Οι δύο τελευταίες ρυθμίσεις για τα ληξιπρόθεσμα
χρέη, δηλαδή αυτή της «τελευταίας ευκαιρίας» ή «νέας αρχής» που αφορούσε
οφειλές που είχαν βεβαιωθεί και καταστεί ληξιπρόθεσμες έως τις 31 Δεκεμβρίου
2012, αλλά και της «πάγιας ρύθμισης» για τα χρέη που γεννήθηκαν μετά την 1η
Ιανουαρίου 2013, αποδείχθηκαν «άσφαιρες» λόγω φυσικά των αυστηρών προϋποθέσεων
που περιελάμβαναν για να ενταχθεί κάποιος οφειλέτης σε αυτές.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από τα 3,3 εκατομμύρια
των οφειλετών στις εν λόγω ρυθμίσεις έχουν ενταχθεί περίπου 187.000, δηλαδή
μόλις το 5,66% του συνόλου αυτών.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι τα έσοδα και από τις
ανωτέρω δύο ρυθμίσεις είναι πενιχρά για τα δημόσια ταμεία, αφού, με βάση πάντα
τα στοιχεία της ΓΓΔΕ, από το σύνολο των 68,4 δισ. ευρώ που ήταν στο τέλος
Σεπτεμβρίου τα ληξιπρόθεσμα μόλις το 3,3% αυτών ή 2,27 δισ. ευρώ έχουν ενταχθεί
σε κάποια ρύθμιση και από αυτά έχει εξοφληθεί μόνο το 1,09 δισ. ευρώ.