Όσοι υποφέρουν από χρόνιο πόνο στη σπονδυλική στήλη
λένε ότι χειρότερος πόνος δεν υπάρχει και ότι δυσκολεύονται να έχουν ποιότητα
ζωής στην καθημερινότητά τους.
Το πρόβλημα είναι αρκετά συχνό και έχει
αποτελέσει αντικείμενο πολλών προσεγγίσεων:
• Ιατρικά
- Ορθοπαιδικά, με φάρμακα, τοπικές εγχύσεις, επισκληρίδιες ενέσεις,
μικροχειρουργικές επεμβάσεις, αλλά και ανοιχτά χειρουργεία.
• Φυσικοθεραπευτικά,
με ποικίλα μέσα που διαθέτει η σύγχρονη δεξαμενή της φυσικοθεραπείας, από
Laser, χειρισμούς, παθητικά και ενεργητικά μέσα.
• Ψυχολογικά
ή Ψυχιατρικά με αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικά ή άλλα φάρμακα.
• Εναλλακτικές
Θεραπείες, όπως διαχείριση του στρες, ομοιοπαθητική, βελονισμός κ.ά.
Παρ’όλα αυτά σε ένα ποσοστό το πρόβλημα εμμένει,
χωρίς να βρίσκεται κάποια αποτελεσματική λύση.
«Οι επιστημονικές προσεγγίσεις των τελευταίων ετών
αφορούν στον χρόνιο πόνο και στη δημιουργία ενός Πρωτοκόλλου Εμβιομηχανικού
Ελέγχου της Δύναμης και της Αντοχής των Σταθεροποιών και Εν τω βάθει μυών της
Σπονδυλικής Στήλης, με την χρήση μηχανημάτων Med-X και Cybex», επισημαίνει ο
Γιώργος Η. Γουδέβενος, φυσικοθεραπευτής, Dr manual medicine, επιστημονικός
συνεργάτης Πανεπιστημίου Κρήτης.
«Οι λεγόμενοι σταθεροποιητές μυς βρίσκονται βαθιά
στην σπονδυλική στήλη. Ο ρόλος τους είναι να δημιουργούν μια βαθιά φυσική ζώνη
γύρω από την σπονδυλική στήλη, με αποτέλεσμα την στήριξη και την αποφόρτιση της
πάσχουσας περιοχής από τις πιέσεις και από τα φορτία.
Σύμφωνα με απόλυτα τεκμηριωμένες έρευνες, οι μυς
αυτοί, όταν υπάρχει κάκωση ή πόνος στην σπονδυλική στήλη, ατροφούν ταχύτερα από
οποιαδήποτε άλλη μυϊκή ομάδα στο σώμα (ακόμη και από τον τετρακέφαλο). Έτσι δεν
συμμετέχουν στην κίνηση ή στην άσκηση. Με αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από το πόσο
δυνατοί είναι οι εξωτερικοί μυς (κοιλιακοί ή ραχιαίοι), να αποσταθεροποιούν την
σπονδυλική στήλη. Αυτό και μόνο το γεγονός καθιστά ευάλωτη την περιοχή, ακόμη
και στους πιο γυμνασμένους αθλητές ή ασθενείς», εξηγεί ο ειδικός.