«Πράγματι, το έτος 2008 ήγειραν πολλοί, εν ενεργεία και πρώην, βουλευτές αγωγές για την καταβολή σ΄ αυτούς, σύμφωνα με το Σύνταγμα, αναδρομικών αποδοχών. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και το όνομά μου, διότι τότε, αφενός μεν δεν υπήρχε κρίση, αφετέρου δε, υπήρχε μία γενική αντίληψη, ότι οι βουλευτές θα έπρεπε και έχουν, σύμφωνα, πάντοτε με το Σύνταγμα, την ίδια αντιμετώπιση με τους Δικαστές, υπέρ των οποίων είχαν εκδοθεί τότε δικαστικές αποφάσεις και στους οποίους, κατεβλήθησαν από το Ελληνικό Δημόσιο τα επιδικασθέντα αναδρομικά.
Όταν, όμως, στη χώρα μας εμφανίστηκε η κρίση και ιδίως μετά την υπο-γραφή του Μνημονίου με την Τρόϊκα κατά το έτος 2010 και τη δραματική μείωση των μισθών και συντάξεων των εργαζομένων και των συνταξιούχων, αισθάνθηκα την προσωπική υποχρέωση, να παραιτηθώ αυτοβούλως από την ως άνω αγωγή μου και από κάθε αξίωσή μου για οποιαδήποτε αναδρομικά. Ειδικότερα, προτού να προσδιορισθεί η αγωγή μου προς εκδίκαση και προτού βεβαίως αυτή να εκδικασθεί, κατέθεσα στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών την από 29/4/2011 δήλωση παραίτησής μου, η οποία έλαβε τον αριθμό κατάθεσης 13204/2011. Παραιτήθηκα δηλ από το δικόγραφο και από το δικαίωμα της εν λόγω αγωγής μου,. και επομένως δεν έχω πλέον, καμία αξίωση κατά του Ελληνικού Δημοσίου. Αυτό, βεβαίως, ισχύει, τόσο για μένα προσωπικά, όσο και για τα συγγενικά μου πρόσωπα. Σας συναποστέλλω και το σχετικό δικόγραφο παραίτησης μου, όπως και τη σχετική πράξη κατάθεσης της Γραμματείας του Διοικη-τικού Πρωτοδικείου Αθηνών.
Κατόπιν αυτών, θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός, ότι δόθηκαν τα ονόματα των βουλευτών και πρώην βουλευτών, που ήγειραν τις σχετικές αγωγές, αλλά δεν δόθηκαν συγχρόνως και τα ονόματα όλων εκείνων, που είχαν την ευαισθησία και, προ κάθε εκδίκασης, να παραιτηθούν, όπως είναι και η περίπτωσή μου.
Σε κάθε περίπτωση, το θέμα αυτό για μένα είναι, πλέον, λήξαν και δεν υφίσταται από τον Απρίλιο του 2011 καμία αξίωση και αυτό έγινε σε ανύποπτο χρόνο και με δική μου καθαρά πρωτοβουλία».