Η ομιλία του Αντιπροέδρου της Πανηπειρωτικής
Συνομοσπονδίας Ελλάδος Κώστα Κωνή
Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια έχουμε σχεδόν
συνηθίσει να διαβάζουμε βιβλία, που από τις πρώτες κιόλας σελίδες τους είναι
προδιαγεγραμμένο -φανερό θα έλεγα- το τέλος τους.
Το κομπιούτερ να είναι καλά.
Εντοπισμός- Αντιγραφή- Επικόλληση
Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που
άνθρωποι οι οποίοι έχουν αναγάγει σε τρόπο ζωής το διάβασμα, ομολογούν πως δυσκολεύονται,
λόγω αυτής της νοηματικής ομοιομορφίας και εκφραστικής ισοπέδωσης να διαβάσουν
ολόκληρο ένα μυθιστόρημα. Κάπου στη μέση διακόπτουν. Δεν συνεχίζουν και,
τελικά, εγκαταλείπουν την ανάγνωση.
Παρουσιάζοντας το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Νίκα
«Ένας αιώνας και μια νύχτα», μπορώ, χωρίς ενδοιασμό, να σας βεβαιώσω πως δεν
κινδυνεύετε να διακόψετε την ανάγνωση. Μέχρι και την τελευταία σελίδα θα τo
διαβάσετε, χωρίς διακοπή∙ απνευστί θα έλεγα.
Μπορώ επίσης να σας πω πως ο Αλέξανδρος Νίκας
πρόκειται για ένα γνήσιο Ηπειρώτη, με εξαιρετικό ταλέντο γραφής, ένας αληθινός
αγωνιστής της ζωής με ιδανικά, όπως αυτά καταυγάζοπνται στο υπό παρουσίαση
μυθιστόρημά του.
Ο Αλέξανδρος Νίκας, Αλέκος για πολλούς φίλους του,
γεννήθηκε στο Σεβαστό Θεσπρωτίας το 1956. Οι γονείς του ήταν αγροκτηνοτρόφοι
και δύσκολα -όπως όλοι οι Ηπειρώτες- τα έβγαζαν πέρα. Μόλις «άνοιξε» η Γερμανία
ξενιτεύτηκαν. Ο Αλέξανδρος «έμεινε πίσω» με τους παππούδες και τις γιαγιάδες.
Στο νηπιαγωγείο τρία ολόκληρα χρόνια μαζί με τα περισσότερα παιδιά ξενιτεμένων
οικογενειών, κατάφερε να μάθει να μιλάει ελληνικά, καλύτερα θα έλεγα από τα
αρβανίτικα που μιλούσαν όλοι στο χωριό.