Αυτή είναι μία από τις λύσεις που εξετάζουν οι τράπεζες για να μειωθούν ακόμα περισσότερο οι δόσεις στα στεγαστικά δάνεια, αφού στόχος τους είναι οι δανειολήπτες που σήμερα βρίσκονται στο «κόκκινο» να καταφέρουν και πάλι να εξυπηρετούν τα δάνειά τους.
Και μελετούν αντίστοιχα μοντέλα τα οποία εφαρμόζονται στην Ισπανία και την Αγγλία.
Για παράδειγμα, στο αγγλικό μοντέλο ο δανειολήπτης δεν αγοράζει το ακίνητο αλλά τη χρήση του για 99 χρόνια. Αγοράζοντας τη «χρήση» σε περίοδο που οι τιμές είναι χαμηλά, ο δανειολήπτης μπορεί να κερδίσει, μεταβιβάζοντας τη χρήση του ακινήτου όταν οι τιμές ανέβουν.
Το μοντέλο «χωλαίνει» σε ό,τι αφορά την Ελλάδα σε επίπεδο νομοθεσίας, αλλά και επειδή δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές υποστήριξης (ηλεκτρονικές πλατφόρμες κτηματολογίου-υποθηκοφυλακείων).
Η άλλη λύση που επεξεργάζονται βασίζεται σε μοντέλο της Ισπανίας, που αντιμετώπισε μεγάλο πρόβλημα από τη φούσκα στην κτηματαγορά. Στην περίπτωση αυτή υιοθετείται η λογική του leasing. Το δάνειο, δηλαδή, μετατρέπεται απευθείας σε μακροχρόνια μίσθωση.
Χωρίς υποθήκη
Το ακίνητο περνάει στην κατοχή της τράπεζας και ο πελάτης δεν βαρύνεται πλέον με την υποθήκη του στεγαστικού. Όμως, η τράπεζα παραχωρεί το ακίνητο στον δανειολήπτη-ιδιοκτήτη, με μακροχρόνια μίσθωση, όπως ισχύει στις συμβάσεις leasing. Και μπορεί να μείνει στο «σπίτι» του για 25 ή 30 χρόνια πληρώνοντας τίμημα αντίστοιχο ή κατώτερο του ενοικίου.
Με τον τρόπο αυτόν μειώνεται το ποσό που πληρώνει ως δόση ο δανειολήπτης -έχει το πλεονέκτημα της φοροαπαλλαγής-, ενώ μπορεί να αποκτήσει το ακίνητο στη λήξη της σύμβασης, υπό την προϋπόθεση ότι κατά τη διάρκεια της σύμβασης ή στη λήξη της, θα καταβάλει στην τράπεζα επιπλέον ποσό, που αντιστοιχεί στην αξία του σπιτιού.
Για να μπορέσει να εφαρμοστεί το συγκεκριμένο μοντέλο θα πρέπει να αρθούν εμπόδια που έχουν να κάνουν με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Ένα άλλο σχέδιο που έχουν στο συρτάρι τους οι τράπεζες, θα «παγώνει» την πληρωμή κεφαλαίου για χρονικό διάστημα έως 5 χρόνια, με πληρωμή μόνο τόκων. Έτσι, για παράδειγμα ένας δανειολήπτης που έχει πάρει στεγαστικό ύψους 200.000 ευρώ, με επιτόκιο 4% και διάρκεια αποπληρωμής 25 χρόνια, πληρώνει σήμερα δόση 1.060 ευρώ τον μήνα.
Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση η δόση μπορεί να πέσει και κάτω από 600 ευρώ τον μήνα, δίνοντας την απαραίτητη ανάσα στον δανειολήπτη να εξυπηρετεί το δάνειό του.
Φόβος για συσσώρευση ακινήτων
Οι τράπεζες ετοιμάζουν τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις, διότι αφενός φοβούνται ότι αν επιτραπούν οι πλειστηριασμοί, θα βρεθούν με πλήθος ακινήτων στα χαρτοφυλάκιά τους, τα οποία δεν θα μπορούν να διαθέσουν. Αφετέρου, το τελευταίο διάστημα καλούνται να διαχειριστούν την εκτίναξη των επισφαλειών, που αποτελούν και τη μεγάλη απειλή.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, οι καθυστερήσεις διαμορφώθηκαν στο 15,9% το 2011 και αναμένεται να ξεπεράσουν το 20% εντός του τρέχοντος έτους. Το ποσοστό αυτό μεταφράζεται σε πάνω από 30 δισ. ευρώ.
Παράλληλα, στόχος τους είναι να μην κατακρημνιστούν οι τιμές των ακινήτων, κάτι που μπορεί να συμβεί στην περίπτωση μαζικών κατασχέσεων και πλειστηριασμών.
ΠΗΓΗ: http://www.imerisia.gr
Και μελετούν αντίστοιχα μοντέλα τα οποία εφαρμόζονται στην Ισπανία και την Αγγλία.
Για παράδειγμα, στο αγγλικό μοντέλο ο δανειολήπτης δεν αγοράζει το ακίνητο αλλά τη χρήση του για 99 χρόνια. Αγοράζοντας τη «χρήση» σε περίοδο που οι τιμές είναι χαμηλά, ο δανειολήπτης μπορεί να κερδίσει, μεταβιβάζοντας τη χρήση του ακινήτου όταν οι τιμές ανέβουν.
Το μοντέλο «χωλαίνει» σε ό,τι αφορά την Ελλάδα σε επίπεδο νομοθεσίας, αλλά και επειδή δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές υποστήριξης (ηλεκτρονικές πλατφόρμες κτηματολογίου-υποθηκοφυλακείων).
Η άλλη λύση που επεξεργάζονται βασίζεται σε μοντέλο της Ισπανίας, που αντιμετώπισε μεγάλο πρόβλημα από τη φούσκα στην κτηματαγορά. Στην περίπτωση αυτή υιοθετείται η λογική του leasing. Το δάνειο, δηλαδή, μετατρέπεται απευθείας σε μακροχρόνια μίσθωση.
Χωρίς υποθήκη
Το ακίνητο περνάει στην κατοχή της τράπεζας και ο πελάτης δεν βαρύνεται πλέον με την υποθήκη του στεγαστικού. Όμως, η τράπεζα παραχωρεί το ακίνητο στον δανειολήπτη-ιδιοκτήτη, με μακροχρόνια μίσθωση, όπως ισχύει στις συμβάσεις leasing. Και μπορεί να μείνει στο «σπίτι» του για 25 ή 30 χρόνια πληρώνοντας τίμημα αντίστοιχο ή κατώτερο του ενοικίου.
Με τον τρόπο αυτόν μειώνεται το ποσό που πληρώνει ως δόση ο δανειολήπτης -έχει το πλεονέκτημα της φοροαπαλλαγής-, ενώ μπορεί να αποκτήσει το ακίνητο στη λήξη της σύμβασης, υπό την προϋπόθεση ότι κατά τη διάρκεια της σύμβασης ή στη λήξη της, θα καταβάλει στην τράπεζα επιπλέον ποσό, που αντιστοιχεί στην αξία του σπιτιού.
Για να μπορέσει να εφαρμοστεί το συγκεκριμένο μοντέλο θα πρέπει να αρθούν εμπόδια που έχουν να κάνουν με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Ένα άλλο σχέδιο που έχουν στο συρτάρι τους οι τράπεζες, θα «παγώνει» την πληρωμή κεφαλαίου για χρονικό διάστημα έως 5 χρόνια, με πληρωμή μόνο τόκων. Έτσι, για παράδειγμα ένας δανειολήπτης που έχει πάρει στεγαστικό ύψους 200.000 ευρώ, με επιτόκιο 4% και διάρκεια αποπληρωμής 25 χρόνια, πληρώνει σήμερα δόση 1.060 ευρώ τον μήνα.
Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση η δόση μπορεί να πέσει και κάτω από 600 ευρώ τον μήνα, δίνοντας την απαραίτητη ανάσα στον δανειολήπτη να εξυπηρετεί το δάνειό του.
Φόβος για συσσώρευση ακινήτων
Οι τράπεζες ετοιμάζουν τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις, διότι αφενός φοβούνται ότι αν επιτραπούν οι πλειστηριασμοί, θα βρεθούν με πλήθος ακινήτων στα χαρτοφυλάκιά τους, τα οποία δεν θα μπορούν να διαθέσουν. Αφετέρου, το τελευταίο διάστημα καλούνται να διαχειριστούν την εκτίναξη των επισφαλειών, που αποτελούν και τη μεγάλη απειλή.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, οι καθυστερήσεις διαμορφώθηκαν στο 15,9% το 2011 και αναμένεται να ξεπεράσουν το 20% εντός του τρέχοντος έτους. Το ποσοστό αυτό μεταφράζεται σε πάνω από 30 δισ. ευρώ.
Παράλληλα, στόχος τους είναι να μην κατακρημνιστούν οι τιμές των ακινήτων, κάτι που μπορεί να συμβεί στην περίπτωση μαζικών κατασχέσεων και πλειστηριασμών.
ΠΗΓΗ: http://www.imerisia.gr