απ΄ τα καλά του κόσμου!
Τώρα οι δυνάμεις χάνονται
και αδυνατεί το φώς μου.
Μα έχω στέρεο το μυαλό
στη θέση του ακόμα,
και ότι ζητώ για την ψυχή
για το ουράνιο δώμα
το λέω με επίγνωση
προτού χαθώ στο χώμα.
Θέλω:
Όταν αργά ή γρήγορα
μια μέρα θα πεθάνω
σε όσους θα παραβρεθούν
παραγγελιά να κάνω:
Δεν θέλω μούτρα σκυθρωπά
κι΄αξύριστα τα γένια
ούτε κορδέλες κεντητές
στεφάνια λουλουδένια.
Θέλω αγνό χαμόγελο,
όψη γαληνημένη
και η αγάπη σε όλους σας
εγκάρδια να μένει.
Θέλω, μια σιδεριά για κάγκελο
κι ένα φτωχό καντήλι
κι αντί για «μαρμαρόπλακα»
λίγο ψιλό «γαρμπίλι».
Το όνομά μου στον Σταυρό
για να με βρουν οι φίλοι
που με κλωνί βασιλικό
να έρχονται στο χέρι
και μια γωνιά απάνεμη
να ανάψουν λιανοκέρι.
Θέλω ακόμα…ένας Παπάς
τρισάγιο να μου κάνει
Ένας, κι αν είναι και σωστός
αυτός και μόνο φτάνει.
Θέλω..
Απ΄ όσους κακοκάρδισα
συγγνώμη να ζητήσω
κι΄ αν κανείς την αρνηθεί
εγώ ευχή θα αφήσω
στον δρόμο που θα πορευθώ
όλους να συγχωρήσω.
Στον δρόμο αυτόν τον μακρινό
που γυρισμό δεν έχει
μα όποιος πιστεύει στον Χριστό
Ανάσταση απαντέχει.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΓΙΑΣ
ΜΑΖΑΡΑΚΙ ΠΩΓΩΝΙΟΥ