Πενήντα
(50) χρόνια μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, οφείλουμε, ως Έλληνες
ορθόδοξοι χριστιανοί, να βεβαιώσουμε σε
όλους ότι δεν ξεχνάμε την εισβολή, τις φρικαλεότητες, τα εγκλήματα
πολέμου, που διέπραξαν οι ορδές του Αττίλα αλλά και την τουρκική κατοχή
μέχρι σήμερα, μεγάλου τμήματος της
Κύπρου.
Προς
τούτο οφείλουμε να είμαστε σε ετοιμότητα
κρατώντας δυνατά τις Θερμοπύλες μας για τους εξής λόγους:
1. Η
ελευθερία της Πατρίδας απαιτεί θυσίες, οι οποίες γίνονται μόνον, όταν οι
Έλληνες έχουν αγάπη στον Χριστό και στην Πατρίδα, όταν διαπνέονται, δηλαδή, από
τις αξίες, τα πρότυπα και γενικά από το
πνεύμα που οδήγησε στη θυσία τον Ευαγόρα
Παλληκαρίδη, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Ιάκωβο Πατάτσο και όλες εκείνες τις
υπόλοιπες ηρωικές μορφές, που αγωνίστηκαν το 1955-59 για την ελευθερία της
Κύπρου από την Αγγλική κατοχή αλλά και τους νεώτερους αγωνιστές, τον Τάσο Ισαάκ
και τον Σολωμό Σολωμού.
2. Ο Τούρκος εισβολέας και κατακτητής είναι πρώτιστα και κύρια ισλαμιστής, έχει, δηλαδή, πάνω από όλα τη θρησκεία του, το Ισλάμ που δηλώνει «υποταγή». Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι δεν πρόκειται, μέσω διαπραγματεύσεων, να αποχωρήσουν ειρηνικά από τα κατεχόμενα, διότι η πίστη τους θεωρεί αυτή την ενέργεια ανεπίτρεπτη.
3.
Τρεις από τους βασικούς πυλώνες του
Ισλάμ οι οποίες διατυπώνονται στο Κοράνι και στις Παραδόσεις του είναι:
α) η Τακίγια, που σημαίνει εξαπάτηση,
παραπλάνηση! β) η Χουανταμπίγια, που
είναι η ισλαμική αρχή εξαπάτησης του εχθρού, την οποία εισήγαγε ο ίδιος ο
Μωάμεθ, και γ) η «Μετακίνηση» μετανάστευση. Δεν γνωρίζουμε άραγε, ότι οι
Τούρκοι με τους οποίους
διαπραγματευόμαστε για το Κυπριακό, εμφορούνται από τις παραπάνω αρχές
και κανόνες της ισλαμικής πίστης τους;
4. Για
όσους, ακόμη, εξακολουθούν να θεωρούν ότι η σημερινή Τουρκία είναι μια σύγχρονη
χώρα, που δεν ακολουθεί πιστά τις προσταγές του Ισλάμ, αναφέρουμε την παρακάτω
είδηση, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στα ΜΜΕ: «Η Τουρκία κηρύσσει υποχρεωτική τη
μαντίλα, διότι είναι «εντολή του Αλλάχ»!
Αλίμονό μας,
λοιπόν, αν εμείς, αγνοώντας τα πραγματικά δεδομένα, που
καθορίζουν την στάση του εχθρού απέναντί μας, απλώς διαπιστώνουμε, σχολιάζουμε
και συσκεπτόμαστε, παραμένοντας τραγικοί θεατές
των εξελίξεων, ναρκωμένοι σε
παρατεταμένο λήθαργο γενικής αφασίας.
Με βάση
τα παραπάνω είναι σαφές ότι χρειάζεται συνεχής δυναμικός αγώνας, ώστε ο
τουρκικός στρατός κατοχής της Κύπρου να αποχωρήσει άμεσα και οριστικά, προκειμένου να
ελευθερωθεί η Κύπρος μας από τους Τυράννους και να επανενωθεί ξανά σε ένα
ενιαίο κράτος.
.jpg)
