Ας μας ακούσει ο Θεός ...

Την ώρα που κουβέντιαζα

Αλέξη μου μαζί σου,

είδα στην πύλη τ’ Ουρανού,

αυτή  του Παραδείσου

να μπαινοβγαίνουν Άγγελοι

όλοι ντυμένοι στ’ άσπρα∙

βγήκαν να ψάξουνε για Σε

εδώ στης  γης τα κάστρα.

 

Σε βρήκαν και σε πήρανε,
ψυχή μου να σε ντύσουν,
με τη δική τους τη στολή
«γαμπρό» να σε στολίσουν!

Σε πλύναν, σε χτενίσανε,

σου βάλανε στεφάνι

κι εμάς μας τάξαν βάλσαμο

τον πόνο μας να γιάνει.

Ήσουν πουλί ατίθασο,

αγνό παιδί της φύσης!

Όμως, δε θέλησε ο Θεός

άλλο με μας να ζήσεις,
και άνοιξε διάπλατα
του Ουρανού την Πύλη!
Τώρα προσεύχονται για Εσέ,

οι συγγενείς κι οι φίλοι.

Ας με ακούσει ο Θεός,

ψυχή μου το έχω τάξει…

... μες των Αγγέλων  τους χορούς

κι εσέ να κατατάξει!

 

Εκεί… πάντοτε έχει φως
και πάντα είναι ημέρα!
Έχει το ξάστερο νερό

και καθαρό αέρα.

Έχει τα χίλια αρώματα… 

του Ουρανού τ’ αστέρια…

Όλα!! όσα έπλασε ο Θεός
με τα δικά του χέρια.

 

Ο παππούς σου