Ήταν
εντελώς αναμενόμενο και προβλέψιμο ότι η Πανελλαδική Ομοσπονδία των διοικητικών
υπαλλήλων ΑΕΙ θα κήρυττε πάλι απεργία και αυτή την βδομάδα. Είναι και ημέρες
Πολυτεχνείου εξάλλου …..
Πρέπει να παίξουμε και το επικοινωνιακό μας
παιχνίδι.
Αφού ο υπουργός Παιδείας, που
προσέφυγε στο δικαστήριο με ανεπαρκή επιχειρήματα και κατόρθωσε (!) να κηρυχθεί
η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων παράνομη, αλλά όχι καταχρηστική –πράγμα που
τους δίνει το δικαίωμα να απεργούν συνεχώς με τα ίδια αιτήματα-, γιατί να μην
συνεχίσουν (άντε και καλό Πάσχα!);
Γιατί
να μην συνεχίσουν την απεργία τους, αφού έχουν την αμέριστη βοήθεια των
πρυτάνεων-πατερούληδών τους, οι οποίοι, με τις ψήφους των διοικητικών υπαλλήλων
εξελέγησαν; Γιατί να σταματήσουν, αφού
εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα, αφού τους καθοδηγούν οι συνδικαλιστοπατέρες,
που οι περισσότεροι εξ αυτών είναι μέλη της περιβόητης οικογενειοκρατίας των
ΑΕΙ και κάνουν ό,τι θέλουν(!); Γιατί να
σταματήσουν, αφού οι ενέργειες του υπουργού Παιδείας εξαντλούνται σε λεκτικά
πυροτεχνήματα και ανώδυνους «λεονταρισμούς», αλλά στην ουσία «χαϊδεύει» τους
πρυτάνεις, γιατί είναι ένας απ’ αυτούς και στην πραγματικότητα δεν θέλει να
κάνει τίποτα και θέλει να διατηρήσει το status.
Γιατί να μην συνεχίσουν την απεργία τους, αφού πληρώνονται, ενώ οι
«ημέτεροι» από αυτούς, θα πληρωθούν «κάτω από το τραπέζι», όπως τους έχουν
υποσχεθεί! («Παλιά μου τέχνη κόσκινο» δηλαδή!).
Γιατί να μην συνεχίσουν την απεργία, αφού κινητοποιούν και προστρέχουν
πρόθυμοι συμπαραστάτες τους (για τους δικούς τους λόγους) οι
συνδικαλιστο-γεροντοφοιτητοπατέρες, αιώνιοι φοιτητές!
Γιατί να μην συνεχίσουν, αφού έχουν μάθει να
είναι μια ζωή στο απυρόβλητο και στην ατιμωρησία;
Διότι, η οικογενειοκρατία συνυπάρχει και
είναι άρρηκτα δεμένη με την ανομία, την διαφθορά και την διαπλοκή. Γιατί τρέφεται και ανατροφοδοτείται από την
ίδια της την αποσύνθεση.
Αυτό όμως που
δεν έχουν καταλάβει είναι ότι, όλα αυτά που κάνουν, σηματοδοτούν το τέλος μιας
εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί, είναι πια ξεπερασμένα και τόσο απεχθή!
Είναι
απέναντι στην Κοινωνία. Ντροπή!