Τι
συμβαίνει στην αμερικάνικη Δανιμαρκία;
Μας
θυμίζουν τα σημερινά γεγονότα στις ΗΠΑ κάτι από την εποχή των «Δεκεμβριανών»
του 2008, με τη δολοφονία Γρηγορόπουλου;
Θα
μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι στην Αμερική, κατά διαστήματα, εκδηλώνονται τέτοιοι κύκλοι.
Αυτή τη φορά
όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Υπάρχει και κάτι άλλο. Η αφορμή βεβαίως ήταν αυτή η αποτρόπαιη, και στο αποκορύφωμα της βιαιότητας, εγκληματική πράξη που αμαυρώνει,
στιγματίζοντας, την περίφημη «λευκότητα» των λευκών της Αμερικής.
Αυτή τη
φορά, η σύνθεση των διαμαρτυρόμενων
ανθρώπων είναι διαφορετική. Είναι
κυρίως νέοι άνθρωποι και όχι
μόνον αφρο-αμερικανοί. Είναι και άλλες εθνικές και κοινωνικές μειονότητες.
Είναι και λευκοί.
Το
μείγμα εκδηλώνεται με εξαιρετικά εκρηκτικό, δυναμικό, αλλά και σε πολλές
περιπτώσεις βίαιο τρόπο. Γιατί;
Όταν το
μέσο ετήσιο εισόδημα μιας οικογένειας Αφροαμερικανών στη Μινεσότα είναι 32000
δολάρια, ενώ το αντίστοιχο μιας λευκής με τα ίδια μέλη είναι 72000,
αντιλαμβάνεται κανείς πού οδηγεί η έλλειψη μηχανισμού δικαιότερης κατανομής του
παραγόμενου πλούτου.
Οι
τελευταίες εξελίξεις ενταφιάζουν το υποτιθέμενο «αμερικανικό όνειρο» μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας των ΗΠΑ που
θεωρητικά θα εξασφάλιζε σε κάθε πολίτη της, την ελεύθερη ανάπτυξή του, αλλά
στην πράξη ισχύει μία νεοφιλελεύθερη ελευθερία του υπερτροφικού
προτεσταντικού Εγώ, που δεν έχει όμως καμία σχέση με την έννοια της ελευθερίας
του ατόμου, όπως τη συνέλαβε η Γαλλική Επανάσταση.
Η
κοινωνική λάβα που υποκινεί όλον αυτόν τον αναβρασμό, ο οποίος φτάνει στα όρια
της εξέγερσης , είναι η υπερδιόγκωση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, κυρίως νέοι, άδραξαν την αφορμή, για να αποτυπώσουν με
τον πιο έντονο τρόπο την κοινωνική ανασφάλεια που διαχρονικά απειλεί την
αξιοπρέπεια τους, το ρατσισμό που ενδημεί και στραγγαλίζει τις ανθρώπινες
σχέσεις, τα οικονομικά και εργασιακά αδιέξοδα, που προδιαγράφουν ένα μέλλον χωρίς παρόν.