Γράφει ο Μίλτος Μπούκας
Συνεχίζεται από Φορείς, δυστυχώς, με πρωτοσέλιδα στον ημερήσιο τύπο η παραπληροφόρηση των πολιτών των Ιωαννίνων και το παραλήρημα έκπτωσης του δημόσιου βίου, σε ότι αφορά την κατασκευή πίστας θαλασσίου σκι στην Αμφιθέα για τους Πανευρωπαϊκούς αγώνες του Σεπτεμβρίου
Το νέο ενδιαφέρον είναι, ότι τη σκυτάλη υπεράσπισης της νομιμότητας (;) του έργου (που βαφτίζεται εκρίζωση φραγμίτη(!) χωρίς να γίνεται ουδεμία αναφορά στα λιμενικά τύπου έργα εκβάθυνσης και φαραωνικά μπαζώματα χιλιάδων τόνων αδρανών υλικών) παίρνει από την παραπαίουσα δημοτική αρχή, ο Όμιλος Θαλασσίου Σκι, δια της προέδρου και συζύγου του Δημάρχου κου Φίλιου, Κατερίνας Χαρίση και του Τεχνικού Συμβούλου Σωτ. Χατζή, κινούμενοι βεβαίως στο ίδιο ύφος, σε μια προσπάθεια απόκρυψης της περιβαλλοντικής βλάβης με κορώνες περί εξασφάλισης αδειοδοτήσεων και νομιμότητας (με εμφανή τον πανικό) αποσιωπούν την είδηση της απόφασης κατεπείγουσας εισαγγελικής έρευνας και χρησιμοποιούν «κονσέρβα» αυτοψία των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος (της 29ης Μαρτίου του 2013). Αποσιωπούν πλήρως την δεύτερη έκθεσή τους 3-6-2013, όπου στα συμπεράσματα επισημαίνεται παράβαση της κείμενης νομοθεσίας για την έκδοση της Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών και της Άδειας εκτέλεση έργου και αξιοποίησης υδατικών πόρων, εκτιμάται ότι η ευθύνη επιμερίζεται μεταξύ του Δήμου Ιωαννιτών, ο οποίος ξεκίνησε τις εργασίες χωρίς τις ανωτέρω άδειες και της Περιφέρειας Ηπείρου, η οποία δεν άσκησε τις αρμοδιότητές της…»
Αλήθεια θα τολμήσουν να προβάλουν την επικείμενη αυτοψία των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος των προσεχών ημερών μετά την εισαγγελική παραγγελία;
Τονίζουν δε, όπως εξ’ άλλου συμβαίνει σε πλείστες περιπτώσεις καταλήστευσης των φυσικών πόρων την οικονομική διάσταση, δηλαδή θέσεις εργασίας, εθνική οικονομία, ντόπια αγορά• εδώ ομιλούν για 4000 αθλητές και συνοδούς (θα ξαναζήσουμε το Ολυμπιακό ξεφάντωμα των αγώνων του 2004 στην Παμβώτιδα) όλα σε μια προσπάθεια επιρροής της κοινής γνώμης• σύμφωνα με το νεοελληνικό δόγμα «…οποιοδήποτε έργο είναι καλό και ας μην πληροί την νομιμότητα…» Βεβαίως στο δίλημμα για την Παμβώτιδα «Βιοποικιλότητα ή συντελεστές δόμησης» δεν θα είχαμε καμία αμφιβολία για την απάντησή τους. Ποιο είναι όμως το διακύβευμα στην προκειμένη περίπτωση;
− Είναι άραγε το ζητούμενο η νομιμότητα, σε μια εποχή που η χώρα μας κλυδωνίζεται από σκάνδαλα με την εξουσία να εμφανίζεται προκλητικά απρόθυμη να υπακούσει και σ’ αυτούς τους νόμους;
− Είναι ζητούμενο η προστασία του λιμναίου οικοσυστήματος που συνεχώς υποβαθμίζεται ανεπιστρεπτί;
− Είναι ζητούμενο η ανάπτυξη που εδράζεται στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της περιοχής μας; Και όχι σε βραχύβια επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, όπως έχει γίνει στο παρελθόν τόσες φορές με ολέθρια αποτελέσματα για την οικονομική ευημερία του Νομού και της πόλης;
− Είναι ζητούμενο η ανάδειξη της πολιτισμικής μας ταυτότητας, υπέρ της αισθητικής του τοπίου, της συλλογικής μας μνήμης και των διαχρονικών μας αξιών;
− Είναι ζητούμενο οι δραστηριότητες αναψυχής και η υγεία των αθλητών;
Οι επιθεωρητές περιβάλλοντος με την απόφασή τους, καθώς και η δικαιοσύνη, θα δώσουν την απάντηση στο πρώτο ερώτημα. Δηλώνουμε πεπεισμένοι ότι η προκλητική απουσία νομιμότητας σ’ ένα πασίδηλα οικολογικό έγκλημα θα διευθετηθεί, παραμερίζοντας ιδιοκτησιακές αντιλήψεις και ιδιοτελή κριτήρια εκμετάλλευσης, έναντι του συλλογικού συμφέροντος, της ευημερίας και της ποιότητας ζωής. Θ’ αποδοθούν οι ευθύνες στους υπαιτίους και θα τους ζητηθεί η επανόρθωση των καταστροφών του περιβάλλοντος, κατά προτεραιότητα στην πηγή, καθώς και στην Ευρωπαϊκή αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» για την αποκατάσταση της βλάβης των φυσικών οικοτόπων βάσει του άρθρου 191§2 ΣυνΛΕΕ.
Είναι εμφανής η απουσία οράματος σε πιο φιλικά μοντέλα αξιοποίησης του φυσικού μας πλούτου, η εμφιάλωση νερού είναι απλά η πιο προφανής εμπορική εκμετάλλευση, και δεν αποτελεί «αριστείο» οικολογικού αποτυπώματος…
Όσο για τα διάφορα πάνελ περί συνέργειας αυτοδιοίκησης και οικονομικών παραγόντων για την ανάπτυξη, που οργανώνονται κατά καιρούς αποτελούν μελανό σημείο όταν συνοδεύονται από αήθεις δηλώσεις των αυτοαποκαλούμενων επιχειρηματικών «γκουρού», που ως εργοδότες των επιχειρήσεών τους, απειλούν όσους υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον και τα δημόσια αγαθά, τη διαφύλαξη των φυσικών πόρων και την οικολογική ισορροπία προς χάριν των επόμενων γενεών. Κατανοούμε τον πανικό τους• ως γνήσιοι θιασώτες του Δόγματος του Σοκ, η αλαζονεία τους στο μέλλον ίσως αγγίξει τα επίπεδα του Peter Brabeck, προέδρου της Nestle, του μεγαλύτερου εμφιαλωτή νερού παγκοσμίως, ο οποίος πρόσφατα δήλωνε: «… ότι το νερό δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα και όπως κάθε άλλο διατροφικό αγαθό θα πρέπει να έχει αγοραστική αξία…»
Το έλλειμμα περιβαλλοντικής ευαισθησίας όπως αποτυπώνεται από την Δημοτική Αρχή και τη μείζονα Αντιπολίτευση δια του εκπροσώπου της, αποτελούν το modus viventi όσων βρίσκονται απέναντι στην αυταξία της φύσης, τους νόμους και το Σύνταγμα.
Οι δόλιες και κοντόφθαλμες πρακτικές, το έλλειμμα δημοκρατικότητας, και η έπαρση πρέπει να στηλιτευθούν από τον Γιαννιώτικο Λαό και τους ενεργούς πολίτες. Το βασικό μας μέλημα πρέπει ν’ αποτελεί η απόδηση επιτέλους τα του Καίσαρος τω Καίσαρι…
Το στοίχημα πια δεν είναι αν υπάρχει χρόνος να γίνουν οι διεθνείς αγώνες, το ζήτημα είναι ότι επί 6 μήνες τώρα παραβιάζονται ευθέως οι γενικές αρχές χρηστής διοίκησης, της προστατευμένης εμπιστοσύνης των καθ’ ύλην αρμοδίων, κάνοντας κακή χρήση της διακριτικής τους ευχέρειας…
Μίλτος Μπούκας
22-6-2013