ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΥ
Σεβαστοί Πατέρες
Σήμερα κηδεύουμε έναν ΚΑΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Γι’ αυτό επιτρέψτε μου, δίνοντας την ευχή σας, ν’ απευθύνω στο Γιάννη μας
έναν χαιρετισμό, τον ύστατο, όπως συνηθίζεται να λέγεται.
Σέβομαι τη δοκιμασία και τον πόνο της οικογένειας.
Φοβάμαι, θα έλεγα, και τον «έλεγχο» του Γιάννη, που, ενώ ήταν το
σύμβολο, η προσωποποίηση της προσφοράς, σε αφόπλιζε με το χαμόγελό του, το
αυστηρό χαμόγελό του, για να μην ακουσθεί λόγος επαινετικός γι’ αυτόν.
Είναι όμως Γιάννη μας, επιταγή
Ευαγγελική, ο ευεργετών να σιωπά και οι ευεργετούμενοι να ομολογούν και να
διαλαλούν την ευεργεσία.
Αυτό το χρέος εκπληρώνουμε τώρα, Γιάννη μας.
Ευχαριστίες σου εκφράζουμε, γιατί συμμετείχες στις λύπες μας και τις έκοβες
στη μέση.
Αιρόσουν στις χαρές μας και τις έκανες διπλές.
Γιάννη, ο επαινετικός λόγος δε συνάδει με το ήρεμο, το πράο, το ταπεινό
και το ευγενικό που ήταν τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής σου παρουσίας και συμπεριφοράς.
Συγχώρεσέ μας, είναι ανάγκη ηθικής τακτοποίησης και εσωτερικής παρόρμησης,
να σου πούμε το ευχαριστώ το μεγάλο.
Διαφορετικά, αχάριστοι γινόμαστε και η αχαριστία, κατά το ΜΕΓΑΛΟ
ΠΩΓΩΝΗΣΙΟ Μακαριστό ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΒΛΑΧΟ, είναι το αμάρτημα που ποτέ δε θα τύχει
συγχώρησης.
Οραματιστής και συγχρόνως αγωνιστής και διεκδικητής.
Ξεψύχησες με την έγνοια του Πωγωνίου στην καρδιά σου και στο στόμα.
Το υπηρέτησες υποδειγματικά από το 2007 μέχρι και χθες, τιμώντας τους θεσμούς.
Άσκησες καθήκοντα Αντιδημάρχου με εξαιρετική κοινωνική προσφορά.
Συμμετείχες σε επιτροπές και πόστα των Δημοτικών υποχρεώσεων με προσφορά
ανεκτίμητη.
Ακριβό πατέρα σε είπαν και ήσουν.
Σπάνιο σύζυγο και ήσουν.
Γλυκό αδελφό και ήσουν.
Άγγελος παρηγοριάς και δοτικό παιδί στην εργασία σου και θα σε
θυμούνται.
Μας τίμησες με τη φιλία σου και νοιώθαμε κρυφή περηφάνια.
Πόσο σημαντικό είναι να οδεύεις προς τον ουρανό και να σε ακολουθεί ο
τίτλος του καλού ανθρώπου!
Μας φεύγεις, όμως, άγουρος
λεβέντη μου. Κληροδοτείς την καλοσύνη σου και την αρχοντιά του χαρακτήρα σου νωρίς στα αγγελούδια σου.
Λεβέντη μου συνάδελφε, κάθε κηδεία είναι ένα μάθημα.
Η δική σου, μάθημα μεγάλο. Όχι μόνο γιατί μας συνταράσσει το αιφνίδιο,
όχι μόνο γιατί ακούμε το «πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα», αλλά και για το ότι μας
διδάσκεις πως στη ζωή πρέπει να έχουμε σκοπούς και να μην υπηρετούμε σκοπιμότητες.
Παραδεισένια ξεκούραση δώσε Θεέ μου στο παλικάρι μας, στο Γιάννη μας.
Προσευχήσου από ψηλά Γιάννη για τα παιδιά σου, τη σύζυγό σου, τους συγγενείς
και για εμάς τους συνεργάτες και φίλους σου.
Καλό Παράδεισο