Κι αυτό γιατί, όπως υπενθυμίζεται από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού, όταν την άνοιξη του 2009 ο ίδιος είχε ζητήσει από τον Γ. Παπανδρέου, ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να επιδείξει μια αντίστοιχη συναινετική στάση, μέσω της σύγκλισης - και τότε - ενός συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, εκείνος είχε προτιμήσει να τηρήσει μια σκληρή στάση, ανάλογη αυτής που υιοθετεί αυτή τη στιγμή ο κ. Σαμαράς.
Με τα γνωστά αποτελέσματα, τα οποία βιώνουμε σήμερα, λίγο ως πολύ, όλοι.
Το θέμα πάντως είναι αν ένα λάθος «διορθώνεται» με ένα άλλο.
Διότι, εν προκειμένω, η κατάσταση κρίνεται και είναι εν πολλοίς, οριακή, οπότε κάθε άρνηση συζήτησης μπορεί να αποβεί, πλέον, μοιραία.
Στη Συγγρού, ωστόσο, πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν άδικο να αποδοθεί ως κατηγορία στο κόμμα τους, από τη στιγμή που έχει καταθέσει έως και ολοκληρωμένη πρόταση εξόδου από την κρίση και δεν περιορίζεται σε ανέξοδα κι ανεύθυνα συνθήματα του τύπου «λεφτά υπάρχουν»...