Όταν γεράσει ο άνθρωπος
και δύναμη δεν έχει
περνάει απαρατήρητος..
κανείς δεν τον προσέχει.
Είδα έναν Γέρο-Κυνηγό
να είναι λυπημένος
και θέλει "άπιαστα πουλιά"
και νάναι απελπισμένος.
Θυμάται ο έρμος τα παλιά
και την κατάντια κλαίει!
και μέσα απο το κλάμα του
τον άκουσα να λέει.
-Νάχα τα τέτοια σίδερα
του Γρίβα καραμπίνα..
να γέμιζα και νάριχνα
εξήντα φορές το μήνα!
Κι αν τύχαινα κανά "πουλί"
να μην το πιάν το βόλι
να γύριζα και νάδειαζα
την καραμπίνα όλη!
Κι άν δεν χόρταινε με μιάς
και λαχταρούσε κι΄άλλες
να τούριχνα ασταμάτητα
"Μονόβολα και Μπάλες"
..Μα τώρα αυτά "Νηστεύουνε"
τάχει ταράξει η πείνα
τα σίδερα σκουράσιανε
και κρέμασε η καραμπίνα!
Αυτός ο Γέρος-Κυνηγός
που δούλευε "αντάξια"
αντί καρτέρι..κάθεται
για να φυλάει… τ΄αμάξια.
Γι΄ αυτό λοιπόν προσέξτε το
αγαπητοί μου φίλοι!
τα λάδια όταν σκολάσουνε
σβιέται και το φυτίλι.
Και να μας γίνει μάθημα
αν θα το πάθουν κι΄άλλοι
να μείνει το «ένα» σίγουρο
της γνώσης το κεφάλι.
ΚΑΓΙΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Μαζαράκι 4-1-2012
ΣΧΟΛΙΟ:
Ευτυχώς για μερικούς «ονομαστούς» κυνηγούς με πλούσια δράση, αγάπη για τη φύση, σπουδαίο συγγραφικό έργο, -γνωστός και ως «δάσκαλος»- μόλις κατάλαβε ότι τα πόδια του και τα σκυλιά του δεν τον βοηθάνε, δεν το έβαλε κάτω και δεν εγκατέλειψε τη επαφή με τη φύση … έκανε κοπάδι με γίδια και έγινε βοσκός!!!