 |
| ( Χαιρετίσματα από τα όμορφα Τζουμέρκα) |
Η Ελλάς πωλείται. Αλλά όχι μόνο σήμερα. Από
παλιά...
Και
αφού περιπλανήθηκε ο κ. Σταυρίδης, σαν
την κωλοσούσα, από κανάλι σε κανάλι και από ραδιοφωνικό σταθμό σε ραδιοφωνικό
σταθμό, (μην πάει ο νους κανενός στο σταθμό Κηφισού ή Λιοσίων, έχει ο άνθρωπος φίλους να τον
μεταφέρουν και μάλιστα αεροπορικώς, όπου θέλει ), προκειμένου να ενημερώσει
τους τηλεθεατές για το «ωφέλιμο» της πώλησης του ΟΠΑΠ, παρουσιάζοντας
ταυτόχρονα και το εν γένει μεταρρυθμιστικό του έργο- στο βωμό της
ιδιωτικοποίησης, εγώ ο καλός μανάβης,
όλα τα σφάζω κι όλα τα μαχαιρώνω, πάρτε κόσμε, τζάμπα είναι- μετέβη εις
Κεφαλονιά για διακοπές. Μιλάμε για τον κ. Στέλιο Σταυρίδη, πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ,
όπου ΤΑΙΠΕΔ διάβαζε: Ταμείο Αξιοποίησης
της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου.
Να ξεσκάσει βρε αδελφέ. Άλλωστε το δήλωσε.
Χάρη έκανε στην πατρίδα του που ανέλαβε επικεφαλής του
«ξεπουλήματος» της Δημόσιας περιουσίας με μηνιαίο μισθό 3.000 ευρώ μηνιαίως.
Ως
γνωστόν στην ποδιά του σφάζονται
όλοι-ποιος θα τον πρωτοπάρει-οι ξεπουληματίες ανά την υφήλιο.
 |
| («Και στην ποδιά της Λυγερής σφάζονται παλικάρια.») |
Χάρη έκανε στην πατρίδα του!!!
Όταν ακούω τη λέξη χάρη με πιάνει ο όξω από δω και δεν ξέρω τι λέω, αλλά, και τι κάνω.
Η πατρίς οφείλει χάριτας εις τους νικητές πρωταθλητές μας.
Η πατρίς οφείλει χάριτας. και πού δεν οφείλει.
Στην πατρίδα οφείλει κανείς χάρη, που τον σπούδασε, τον εξημέρωσε και τον έκανε άνθρωπο; Τόσο απλά ερωτήματα.
Αλλά, για να γίνω κι εγώ σαν τους γραμματιζούμενους, να θυμηθώ τι λέει εκείνος ο Θουκυδίδης.
«[2.60.2] Εγώ δηλαδή θεωρώ πως όταν η πολιτεία στο σύνολό της βρίσκεται σε καλή κατάσταση, ωφελεί κάθε πολίτη περισσότερο παρά όταν ευημερεί σχετικά με τον κάθε πολίτη της, όμως η πολιτεία όλη μαζί παίρνει τον κατήφορο. [2.60.3] Γιατί ένας άντρας ευκατάστατος σχετικά με τις δικές του υποθέσεις, αν καταστραφεί η πατρίδα του, δε χάνεται λιγότερο κι ο ίδιος· αν όμως κακοτυχήσει σε πολιτεία που ακμάζει, είναι πολύ πιο πιθανό να σωθεί. [2.60.4]»
Μτφρ. Ε. Λαμπρίδη. 1962. Θουκυδίδου Ιστορία
Αλλά ποιος να ασχοληθεί με τον Θουκυδίδη. Έχουμε άλλες δουλειές. Έχουμε απλωμένο τραχανά. Πουλάμε κύριε. Πουλάμε. Μην μας προβάλλετε εμπόδια..
Η Ελλάς πωλείται. Αλλά όχι μόνο σήμερα. Απο παλιά...
Και αφού τα άλλα τσακάλια του «τακτοποίησαν» τα πάντα, ήρθε η ώρα για τις υπογραφές. Εγκατέλειψε τα μπάνια του-για χάρη της πατρίδας του- και ήλθε στην Αθήνα. Πώς; Δεν το γνωρίζουμε. Μάλλον αεροπορικώς. Υπεγράφη η σύμβαση πώλησης, εδόθη «μικρά δεξίωσης» στα πλαίσια της λιτότητας και της σεμνοτυφίας που διακρίνονται, και, τέλος πάντων, ο ΟΠΑΠ ιδιωτικοποιήθη, όπως ακριβώς ορίζουν οι γραφές του Μνημονίου, και άπαντες απεχώρησαν επ' οίκου. Ο κ. Σταυρίδης όμως δεν είναι ο οιοσδήποτε θνητός. Όπου πάει οι πολίτες «ραίνουν τον τόπο με άνθη». Και άρα, ο αγοραστής «προσφέρθηκε να τον μεταφέρει με το αεροπλάνο του στην Κεφαλονιά». Και τον μετέφερε. Δεν ξέρω πώς θα το έλεγαν αυτό οι αστοί και οι γραμματιζούμενοι, αλλά ξέρω πώς θα το έλεγαν οι «άξεστοι» Τζουμερεκιώτες. Αυτό που έγινε ήταν ο ορισμός της αλλαξεκωλιάς!
Έφυγε, τον «έφυγαν», δεν έχει σημασία. Θα έρθουν άλλοι.
Έχουμε άλλες δουλειές να κάνουμε.
Να πουλήσουμε την ΕΥΔΑΠ.
Να δούμε τι θα μείνει Ελληνικό.
Εδώ σταματώ, γιατί ακούω μια φωνή.
Δεν είναι η φωνή της Πανεπιστημιακού που διδάσκει και προωθεί αξίες και σέβεται τους νεκρούς. (Δεν τους αποκαλεί τζαμπατζήδες).
Δεν είναι η φωνή του κ. βουλευτή και συγγραφέα , δεν χρειαζόταν άλλωστε να κατακρεουργήσει περαιτέρω τη γλώσσα.
Είναι η φωνή του Θανάση Καναούτη, που έχασε τη ζωή του για ένα εισιτήριο1,20 ευρώ. (Όχι, όχι, αυτός δεν γνώριζε ούτε τον κ. Μελισσανίδη ούτε τον κ. Σταυρίδη. Άνεργος ήταν.)
Γυρεύει πίσω το ψωμί που του φάγανε
Γυρεύει τον ήλιο που του κλέψανε
Γυρεύει τη ζωή που του κόψανε.
Ακούστε κι αυτή τη φωνή.
Μην αγγίζετε!
Αφήστε αυτόν τον όμορφο κόσμο να διαιωνίζεται
ανακυκλώνοντας το αύριο μες στις πηγές του όπως
τον καιρό που γεννήθηκα ως ν' αναδύεται,
κάθε πρωί, για πρώτη φορά, μες
απ' τις ρόδινες γάζες της γέννας του.
Σβήστε στον ήλιο την κακή φωτιά. Μη μας σκοτώνετε!
Νικηφόρος
Βρεττάκος
Κίτσος
ο Αθαμάνας