Το ΣχΠΔ για την λίμνη για πολύ καιρό ακόμη θα το αναμένουμε καθώς οι διατυπωμένες ως Ζώνες Α2 απαγορευτικές στις τουριστικές χρήσεις γης και την αναψυχή δημιουργούν καθυστέρηση και συντηρούν το “θολό” τοπίο.
Η ψήφισή του δεν είναι εξ’ άλλου για μας παρά η είδηση ενός προαναγγελθέντος θανάτου για 13.500 στρέμματα του Δημοσίου που έχουν νομίμως καταπατηθεί με σκανδαλώδεις ανταλλαγές και διευκολύνσεις… Ωστόσο είναι το μόνο εργαλείο που βάζει ένα τέλος!
Η εμφάνιση 3 ξενοδοχείων στο προσκήνιο μας επαναπροσδιορίζει τον ρόλο των εκάστοτε ηθικών αυτουργών που δεν είναι άλλοι από τους θεσμικούς μας θεματοφύλακες αυτοδιοικητικούς και κοινοβουλευτικούς. Είναι οι ίδιοι που από την δεκαετία του 70 συμπορεύονται με τις εκάστοτε ορέξεις κάποιων που θέλουν να κερδοσκοπήσουν στην δημόσια περιουσία. Τούτο έχει σαν μόνιμη πληγή των απώλεια μεγάλων υγρολιβαδικών οικοσυστημάτων. Όλες αυτές οι παράτυπες μεθοδεύσεις και συγκαλυμμένες αποφάσεις φορέων και υπηρεσιών ήταν σε βάρος της φύσης, της αισθητικής αλλοίωσης του τοπίου, της ιστορικής μας μνήμης και της πολιτισμικής μας ταυτότητας.
Γύρω από την “νοσηρή” κατάσταση έχουν υφανθεί (και κατά πως φαίνεται) συνεχίζουν να υφαίνονται συμφέροντα μικρά και μεγάλα που κανένα “πολιτικό ον” δεν διακινδυνεύει να θίξει καθώς του αποφέρουν στην πιο διαφανή περίπτωση ψήφους ή αξιώματα.
Η άλλη δικαίωση των καταγγελιών μας είναι οι “μαύρες” διαπιστώσεις του Εργαστηρίου Θαλάσσιας Γεωλογίας ενώπιον του Φορέα Διαχείρισης Λίμνης ότι η Παμβώτιδα είναι μια “νεκρή λίμνη”. Το γεγονός αυτό καταμαρτυρά το μέγεθος του οικολογικού εγκλήματος που κάποιοι επέτρεψαν να εξελιχθεί στην αυλή μας. Το SOS που εκπέμπει ο κος Παπαθεοδώρου υπεύθυνος της ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου Πατρών καταδεικνύει την κρισιμότητα της κατάστασης. Οι τραγικές αυτές διαπιστώσεις για το Ανοξικό και υποξικό καθεστώς στην Λίμνη το οποίο σχετίζεται με το πιο μεγάλο μέρος της υπολίμνιας έκτασης και της υγρής λάσπης, μας παραπέμπουν στην άποψη του μεγάλου λιμνολόγου Pearson που υποστηρίζει πως “…η συνεχής συσσώρευση της οργανικής λάσπης στον πυθμένα μιας λίμνης είναι η διαδικασία της αρχής του σβησίματος μιας ζωής. Έτσι πρέπει να την βλέπουμε και έτσι είναι. Είναι η πρώτη βαθμίδα για την αποξήρανση της λίμνης…”
Ζητούμε λοιπόν ένα μεγάλο τέλος στην κατασκευή στοιχείων ωραιοποίησης …σχεδόν ονειρικής πραγματικότητας από φορείς και δημόσια πρόσωπα.
Κι επειδή η Αστική μας Δημοκρατία εναρμονίζεται με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο Κοινοτ. Οδηγία 2000/60/ΕΚ και θέτει σε πρώτη προτεραιότητα την προστασία των Ελληνικών Υδάτων, επιφανειακών (λίμνες, ποτάμια) και των υπόγειων υδροφορέων από τους αστικούς και βιομηχανικούς ρύπους.
α) Ζητούμε από την Περιφέρεια
Την αποτελεσματική προστασία του τεράστιου δημόσιου αγαθού που διαθέτουμε ως άμεση υποχρέωση βάση του άρθρου 24 παραγρ. 2 του Συντάγματος να θέσει την περιοχή υπό καθεστώς αυστηρότερης προστασίας και όχι “χαλάρωσης”, κλείνοντας το μαζί σε επίδοξους ξενοδόχους και άλλα εκλογικά ακροατήρια, σύμφωνα με την αποφ. 1183/86 του ΣτΕ και την Agenda 21 για πιο βιώσιμες Ευρωπαϊκές πόλεις.
Γιατί διαφορετικά αποδεικνύουν, πως; οι κατακλυζόμενες εκτάσεις, βάλτοι, αποχαρακτηρίζονται από επίσημα έγγραφα και γίνονται αγροτεμάχια, αποκτούν τίτλους κυριότητας, καταργούν την οριοθέτηση του αιγιαλού και τις φωτογραφίες του 1962 και τα αρχεία της υδρογραφικής υπηρεσίας, και δεν είναι άμοιροι ευθυνών.
β) Ζητούμε από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και κυρίως από τον Πρύτανη κο Τ. Αλμπάνη και τους κους Γ. Σαΐνη και Λεονάρδο σαν επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το επίμαχο θέμα καθώς διαθέτουν τα ερευνητικά και αποτελέσματα μέσα από τους τομείς ενδιαφέροντος τους, της Χημείας και Βιολογίας να πάψουν να είναι “επιστήμονες εφησυχασμού”. Η πανεπιστημιακή τους προσφορά είναι κομβική για την συνέχειά μας, τα συλλογικά μας αγαθά και την δημόσια υγεία. Γνωρίζουν καλύτερα ότι μια από τις πιο παραγωγικές λίμνες της Ελλάδας σε αλιεύματα την δεκαετία του ’60 κατέληξε με την εξαφάνιση των ενδημικών της ενδιαιτημάτων. Τι είναι εκείνο που τα σκότωσε;
Πρέπει να συμβάλλουν στην αναγνώριση και δημοσιοποίηση του προβλήματος. Το υψηλό επίπεδο συγκέντρωσης επικίνδυνων κυανοτοξινών του ύδατος επιφανείας πρέπει να καταγγελθεί επιτέλους! Η μέχρι σήμερα διαρκής αλλά παθητική επιστημονική παρακολούθηση δεν βοήθησε να αποτιμηθεί ακριβώς η έκταση και το μέγεθος του προβλήματος και οι επιπτώσεις του στην τροφική αλυσίδα και τις καλλιέργειες των οπωροκηπευτικών του λεκανοπεδίου αλλά και στις δραστηριότητες αναψυχής.
Η έκθεση νέων αθλητών σε συνθήκες ανοξικές της λίμνης με την επιβάρυνση κυανοτοξικών δεν είναι για εφησυχασμό. Έφτασε η ώρα των συλλογικών ευθυνών… Και επειδή τους χαλεπούς αυτούς καιρούς για να είσαι αξιόπιστος πρέπει να έχεις και μια οικονομική πρόταση, συνιστώ στην Κυβέρνηση να μην εφορμά για μια ακόμη φορά επί δικαίους και αδίκους χωρίς κανένα κριτήριο και να χαρατσώνει την ιδιοκτησία οποιοδήποτε ακινήτου, αλλά να αγγίξει αυτές τις γκρίζες περιουσίες (αμφίβολης απόκτησης) που κατά τον Γ. Στουρνάρα δ/ντή του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών “…η αξία των ακινήτων των καταπατητών ξεπερνά τα 200 Δις ευρώ…” και να δώσουν τα ονόματα των κωδικών που το κτηματολόγιο Α.Ε. αρνείται να δημοσιοποιήσει λόγους προσωπικών δεδομένων!!
Μίλτος Μπούκας
Μέλος των Οικολόγων Πράσινων