Ιστορώντας τον «Ιστορητή»

Την πλούσια πνευματική παρακαταθήκη του Ροδαυγιώτη λογοτέχνη, συγγραφέα και ποιητή Κ. Α. Διαμάντη φέρνει στο φως με το νέο πόνημά της η Παναγιώτα Π. Λάμπρη

Του Χαράλαμπου Γαλιάνδρα-Αρτινού

Χαρά σ΄εσένα, ταπεινέ και δουλευτάρη φίλε,/ π΄αν είχε στόμα η ποταμιά του τόπου μας κι εμίλειε,/ «δε βγαίνουν μόνο κάρβουνα – θάλεγε – δω απ΄τα ρείκια,/ μα και μελίσσια της σπουδής που η προκοπή τους δίκια».

Γ. Κοτζιούλας, στον ιστορητή Διαμάντη
Το να ιστορείς και να εξιστορείς έναν ιστοριογράφο του ύψους του Κωνσταντίνου Α. Διαμάντη είναι τολμηρό και επίπονο εγχείρημα αφού για την επίτευξή του απαιτούνται πλούσια γνώση του θέματος, επιστημονική κατάρτιση, χρόνος, κόπος και ανεξάντλητη υπομονή.
Όλα τα παραπάνω προσόντα και προτερήματα διέθετε και διέθεσε με το παραπάνω η καταξιωμένη φιλόλογος και συγγραφέας Παναγιώτα Π. Λάμπρη και μας έδωσε το λαμπρό πόνημά της «Ο Ιστορητής Κωνσταντίνος Α. Διαμάντης», το οποίο κυκλοφορεί από τις «Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή».

Ένα βιβλίο που τιμά τόσο τον παρουσιαζόμενο ιστορητή όσο και την ίδια, άξια τέκνα του… Ρόδου της Αυγής, το πανέμορφο ορεινό κεφαλοχώρι Ροδαυγή Άρτας.
Το τόλμημα της … ιστορήτριας και το εγχείρημά της αξιοθαύμαστα αν αναλογιστεί τις πως για να το φέρει εις πέρας ανάλωσε αμέτρητες ώρες φυλλομετρώντας το σύνολο του έργου του, δηλαδή 25 τόμους, προκειμένου μελετήσει, σταχυολογήσει και κατατάξει το υλικό που περιέχεται στο βιβλίο της. Τόμοι γεμάτοι πλούσια πνευματική τροφή, αδαμάντινη παρακαταθήκη για αναγνώστες και μελετητές του μέλλοντος. Έργο επιστημονικό, πολυποίκιλο και πολυσήμαντο που μας άφησε ο ακάματος εργάτης του πνεύματος Κ. Α. Διαμάντης. Έργο ψυχής, έργο ζωής με πολλές θεματικές ενότητες και ανθολογημένα κείμενα και ποιήματα που υπέγραψαν κορυφαίοι δημιουργοί της ελληνικής γραμματείας. Αυτή την ξεχωριστή προσωπικότητα, καθώς και το πλούσιο έργο του, κάνει ευρύτερα γνωστή με το εγχείρημά της η Παναγιώτα Λάμπρη.
 

Πλούσιο το βιογραφικό σημείωμα του ιστορούμενου ιστορητή καταλαμβάνει στο βιβλίο της 23 σελίδες με πλήρες χρονολόγιο για τη ζωή και τη δράση του από την ημέρα γεννήσεώς του, 17/30 Αυγούστου 1912, στο χωριό Κεντρικό Άρτας, έως το θάνατό του στην Αθήνα, 15 Αυγούστου 2004. Μαθήτευσε στο χωριό του και το γυμνάσιο Άρτας, έλαβε πτυχίο από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το οποίο ανακηρύχθηκε και διδάκτορας. Το 1937 διορίστηκε στο ΙΚΑ, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, επιστρατεύτηκε το 1940, πολέμησε εναντίον των εισβολέων Ιταλών στην Ήπειρο, πληγώθηκε με διαμπερές τραύμα στον τράχηλο, νοσηλεύτηκε και κρίθηκε ανάπηρος. Επιστρέφει στη δουλειά του και αργότερα μετατάσσεται στη θέση του γραμματέα στα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Η δουλειά που κάνει εκεί με ζήλο και μεράκι είναι πολυσήμαντη και πρωτοποριακή και αναγνωρίζεται απ΄όλους. Χρηματίζει διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους και για μικρό χρονικό διάστημα και διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας.
Παράλληλα με την υπηρεσιακή απασχόλησή του πλούσια είναι και η προσφορά του στα γράμματα. Από το 1931 γράφει και δημοσιεύει σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες ιστορικά, λογοτεχνικά, φιλοσοφικά, πεζογραφήματα, ποιήματα, λαογραφικά και άλλα σημαντικά κείμενα, τα οποία έγιναν ευρέως αποδεκτά από τον πνευματικό κόσμο και το αναγνωστικό κοινό. Δικά του κείμενα και ποιήματα, δημοσιευμένα και αδημοσίευτα, καθώς και άλλων πνευματικών μορφών του τόπου μας, ημερολόγια, αρχεία, μεταφράσεις, φωτογραφίες, επίσημα έγγραφα, ευχαριστήριες και συγχαρητήριες επιστολές, αφιερώσεις, μεταφράσεις, κριτικές και αλληλογραφία ανθολογημένα από την κ. Λάμπρη δένουν το σύνολο της ζωής και του έργου του Κ. Διαμάντη στο βιβλίο-κόσμημα, αφιερωμένο από τη συγγραφέα τόσο στον ίδιο, όσο και «Στους φωτισμένους Δασκάλους που φύτεψαν στην ψυχή μου τον πόθο της Γνώσης, της Αλήθειας και της Ομορφιάς», αλλά και «Στους Μαθητές που μου επέτρεψαν να γίνω συνταξιδιώτισσα στα νεανικά τους όνειρα και μου δώρισαν την ευτυχία να θωρώ και με τα δικά τους μάτια τον κόσμο».
Για τον ιστορούμενο σημειώνει: «Ο Κ. Διαμάντης τρύγησε δια βίου τη γνώση ως μέλισσα που μαζεύει γύρη από εκλεκτά άνθη και υπηρετώντας για πολλά χρόνια σε διάφορες θέσεις παρήγαγε πνευματικό έργο ιδιαίτερης πνευματικής αξίας».
Γνώσεις και αξίες που περιέχονται και στο πόνημά της για το οποίο θα ένιωθε περήφανος τόσο για τον εαυτό του, όσο και για το λαμπρό έργο και την εξαίρετο δημιουργό του Παναγιώτα Λάμπρη. Ένα πόνημα που αξίζει να το κάνουμε κτήμα μας.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Π. ΛΑΜΠΡΗ

Γεννήθηκε στη Ροδαυγή Άρτας. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει πάρει μέρος ως εισηγήτρια σε συνέδρια, σεμινάρια και ημερίδες με επιστημονικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο. Ιδρυτικό μέλος συνδέσμων φιλολόγων και με πλούσια λογοτεχνική, παιδευτική και κοινωνική δραστηριότητα. Χρημάτισε πρόεδρος των επιτροπών βραβείων Balzarini-Landot και Γιάννη Λάμπρη. Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας και της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Τζουμέρκων, καθώς και άλλων επιστημονικών και πολιτιστικών συλλόγων. Έχει γράψει τα βιβλία «Ροδαυγή, το ρόδο της αυγής», και τη συλλογή διηγημάτων «Το χάσικο ψωμί». Βιβλία για τα οποία τιμήθηκε με επαίνους και βραβεία.