Δήλωση του Νίκου Χρυσόγελου, ευρωβουλευτή των
Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο για την ανάγκη
ανασυγκρότησης του πράσινου χώρου:
«Είναι σαφές ότι το εκλογικό αποτέλεσμα για τους Οικολόγους Πράσινους ήταν στις 17 Ιουνίου το χειρότερο δυνατόν. Σε αυτό έπαιξε ρόλο η πόλωση, η υιοθέτηση εύκολων “μηνυμάτων” στη συζήτηση, η οργή της κοινωνίας και η διάθεση τιμωρίας. Όπως όμως έδειξαν και τα τελικά εκλογικά αποτελέσματα η οργή δεν θα προσφέρει βιώσιμη λύση αν δεν μετατραπεί σε συνειδητή διάθεση αλλαγών με κοινωνικά δίκαιο και ισορροπημένο τρόπο όλων των πολιτικών, καταστάσεων και αξιών που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία.
Σε κάθε εκλογική διαδικασία κρίνονται και οι επιλογές που γίνονται από κάθε κόμμα. Κατά συνέπεια, πρέπει να αντιμετωπιστούν με ειλικρινή τρόπο αλλά δραστικά και τα πολιτικά, οργανωτικά κι επικοινωνιακά λάθη των Οικολόγων Πράσινων που οδήγησαν σε αυτό το χαμηλό εκλογικό αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι οι πράσινες προτάσεις έχουν ευρύτερη υποστήριξη. Εκ των πραγμάτων, ο πράσινος πολιτικός χώρος στην Ελλάδα πρέπει να ανασυγκροτηθεί σε νέα βάση, να ανοίξει σε ενεργούς πολίτες, να διαμορφώσει μια ξεκάθαρη πράσινη, ευρωπαϊκή, κοινωνική ταυτότητα, ώστε να ανταποκρίνεται στην πράσινη δυναμική που αναπτύσσεται σταθερά στην Ευρώπη, ιδιαίτερα από τις ευρωεκλογές του 2009 και μετά.
Σε μια εποχή βαθιάς κρίσης, οι πράσινες πολιτικές προτάσεις αποτελούν μια εναλλακτική λύση απέναντι στην κρίση και στην μονόπλευρη λιτότητα από την μία αλλά και στην εύκολη πολιτική της καταγγελίας και των εύκολων υποσχέσεων, όπως αποδεικνύουν η συστηματική δουλειά και η επιρροή της ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, η επιτυχία των Γερμανών Πράσινων σε όλες τις πρόσφατες εκλογές καθώς και η εκλογή 18 βουλευτών των Γάλλων Πράσινων – Ευρώπη – Οικολογία (9 άνδρες και 9 γυναίκες) και η συγκρότηση για πρώτη φορά μιας ισχυρής πολιτικής ομάδας στην γαλλική εθνοσυνέλευση.
Σύμφωνα με διαφορετικές έρευνες, τους Πράσινους θα μπορούσε να ψηφίσει εν δυνάμει το 30% της κοινωνίας.
Πρέπει λοιπόν ο οργανωμένος πράσινος πολιτικός χώρος να συγκλίνει με τις απαιτήσεις κι πράσινες αξίες ενός σημαντικού τμήματος της κοινωνίας. Η ανασυγκρότησή του πρέπει και μπορεί να είναι υπόθεση χιλιάδων ανθρώπων, ιδιαίτερα νέων, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και εκείνων που ζουν ήδη ή μεταναστεύουν σε ευρωπαϊκές χώρες. Πολιτών που έχουν κάνει βαθιές επιλογές ζωής κι αξιών, που αντιλαμβάνονται ότι οι πράσινες πολιτικές δεν είναι μιας χρήσης ούτε περιορίζονται στον χρονικό ορίζοντας κάποιας εκλογικής διαδικασίας αλλά αποτελούν προϋπόθεση για την επίλυση των δημοσιονομικών κι οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδας αλλά και τη μακροχρόνια ευημερία της κοινωνίας, την αποτροπή συσσώρευσης επιπλέον οικολογικού και κλιματικού χρέους που θα φορτωθούν, χωρίς να ευθύνονται, τα παιδιά μας».
«Είναι σαφές ότι το εκλογικό αποτέλεσμα για τους Οικολόγους Πράσινους ήταν στις 17 Ιουνίου το χειρότερο δυνατόν. Σε αυτό έπαιξε ρόλο η πόλωση, η υιοθέτηση εύκολων “μηνυμάτων” στη συζήτηση, η οργή της κοινωνίας και η διάθεση τιμωρίας. Όπως όμως έδειξαν και τα τελικά εκλογικά αποτελέσματα η οργή δεν θα προσφέρει βιώσιμη λύση αν δεν μετατραπεί σε συνειδητή διάθεση αλλαγών με κοινωνικά δίκαιο και ισορροπημένο τρόπο όλων των πολιτικών, καταστάσεων και αξιών που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία.
Σε κάθε εκλογική διαδικασία κρίνονται και οι επιλογές που γίνονται από κάθε κόμμα. Κατά συνέπεια, πρέπει να αντιμετωπιστούν με ειλικρινή τρόπο αλλά δραστικά και τα πολιτικά, οργανωτικά κι επικοινωνιακά λάθη των Οικολόγων Πράσινων που οδήγησαν σε αυτό το χαμηλό εκλογικό αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι οι πράσινες προτάσεις έχουν ευρύτερη υποστήριξη. Εκ των πραγμάτων, ο πράσινος πολιτικός χώρος στην Ελλάδα πρέπει να ανασυγκροτηθεί σε νέα βάση, να ανοίξει σε ενεργούς πολίτες, να διαμορφώσει μια ξεκάθαρη πράσινη, ευρωπαϊκή, κοινωνική ταυτότητα, ώστε να ανταποκρίνεται στην πράσινη δυναμική που αναπτύσσεται σταθερά στην Ευρώπη, ιδιαίτερα από τις ευρωεκλογές του 2009 και μετά.
Σε μια εποχή βαθιάς κρίσης, οι πράσινες πολιτικές προτάσεις αποτελούν μια εναλλακτική λύση απέναντι στην κρίση και στην μονόπλευρη λιτότητα από την μία αλλά και στην εύκολη πολιτική της καταγγελίας και των εύκολων υποσχέσεων, όπως αποδεικνύουν η συστηματική δουλειά και η επιρροή της ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, η επιτυχία των Γερμανών Πράσινων σε όλες τις πρόσφατες εκλογές καθώς και η εκλογή 18 βουλευτών των Γάλλων Πράσινων – Ευρώπη – Οικολογία (9 άνδρες και 9 γυναίκες) και η συγκρότηση για πρώτη φορά μιας ισχυρής πολιτικής ομάδας στην γαλλική εθνοσυνέλευση.
Σύμφωνα με διαφορετικές έρευνες, τους Πράσινους θα μπορούσε να ψηφίσει εν δυνάμει το 30% της κοινωνίας.
Πρέπει λοιπόν ο οργανωμένος πράσινος πολιτικός χώρος να συγκλίνει με τις απαιτήσεις κι πράσινες αξίες ενός σημαντικού τμήματος της κοινωνίας. Η ανασυγκρότησή του πρέπει και μπορεί να είναι υπόθεση χιλιάδων ανθρώπων, ιδιαίτερα νέων, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και εκείνων που ζουν ήδη ή μεταναστεύουν σε ευρωπαϊκές χώρες. Πολιτών που έχουν κάνει βαθιές επιλογές ζωής κι αξιών, που αντιλαμβάνονται ότι οι πράσινες πολιτικές δεν είναι μιας χρήσης ούτε περιορίζονται στον χρονικό ορίζοντας κάποιας εκλογικής διαδικασίας αλλά αποτελούν προϋπόθεση για την επίλυση των δημοσιονομικών κι οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδας αλλά και τη μακροχρόνια ευημερία της κοινωνίας, την αποτροπή συσσώρευσης επιπλέον οικολογικού και κλιματικού χρέους που θα φορτωθούν, χωρίς να ευθύνονται, τα παιδιά μας».