόμοιων εκδηλώσεων που τιμούν τους σύγχρονους Ηπειρώτες δημιουργούς και προβάλλουν το έργο τους. Και φυσικά έκανε τη δέουσα παρουσίαση της προσφοράς και της προσωπικότητας του τιμώμενου Τάσου Πορφύρη.

Για το ποιητικό και πεζογραφικό έργο του παρουσιαζόμενου έκαναν εκτενή αναφορά ο φιλόλογος, κριτικός λογοτεχνίας κ. Γιώργος Δ. Παγανός και ο νεοελληνιστής, υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και μελετητής των σύγχρονων Ηπειρωτών δημιουργών, συγγραφέων και ποιητών, κ. Θανάσης Β. Κούγκουλος. Αναφερόμενοι σ΄αυτόν ξεκίνησαν από το 1961, χρονιά κατά την οποία έκανε την πρώτη του ποιητική κατάθεση με τη συλλογή «Νεμέρτσκα», ένα όνομα, μια περιοχή, ένα βουνό που ρίχνει προστατευτικά τη σκιά του πάνω από το γενέθλιο τόπο του ποιητή, τον Άγιο Κοσμά.

Εραστής αυτού του τόπου ο Τ. Πορφύρης, στάθηκε με έντονη ευαισθησία πάνω απ΄αυτόν και με συντεταγμένες τον ίδιο τον τόπο και το χρόνο, δημιούργησε βγάζοντας όλα τα αποθέματα της ψυχής και της θύμισής του όλα όσα ανεξίτηλα είχε ζήσει, αποκομίσει και χαράξει στη μνήμη του τα τρυφερά και ευαίσθητα χρόνια της αθωότητας: άνθρωποι, χωριό, φύση, ήθη, έθιμα, ιστορίες, καταστάσεις, ελπίδες, προσδοκίες, φτώχεια, δυστυχία, πείνα, απογοητεύσεις.

Με διεισδυτική ματιά «ξεγύμνωσαν» το πνεύμα και τις ενοράσεις του Πορφύρη και ανέλυσαν το μύθο του γενέθλιου τόπου όπως, πιθανόν, καθοδήγησαν το δημιουργό, και όπως αυτός αναβλύζει μέσα από τα διηγήματά του, μας έκαναν κοινωνούς εκτός του ποιητικού και του πεζογραφικού του έργου, που μας ήρθε πολύ αργότερα, μόλις το 2006, λέγοντάς μας πως τα διηγήματά του έχουν αφηγηματικό χαρακτήρα, τα οποία περιέχουν στοιχεία μυθιστορήματος.

Συμπερασματικά ο Τάσος Πορφύρης, όπως πηγάζει μέσα από το πλούσιο έργο του, στάθηκε με αγάπη και σεβασμό, με αγνή λατρεία πάνω από το γενέθλιο τόπο και με σπάνια λογοτεχνική μαεστρία μας έδωσε ως καλός αφηγητής και άριστος τεχνίτης του λόγου και του στίχου σπαράγματα από την προσωπική ζωή και ιστορία του, και δική μας, θα τολμούσα να ομολογήσω. Σπαράγματα συλλεγμένα με επιμονή και υπομονή από την ανεξάντλητη μνήμη και εμπειρία. Δικαίως, λοιπόν, κατατάσσεται ανάμεσα στα σύμβολα της σύγχρονης λογοτεχνίας.

Ο ίδιος ο ποιητής μας μίλησε για την αγάπη του προς την πατρώα γης, τις εμπνεύσεις και τα έργα του και εν μέσω θερμοτάτων χειροκροτημάτων διάβασε ποιήματά του απ΄όλες τις συλλογές του.

Την τιμητική πλακέτα που του απονεμήθηκε φιλοτέχνησε ο καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, γλύπτης κ. Θόδωρος Παπαγιάννης. Την όλη επιμέλεια της εκδήλωσης, εικαστική και οπτικοακουστική, είχε ο ακάματος κ. Ναπολέων Ροντογιάννης.

Βιογραφικό σημείωμα Ο Τάσος Πορφύρης γεννήθηκε στον Άγιο Κοσμά Πωγωνίου Ιωαννίνων το 1931. Από το 1945 ζει μόνιμα στην Αθήνα. Το 1949 αποφοίτησε από τη Β΄ Μέση Εμπορική Σχολή. Εργάστηκε σε οικογενειακή επιχείρηση ως τη συνταξιοδότησή του, το 1995. Έχει γράψει τις ποιητικές συλλογές «Νεμέρτσκα» 1961, «Το εγκαταλελειμμένο σπίτι» 1968, «Flas back: 1971, «Τοπίο» 1973, «Η Πέμπτη έξοδος» 1980, «Τα λαβωμένα» 1996, «Σώμα κινδύνου» 2004, «Έρημα» 2008 και τα διηγήματα «Η δοντάγρα» 2006. Στο ενεργητικό του έχει τις ανθολογίες «Πολυφωνικόν», ανθολογία ηπειρώτικης ποίησης, 2002 και «Ανθολογία της βροχής», ποιήματα από το έργο 107 ποιητών Ελλήνων και αλλοδαπών. Σε συνεργασία με τους Στέφανο Ροζάνη και Ρένα Κοσσέρη μετέφρασαν E. Pound, T.S. Eliot, D. Thomas, J. Tardieu. Διετέλεσε μέλος των συντακτικών ομάδων των περιοδικών «Μαρτυρίες», 1962-1966 και «Σημειώσεις», από το 1973

Δείτε την ταινία ''Μιά συνάντηση με τον ποιητή Τάσο Πορφύρη''

<p><a href="https://vimeo.com/160876592">Μία συνάντηση με τον ποιητή Τάσο Πορφύρη</a> from <a href="https://vimeo.com/tsiritv">TSIRI WEB TV</a> on <a href="https://vimeo.com">Vimeo</a>.</p>

Τάσος Πορφύρης, Συνέντευξη του 2010: ''Είμαι σαν το μουστάκι του Γκόργκι, δεν αλλάζω με τίποτα''

“Το μέλλον δεν με ενδιαφέρει, το παρελθόν μού φτάνει και μού περισσεύει”.

Αυτοί οι δύο στίχοι τουΤάσου Πορφύρη συγκροτούν τον πυρήνα της ποιητικής του, αυτοί συνθέτουν -κι αποκαλύπτουν συνάμα- το βαθιά βιωματικό, αφηγηματικό του πορτρέτο.

Ο Τάσος Πορφύρης, 79 χρoνών σήμερα, αντίκρισε τον ήλιο της ζωής το 1931 στο χωριό Άγιος Κοσμάς στο Πωγώνι των Ιωαννίνων. Απέναντί του είδε να υψώνεται επιβλητικά το βουνό της Νεμέρτσκας, πηγή έμπνευσης στη συνέχεια για την ομώνυμη –και πρώτη- ποιητική του συλλογή. Σ’ εκείνον τον πέτρινο τόπο άκουσε φωνές και μύθους ανθρώπων, εκεί αφουγκράστηκε τους απαλούς κι απλούς ρυθμούς της φύσης, των νερών και των ζωντανών της. Δεν χρειάζεται ν’απορεί κανείς γιατί αυτά τα χρόνια σημάδεψαν βαθιά την ψυχή του, γιατί αιχμαλώτισαν τη ματιά και τη γραφή του. Μ’ αυτήν την … παλιά εποχή, με το παρελθόν, παλεύει μέχρι σήμερα ο Πορφύρης, την καθημερινή ζωή και τα αγνά υλικά της υμνεί στα κείμενά του, αυτά ενεργοποιούν τις αισθήσεις και το νου του. Ο κοπός του, στα όρια του χρέους σχεδόν, είναι να νοηματοδοτήσει το παρόν, ανασυστήνοντας έναν κόσμο που αποσύρεται, συντηρώντας με κάθε τίμημα την εξόριστη από το σημερινό πολιτισμό μνήμη του με τα ξέφωτά της, αλλά και την αίσθηση της ελευθερίας που τη συνόδευε.

Το κύριο μέλημά μου (θα μας πει) είναι η διάσωση της μνήμης, η οποία είναι πολύτιμη. Γιατί, κυρίως, συνδέεται με τη μάνα που μας μεγάλωσε. Και κοντά της τα ζωντανά, τα χωράφια, το δάσος, τα ποτάμια -αυτά «Τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία της πατρίδας» (κατά Ζαρκάδη)- και τα βουν«που δεν αστειεύονται» (κατά Δάλλα)».

Είμαστε γεωργοί… Ο ίδιος δεν είχε προλάβει ακόμα να γίνει γεωργός αφού το 1938, εφτά μόλις χρόνων ακολούθησε την οικογένειά του που μετακόμισε στην Αθήνα αναζητώντας καλύτερη τύχη. Κι όμως αυτή η ταύτιση με τη γη, η χρήση του πρώτου πληθυντικού προσώπου, δεν είναι σχήμα λόγου είναι η αλήθεια του. Μια αλήθεια που επιβεβαιώνει τη ρήση ότι τα παιδικά μας χρόνια είναι ίσως η μόνη μας πατρίδα…

Απ’ την Αθήνα επέστρεψε και πάλι στον τόπο του το 1942 όπου πέρασε τέσσερα ακόμη χρόνια. Η μνήμη της τετραετίας εκείνης από τα δέκα μέχρι τα δεκατέσσερά του δηλαδή, και το βίωμα των οδυνηρών γεγονότων του μεγάλου πολέμου που την συνόδεψαν, δεν αντισταθμίζονται με όλα όσα πέρασε ή έκανε στη μετέπειτα ζωή του στην Αθήνα ισχυρίζεται ο ίδιος: •“ας συγκινούν ακόμη αυτά τα χρόνια, τον ρωτήσαμε: « ακόμα, ακόμα, δεν έχω εξαντλήσει αυτόν τον τόπο με τα γραπτά μου, νομίζω πως έχει ακόμη πολλά περιθώρια…». Και όταν του αντιτείναμε ότι η «ενδοχώρα» της γραφής του δεν θα συγκινεί πλέον μετά από μια-δυο γενιές αφού οι καταστάσεις που περιγράφει δεν θα υπάρχουν, μας αφοπλίζει με το ερώτημα: «ε! δεν είναι λόγος αυτός να τη διασώσω;»

Θέλετε να μου πείτε γιατί στραφήκατε και στην πεζογραφία;

Η ποίηση είναι περισσότερο πυκνή, μπορείς να την αναλύσεις, στην πεζογραφία δεν γίνεται, είναι αυτό που είναι. Ο πρώτος λόγος είναι αυτός, ο δεύτερος είναι ότι στην πεζογραφία χρησιμοποιώ υλικά που μου περισσέψαν απ’ την ποίηση, είμαι ειλικρινής, άλλοι δεν το λένε αυτό.

Αυτό το «περίσσεψαν» δεν έχει λίγο αρνητικό πρόσημο;

Όχι καθόλου! Δεν εννοώ ότι δεν είχα τι να τα κάνω, απλώς δεν μπορούσαν να ενταχθούν στην ποίηση.

Κύριε Πορφύρη είχατε και εξακολουθείτε να διατηρείτε μια έντονη σχέση με την Αριστερά. Από πότε χρονολογείται;

Από την εποχή του ανταρτοπόλεμου, τη μεγάλη απάτη με τη συμφωνία της Βάρκιζας και του επόμενου χρόνου όπου άρχισαν να κόβουν κεφάλια… τους είπαν «δεν θα σας πειράξουμε» και την επόμενη μέρα κάνανε τους αγωνιστές ποινικούς εγκληματίες και τους εξαφάνισαν από προσώπου γης όλους. Ξέχωρα που είχα και πολλούς από το συγγενικό μου περιβάλλον που κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, στήθηκαν απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα. Άλλοι πήγαν έξω, μερικοί γυρίσανε, άλλοι δεν γυρίσανε. Όλα αυτά με συγκλόνισαν.

Αναθυμούμενος εκείνα τα χρόνια, συγκρίνοντάς τα με τα σημερινά της Αριστεράς, ποια είναι η αίσθησή σας;

Η αίσθησή μου είναι ότι η Αριστερά έχει γίνει «κομμάτια και θρύψαλα» και ότι είναι πολύ δύσκολο να κολλήσουν τα κομμάτια της. Η παραδοσιακή, στον κόσμο της, και η άλλη, σε δείπνα και διοργανώσεις συνεδρίων, ερωτοτροπώντας με το ΠΑ•“ΟΚ.

Μιλήστε μου λίγο για το πώς δουλεύετε τα ποιήματα.

Αναφερόμενος στην ποίησή μου, θα μπορούσα να πω πως φροντίζω ώστε ο στίχος να μην ολοκληρώνεται στο οπτικό του τέλος, αλλά να συνεχίζει στον επόμενο. Προσπαθώ με τον τρόπο μου να νομιμοποιήσω έναν άλλον τρόπο ανάγνωσης με το πέρασμα -και χωρίς σημεία στίξης συνήθως- από τον ένα στον άλλο στίχο με ελευθερίες στον αναγνώστη για συμμετοχή στην ολοκλήρωση του ποιήματος.

Νεμέρτσκα. Τα ποιητικά άπαντα του Τάσου Πορφύρη

nemertska2

Ανάμεσα στην ελευθερία του μοντέρνου και στον έμμετρο λυρισμό του παλαιότερου, ανάμεσα στον ελεύθερο στίχο και την κλασική φόρμα, υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος, και σε τούτον τον κόσμο ζει κι αναπνέει η ποίηση του Τάσου Πορφύρη. Ίσως γιατί, αν και «ελεύθερη» στη φόρμα της, εμπνέεται απ’ το Πωγώνι στην Ήπειρο, έναν τόπο που κοιτά πίσω, γερά δεμένος ακόμα με το παρελθόν, κι ίσως γιατί σε τούτον τον τόπο ερημιά κι ομορφιά πάνε χέρι χέρι, έτσι εδώ δίνεται ο πλατύς χώρος κι ο βαθύς χρόνος που ’ναι αναγκαίοι στον άνθρωπο για να σταθεί και να αναθυμηθεί, ν’ αφουγκραστεί ό,τι έχει υπάρξει, να ψηλαφήσει πολύτιμες μνήμες και ψίθυρους απ’ τα πωγωνήσια δημοτικά τραγούδια που όλα, ως και του γάμου, σαν να ’ναι μοιρολόγια, και ν’ αγναντέψει τη ζωή του από μια ψηλή βουνοκορφή. Όχι οποιουδήποτε βουνού, μα της Νεμέρτσικας, που χαρίζει στα ποιητικά άπαντα του Πορφύρη το όνομά της. Γυμνή κι επιβλητική, δεσπόζει με τα πέτρινα κύματά της πάνω απ’ το Πωγώνι, χαράζοντας ανεξίτηλη την παρουσία της στην ψυχή του ποιητή, ακόμα κι όταν ο ίδιος, σώματι, δε βρίσκεται πλέον εκεί, μα στην Αθήνα.

Ο Τάσος Πορφύρης γεννήθηκε το 1931 στον Άγιο Κοσμά Πωγωνίου (παλαιότερα, Κακσιοί)• κατέβηκε το ’38 στην Αθήνα, το χειμώνα του ’41 γύρισε στο χωριό, και το χειμώνα του ’45 προς ’46 εγκαταστάθηκε πλέον οριστικά στην πρωτεύουσα. Στα ελληνικά γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1961 με την ποιητική συλλογή Νεμέρτσκα, κι ακολούθησαν οι συλλογές: Το εγκαταλειμμένο σπίτι (1968), Flash Back (1971), Τοπίο (1973), Η πέμπτη έξοδος (1980), Τα λαβωμένα (1996), Σώμα κινδύνου (2004), Έρημα (2008), και Χρονοσυλλέκτης (2011).

Το ποιητικό ξάφνιασμα παρόν παντού σε τούτα τα άπαντα, χάρις σ’ ένα αναπάντεχο συνταίριασμα λέξεων που σηκώνει τη φλοίδα του κόσμου και φανερώνει: Υπάρχει στην τσέπη των αισθημάτων ένας μικρός πετεινός / που φωνάζει τρεις φορές / την ώρα που παζαρεύουν οι φίλοι στο φέρετρο / την τιμή της διατήρησης της μνήμης• κι αλλού: Έτσι μπορώ να φανταστώ το κοροϊδευτικό γέλιο του ποτηριού / πάνω στο δίσκο• κι αλλού πάλι: είναι ένα άδειο πηγάδι ακούγεται / ο γδούπος του ήλιου στον πυθμένα / σαν κάλπικο νόμισμα• και: Πώς να χωρέσουν / Το δάσος στον ακάλυπτο ο βοϊδομάτης στην πισίνα / Η σαρκοβόρα Άνοιξη στο γιασεμί της γλάστρας.

Κάπου στη συλλογή υπάρχει ένα σχεδιάγραμμα του σπιτιού του στους Κακσιούς, και το κάθε μέρος και η κάθε κάμαρη κλείνουν μέσα, δοσμένη κάπως σαν ποίημα, την ιστορία τους: μουσαφίρηδες, ήχοι, φωνές σαν από στόματα φαντασμάτων, εικόνες, ως και με τι καρφιά, τι πέτρα, τι σανίδια φτιάχτηκε το καθετί. Οι τίτλοι τούτων των ποιημάτων: « Σκεπή», «Ν’ οντάς», «Ν’ οντόπουλο», «Μαντζάτο», «Κύρια είσοδος», και το «Μηνολόγιο» στο τέλος της Νεμέρτσκας μιλάει την πωγωνήσια ντοπιολαλιά, που ’ναι έτσι κι αλλιώς διάσπαρτη παντού στη συλλογή: τσίγκρος, σταβιά, σιουρμπέτι, μπατσαριά, ντρεβενίτσα, τσέργα, γκορτσιά.

Τούτη την πενηντάχρονη ποιητική παραγωγή, συμπληρώνουν μεταφράσεις δυο ποιημάτων του Rupert Brooke και του Alfred Noyes.

Και, σαν κατακλείδα τούτης της σύντομης παρουσίασης, ένα απόσπασμα από το «Εδώ θα ζήσουμε» και δυο παραινέσεις, αντίστοιχα από τα ποιήματα «Τρίπτυχο» και «Υποθήκη»:

Ζήσε σαν χθεσινός μελλοθάνατος

Που την τελευταία στιγμή ο αποσπαματάρχης

Αντί του «επί σκοπόν» κραύγασε: «τους ζυγούς λύσατε»

Ξεμπερδεύοντας με την εποχή των μαρτύρων

Ανοίγοντας την πόρτα σε μια καινούργια έκταση

Με τους ανεμοδείχτες να γυρίζουν τρελά

Με τα όνειρα θερισμένα κι έναν κατακόρυφο ήλιο

Να τους βάζει φωτιά

Ώσπου μια βιβλική βροχή να τα εξαφανίσει όλα

Χωρίς καινούργια κιβωτό χωρίς ελπίδα πια

Τίποτα δεν είναι για πέταμα

Ακόμα κι ένα σταματημένο ρολόι

Δείχνει τη σωστή ώρα δυο

Φορές το μερόνυχτο.

Αφήστε όλα τα φώτα αναμμένα

Κάποτε θα χορτάσετε σκοτάδι.

Δείτε τα video από την εκδήλωση

1- Ο Αλέξανδρος Λαμπρίδης Έφορος Πολιτισμού της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος στο βήμα

https://youtu.be/3a0gxX05iqo

2- Η Γεωργία Λαδογιάννη Επ. Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Ιωαννίνων τμήματος Φιλολογίας, συντονίζει την εκδήλωση

https://youtu.be/DpEwJvOaRCU

3- Χαιρετισμός Κώστα Αλέξιου, Προέδρου ΠΣΕ και Βράβευση του ποιητή Τάσου Πορφύρη με γλυπτό που φιλοτέχνησε ο Γλύπτης Θόδωρος Παπαγιάννης

https://youtu.be/vUSobOSDa0E

4- Ο Σταύρος Παπάς πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αδελφοτήτων και Ενώσεων Επαρχίας Πωγωνίου απευθύνει χαιρετισμό

https://youtu.be/J9ietxOF-oE

5- Η Γεωργία Λαδογιάννη Επ. Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Ιωαννίνων τμήματος Φιλολογίας μιλάει για τον ποιητή Τάσο Πορφύρη

https://youtu.be/Bb3S0z0SXcU

6- Ο Γιώργος Δ. Παγανός φιλόλογος, κριτικός λογοτεχνίας «Η Ποίηση του Τάσου Πορφύρη» (μέρος πρώτο της ομιλίας)

https://youtu.be/bhYGgjnKwW8

7- Ο Γιώργος Δ. Παγανός φιλόλογος, κριτικός λογοτεχνίας «Η Ποίηση του Τάσου Πορφύρη» (μέρος δεύτερο της ομιλίας)

https://youtu.be/ctohxAdP6QI

8- Ο Θανάσης Β. Κούγκουλος, Νεοελληνιστής «Ο μύθος του γενέθλιου τόπου στα διηγήματα του Τάσου Πορφύρη» (μέρος πρώτο της ομιλίας)

https://youtu.be/edrE5Jgxfak

9- Ο Θανάσης Β. Κούγκουλος, Νεοελληνιστής «Ο μύθος του γενέθλιου τόπου στα διηγήματα του Τάσου Πορφύρη» (μέρος δεύτερο της ομιλίας)

https://youtu.be/KM6WhOc0LHQ

10- Ο Ηπειρώτης ποιητής Τάσος Πορφύρης ευχαριστεί τους διοργανωτές της εκδήλωσης και διαβάζει ποιήματά του. Συλλογές: Νεμέρτσκα, ποιήματα (Γεμεντζόπουλος, Αθήνα 1961), Το εγκαταλειμμένο σπίτι, ποιήματα (Θεσμός, Αθήνα 1968) (μέρος πρώτο της ομιλίας)

https://youtu.be/IUoZ_xkAkXk

11- Ο Ηπειρώτης ποιητής Τάσος Πορφύρης διαβάζει ποιήματά του. Συλλογές: Flash back, ποιήματα (Λύσεις, Αθήνα 1971), Η πέμπτη έξοδος, ποιήματα (Σημειώσεις, Αθήνα 1980) (μέρος δεύτερο της ομιλίας)

https://youtu.be/pTqIdVAsfNw

12- Ο Ηπειρώτης ποιητής Τάσος Πορφύρης διαβάζει ποιήματά του. Συλλογές: Τα λαβωμένα, ποιήματα (Έρασμος, Αθήνα 1996), Σώμα κινδύνου, ποιήματα (Ύψιλον, Αθήνα 2004), Έρημα, ποιήματα (Ύψιλον, Αθήνα 2008) (μέρος τρίτο της ομιλίας)

https://youtu.be/aVSrch4cAeg

Τάσος Πορφύρης, ποιητής-σύμβολο της σύγχρονης λογοτεχνίας.