Δικαιώθηκε ο αγώνας δημοσίου, αυτοδιοίκησης και φορέων!
«Απελευθερώνεται» από τους φερόμενους ως ιδιοκτήτες και θα αποδοθεί σε κοινή χρήση η ιδιαίτερου φυσικού κάλους, λίμνη Ζαραβίνα ή Νεζερός στο Πωγώνι.
Ο πολύχρονος και σκληρός δικαστικός αγώνας του δημοσίου, της αυτοδιοίκησης και των Αδελφοτήτων Κρυονερίου και Λίμνης, αλλά και κατοίκων, δικαιώθηκε με την πρόσφατη απόφαση του Πολιτικού Εφετείου Ιωαννίνων με την οποία χαρακτηρίζεται ως μεγάλη και άρα δεν μπορεί να είναι ιδιωτική και κυρίως ως «κοινόχρηστη και εκτός συναλλαγής».
Αυτή η διατύπωση στην απόφαση αποτελεί εχέγγυο για μη εμπλοκή της σε «αξιοποίηση» δημόσιας περιουσίας που είναι στο προσκήνιο. Άλλωστε πέριξ της λίμνης υπάρχουν ιδιοκτησίες και μόνο από την πλευρά του εθνικού δρόμου Ιωαννίνων-Κακαβιάς υπάρχει δημόσια έκταση.
Με απλά λόγια η λίμνη περιέρχεται σε κοινή χρήση για κάθε πολίτη και παύει να αποτελεί κτήμα ιδιωτών, όπως συνέβαινε για περισσότερο από έναν αιώνα και βέβαια και μετά από την απελευθέρωση από τους Τούρκους!
Άμεσα εκτελεστή.
Η Εφετειακή απόφαση είναι τελεσίδικη και άμεσα εκτελεστή από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, ωστόσο οι αντίδικοι έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν Αναίρεση από τον Άρειο Πάγο, κάτι που όπως πληροφορούμαστε ήδη προωθείται, αλλά αυτό δεν εμποδίζει να αποδοθεί η λίμνη των 305 στρεμμάτων στους πολίτες.
Ακόμη και η αναμενόμενη προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν ...φοβίζει πλέον, αφού πρόκειται για λίμνη ενταγμένη προ πολλών ετών με απόφαση της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη, (επισημαίνεται στην εφετειακή απόφαση) στο δίκτυο Natura και ως μεγάλη λίμνη δεν μπορεί να ανήκει σε ιδιώτες.
Στα θετικά της απόφασης συγκαταλέγεται ο όρος κοινόχρηστη έκταση για τη λίμνη, κάτι που δεν αφήνει περιθώρια άλλης «αξιοποίησης» από το δημόσιο.
Από την Διοικητική Αποβολή στον δικαστικό αγώνα.
Την ευχάριστη είδηση μετέφερε ο δικηγόρος Πολύκαρπος Ζωγράφος, ο οποίος υποστήριξε νομικά την υπόθεση στην παρέμβαση που έγινε για λογαριασμό του πρώην δήμου Δελβινακίου και των Αδελφοτήτων Κρυονερίου και Λίμνης.
Και οι δυο πρώην κοινότητες είχαν συμβάλλει.Από πλευράς δημοσίου που είχε και τον πρώτο λόγο, την πολύχρονη δικαστική διαμάχη υπηρέτησαν οι δικηγόροι του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Κωνσταντίνος Γεωργάκης (μέχρι την μετάθεση του στην Αθήνα) και Μιχαήλ Τζουβάρας.
Πολλοί ήταν και οι καταγόμενοι από την περιοχή που κατέθεσαν στο δικαστήριο και οι μαρτυρίες τους συνέβαλαν στο να ενισχυθούν τα νομικά επιχειρήματα και στην θετική απόφαση.
Η πρώτη απόπειρα του δημοσίου για να φέρει στην κυριότητα του τη λίμνη έγινε το 1990 με το Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής που συντάχθηκε από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου με εντολή του τότε υπουργού Οικονομικών Γ. Παλαιοκρασσά, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκε.
Η Πρωτόδικη απόφαση του 2009.
Ο δικαστικός αγώνας άρχισε το 1996 με το δημόσιο να καταθέτει αγωγή κατά των φερομένων (γνωστής οικογένειας της περιοχής) ως ιδιοκτητών.
Χρειάστηκαν 15 χρόνια για να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση, αλλά άξιζε τον κόπο και το χρόνο, αφού όλο αυτό το διάστημα, όπως σημειώνει ο κ,. Ζωγράφος συγκεντρώθηκαν νέα στοιχεία που στήριξαν την υπόθεση και οι Εφέτες μπόρεσαν να κρίνουν καλύτερα, μαζί βέβαια με τα στοιχεία από τις πραγματογνωμοσύνες που έγιναν.
Η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ιωαννίνων δεν ικανοποίησε πλήρως το δημόσιο και το δήμο Δελβινακίου που μαζί με τις δυο Αδελφότητες παρενέβη υπέρ του δημοσίου.
Κι αυτό γιατί αναφέρονταν ότι η λίμνη δεν είναι μεγάλη, ωστόσο περιέρχεται στο δημόσιο επειδή οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες δεν διαθέτουν γνήσιους τίτλους κυριότητας.
Επί των τίτλων αυτών υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση με έρευνες και στην Τουρκία (ταπιά) και όπως αποδείχτηκε από την κατάληξη της υπόθεσης, τίτλοι δεν προσκομίστηκαν.
Η τελεσίδικη του Εφετείου.
Τόσο το δημόσιο, όσο και οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες κατέθεσαν έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης (110 του 2009) και φτάσαμε μετά από αναβολές (είχε οριστεί δικάσιμος για τις 18 του περασμένου Μαίου) στην απόφαση 209/2001 της 7ης Σεπτεμβρίου με την οποία το Εφετείο δικαιώνει το δημόσιο, τον πρώην δήμο Δελβινακίου και το διάδοχο δήμο Πωγωνίου, αλλά και τις Αδελφότητες.Για να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα χρειάστηκε να γίνουν πραγματογνωμοσύνες, από το ΙΓΜΕ (που κατέληγε ότι η λίμνη είναι μικρή...) και από το τμήμα Υδρογεωλογίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου που αποδείχθηκε καταλυτική για την κρίση του δικαστηρίου.
Η λίμνη «μετρήθηκε» στα 305 στρέμματα έκταση, με μέγιστο βάθος (χρησιμοποιήθηκε σόναρ) 31,5 μέτρα, με πηγές που ανανεώνουν τα νερά της με μεγάλη συχνότητα, που δεν παγώνει ποτέ για αυτόν τον λόγο και με πλούσια ιχθυοπανίδα.Πλέον, επαφίεται στο υπουργείο Οικονομικών και ειδικότερα στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, να υλοποιήσει την Εφετειακή απόφαση, ανεξάρτητα από την αίτηση Αναίρεσης που θα κατατεθεί στον Άρειο Πάγο.
Να απομακρυνθούν δηλαδή κατασκευές και ότι άλλο ανήκει στους, πρώην πλέον, φερόμενους ως ιδιοκτήτες και να επιτραπεί στον καθένα να την χαρεί από κοντά, κάτι που δεν «επιτρεπόταν» ως τώρα.
Η λίμνη πρέπει να αποδοθεί σε κοινή χρήση, αλλά όπως επισημαίνει ο δικηγόρος Πολύκαρπος Ζωγράφος, χρειάζεται προσοχή από όσους τυχόν θα θελήσουν να ψαρέψουν ή να κάνουν μπάνιο, υπάρχουν απότομα βάθη και ελοχεύουν κίνδυνοι.
Ο κ. Ζωγράφος δεν παραλείπει να σημειώσει ότι ήταν μια πολύ δύσκολη υπόθεση επειδή δεν υπήρχε νομολογία και οι αντίδικοι είχαν καλή προετοιμασία και ίσως εμφάνιζαν κάποιον τίτλο ιδιοκτησίας που θα ανέτρεπε την κατάσταση.
Με αυτή την απόφαση μόνο η λίμνη ορίζεται ως κοινόχρηστη έκταση, ωστόσο υπάρχουν πέριξ αυτής εκτός των ιδιοκτησιών (το αγρόκτημα Ζαραβίνας από το οποίο απαλλοτριώθηκαν εκτάσεις το 1925 και αποδόθηκαν σε κατοίκους της περιοχής) και άλλες εκτάσεις με σημαντικότερη και διεκδικίσημη από το δημόσιο, του δάσους που σήμερα νέμεται η οικογένεια που είχε στην κατοχή της και τη λίμνη.Η συνολική έκταση των περίπου 11,5 χιλιάδων στρεμμάτων περιλαμβάνει και ιδιοκτησίες και το δάσος και τη λίμνη και είναι στο χέρι του δημοσίου να διεκδικήσει και το δάσος, αρκεί να κινηθεί και η αυτοδιοίκηση για να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση. Πάντως, ο διαχωρισμός της διεκδίκησης της λίμνης από τις άλλες εκτάσεις επέτρεψε να εκδοθεί η θετική απόφαση.
ΠΗΓΗ: http://www.neoiagones.gr/