Ο Αλέξης, ο Βλαχοδήμαρχος, η κολοκύθα και τα γλωσσικά καστραβέτσια

Γράφει ο Κίτσος ο Αθαμάνας

Δυο βλαχοπούλες, καημένη μάνα,

δυο βλαχοπούλες λυγερές,
αρχόντισσες λεβεντονιές.
Πάνε στη βρύση για νερό
κι αναστατώσαν το χωριό.

                 ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪

Βρέθηκε και ο γαμπρός
ένας βλαχοδήμαρχος αληθινός.

«Να τα δώσουμε όλα ώστε ένα μεγάλο συμπαραταγμένο κίνημα ελευθερίας, δημοκρατίας και αντίστασης σε κάθε περιφέρεια, κάθε δήμο και κάθε γωνιά της χώρας να σαρώσει τους φθαρμένους βλαχοδήμαρχους της συμμαχίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ». Αυτά εδήλωσεν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αλέξης Τσίπρας παρουσιάζοντας στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματός του τις σκέψεις και τη σχεδιαζόμενη πολιτική του για τις επικείμενες (οψέποτε) δημοτικές εκλογές. Και βέβαια κακώς προ πολλού έχουν εκβληθεί παντάπασιν θα έλεγα από τον πολιτικό λόγο οι χαριτωμενιές, αλλά επαναστάτης ων ο Αλέξης, τα πάντα αλλάζει και τα πάντα προσαρμόζει στην επαναστατική λογική καθότι σκέψη και λόγος συνάπτονται, συναλείφονται, ανακατεύονται και αχταρμοποιούνται.

Επομένως, βαλε και όρους που δεν γνωρίζουμε, βάλε και εκφραστικά καστραβέτσια στο λόγο, ανακάτεψε και μερικά γλωσσικά βλίτα, λόγος να γίνεται, πολλοί θα τα ακούσουν, λίγοι, τι λίγοι, κανένας δεν θα καταλάβει. Απαξάπαντες σκέπτονται  ή τουλάχιστον ρυθμίζουν τη σκέψη τους απορρυθμίζοντας ουσιαστικά  τη γλώσσα και τη λογική.

Είναι αλήθεια ότι ως Αθαμάνας -συντοπίτης του Αλέξη- προβληματίστηκα σοβαρά. Τι ήθελε να πει ο ποιητής; Υπό ποία έννοια εκστόμισε τον όρο Βλαχοδήμαρχος; Ανέτρεξα σε Λεξικά, διάβασα και σχετικά άρθρα. Ουδόλως εφωτίσθην. «Γκτσούπ ήσουν και γκτσούπ έμ’νες μωρέ ζαλουταραμένο, θα μού έλεγε η γιαγιά μου.» Πέρασαν όμως είκοσι και πλέον χρόνια που το άγιο Τζουμερκιώτικο χώμα σκέπασε το πανάγιο κορμάκι της.   

(Τα Τζουμέρκα. Χώρος εξ ου προέρχεται ο Βλαχοδήμαρχος;
 Θα γνωμοδοτήσει ο μπάρμπα Βασίλης)

Και ευθύς ηκούσθη ένα μπαμ μέσα στο μυαλό μου- παράξενο πράγμα- και η σκέψη μου πήγε πίσω πολύ πίσω, σαράντα και χρόνια, όταν ήρθαμε εις Αθήνας εμείς τα βλαχάκια με την αξίωση –τι θράσος- να ζήσουμε!
Να δουλέψουμε, να σπουδάσουμε, να κάνουμε προκοπή.
Εμείς, τα βλαχάκια. Έτσι, μας έλεγαν.
Και προφανώς υποπτεύθηκα πως κάποιον δήμαρχο –τέτοιας,  τέλος πάντων, καταγωγής- θα εννοούσε ο κ. αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.         
Και πάνω στην απελπισία μου, μού ήρθε φλασιά -επιτρέπεται , επιτρέπεται η λέξη- να ρωτήσω τον μπάρμπα Βασίλη, τον άξεστο αυτό χωρικό και βλάχο, όστις βλαχαδερό ολκής θα γνώριζε πιστεύω καλύτερα τον όρο και θα με φώτιζε, καθόσον βαθύ-απόλυτα βαθύ σκοτάδι έχει πέσει στο μυαλό μου.
Ο μπάρμπα Βασίλης κατοικοεδρεύει σ’ ένα διπλανό βλαχότοπο, μένει σε μια βλαχοκαλύβα και όταν πηγαίνω εκεί μού βάζει να ακούσω  κάτι βλαχοτράγουδα που με βλαχοσουλουτιάζουν …


( Ο Δήμαρχος Καλλιθέας
 κ. Κώστας Ασκούνης.
Εξαιρετικός βλαχοδήμαρχος 
κατά Αλέξιο)

 

Θυμάσαι τον μπάρμπα σου τον Γιώργο, τον πρώην πρόεδρο, Δήμαρχο -έτσι ήθελε να τον λένε-  του χωριού; Πώς δεν τον θυμάμαι. Αυτός τότε το 1963 έβοσκε τα πρόβατα στην απέναντι ράχη. Εγώ μόλις είχα επιστρέψει από τη Γερμανία όπου με είχαν στείλει οι πολιτικοί πατέρες, δήμαρχοι και βλαχοδήμαρχοι, πολιτικοί και μεταπράτες στη Γερμανία για να καζαντίσω. Ερχόμενος ως μοναδική καζάντια είχα ένα τραντζιστοράκι. Κι άκουγα ειδήσεις.
Όταν δολοφόνησαν  τον Κέννεντι, μου φώναξε και με ρώτησε από την απέναντι ράχη. Τι νέα σήμερα; Σκότωσαν τον Κέννεντι, του είπα.
Ποιος ήταν αυτός; Ο Πρόεδρος της Αμερικής. Πρόεδρος;  είπε σκεπτόμενος. Θα είχε πολλά προβλήματα, όπως και εγώ. Και με αποτέλειωσε.
Τελικά εμείς οι Πρόεδροι από σφαίρα θα πάμε. Είναι η μοίρα μας.

Ο μπάρμπα Γιώργος.
(Μέσα στον τρουβά είχε το φαϊ για τον Κίτσιο και τη σφραγίδα της Κοινότητας.
Δεν πήγε από σφαίρα. Φυσιολογικόςμο θάνατός του)

Αυτός είναι ο βλαχοδήμαρχος ανεψιέ μου είπε. Και συνέχισε: Βλαχοδήμαρχος είναι ο Πρόεδρος της Κοινότητας (πρώην) ή ο Δήμαρχος μικρού Δήμου που συμπεριφέρεται σαν σπουδαίο και μοναδικό στην πόλη πρόσωπο, ως φορέας σημαντικής εξουσίας, μοναδικός και αναντικατάστατος.
Και συνέχισε: Δεν πρέπει να μας ξενίζει ο όρος βλαχοδήμαρχος, που στην ουσία είναι σαν αν τους έλεγε βλαχοόντα. Αυτόν τον τίτλο τον έχουν κατ’ αποκλειστικότητα οι Τζουμερκιώτες. 
(«Βλαχοόντα». Έτσι ονομάτισε τους Αγναντίτες και Πραμαντιώτες και κατ’ επέκταση όλους τους Τζουμερκιώτες δημοσιογράφος των Αθηνών στην εφημερίδα (ΣΚΡΙΠ 11/7/1911). « Ότι η ελληνική πρωτεύουσα έχει αστυνομικούς εκ Πραμάντων και Αγνάντων παληά ιστορία. Εις εποχήν όπου όλαι αι ευρωπαϊκαί αστυνομίαι αλληλοταξιδεύουν δια να αλληλοπληροφορούνται τελειοποιήσεις και να τας εφαρμόζουν, ημείς έχομεν βλαχοόντα δια την τάξιν και την ευπρέπειαν».)
Τζουμερκιώτης τη καταγωγή ο κ. Τσίπρας απεχθάνεται αυτό το όρο.
«Φτου πιπέρι στο στόμα».
Και όταν, τέλος τον ρώτησα σε ποιους αναφέρονταν, πώς μπορεί να διαπιστώσει, -τόσοι Δήμαρχοι υπάρχουν-, να βρει τέλος πάντων τους βλαχοδήμαρχους, με κοίταξε συγκαταβατικά και μού απάντησε.
-Μα αφορούσε αυτούς που τον άκουγαν. Ίσως αυτοί, να πιστεύουν πως θα γίνουν κάποτε Δήμαρχοι, δηλαδή  βλαχοδήμαρχοι. Το μέλλον του τόπου τους αφορά μού είπε.  Το μέλλον. Κι άρχισε το τραγούδι.
«Σε γέλασε, Παρασκευούλα μου,
σε γέλασε το Δημαρχόπουλο.
Σού ‘ πε πως θα σε πάρει…»
Δεν το τελείωσε.
Σταμάτησε και μού είπε. Μη με ρωτήσεις τι σχέση έχει αυτό με τη δήλωση του Αλέξη. Δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω και  μού απάντησε:
Γιατί ο Αλέξης είχε καμιά σχέση ή είχε καταλάβει τι εστί βλαχοδήμαρχος;

                  Κίτσος ο Αθαμάνας pasias1952@gmail.com