Η
σοβαρή στένωση της αορτικής βαλβίδας προκαλεί σημαντική νοσηρότητα, μειώνει
δραματικά το προσδόκιμο επιβίωσης και είναι η συχνότερη βαλβιδοπάθεια που
αντιμετωπίζεται χειρουργικά, εξηγεί ο κ
Κωνσταντίνος Σπάργιας,
Επεμβατικός
Καρδιολόγος, Δ/ντής Τμήματος Διαδερμικών Βαλβίδων ΥΓΕΙΑ.
Την
τελευταία 10ετία η μέθοδος της διαδερμικής αντικατάστασης της βαλβίδας έχει
απλοποιήσει θεαματικά τη θεραπεία της πάθησης και ενδείκνυται πλέον για τους
περισσότερους ασθενείς. Ποια είναι αυτή, λοιπόν, και πότε συνιστάται η εφαρμογή
της;
Η
αορτική βαλβίδα είναι μία από τις τέσσερις βαλβίδες της καρδιάς και μέσω αυτής
εξωθείται το αίμα από την καρδιά προς όλο το σώμα. Το φυσιολογικό άνοιγμα της
αορτικής βαλβίδας είναι περίπου 3-4 τετραγωνικά εκατοστά. Σημαντική θεωρείται η
στένωση όταν το στόμιο της αορτικής βαλβίδας γίνεται μικρότερο από 1 τετραγωνικό
εκατοστό.
Ο
εκφυλιστικός μηχανισμός που δημιουργεί τη στένωση της αορτικής βαλβίδας, είναι
δυναμικός και εξελικτικός. Κύρια χαρακτηριστικά της διαδικασίας αυτής είναι η
σταδιακή σκλήρυνση και πάχυνση της βαλβίδας με εναπόθεση ασβεστίου σε αυτή, με
προοδευτικό περιορισμό της κινητικότητας των γλωχίνων της και τελικά της
διάνοιξής της.
Περίπου
το 5% των ανθρώπων ηλικίας άνω των 75 ετών έχει αναπτύξει τουλάχιστον μετρίου
βαθμού στένωση της αορτικής βαλβίδας.
Η
πάθηση, όταν καθίσταται σημαντική, εξελίσσεται ταχέως και έχει κακή πρόγνωση με
μεγάλη νοσηρότητα και ταλαιπωρία για τους ασθενείς, αλλά και για τους οικείους
τους.