Το
ντοκιμαντέρ έχει ως θέμα τη ζωή και το έργο του καταξιωμένου γλύπτη Θεόδωρου
Παπαγιάννη, σε συνάρτηση με τον τόπο του, την Ήπειρο. Ο καλλιτέχνης διατηρεί
μια σχέση αγάπης με την ιδιαίτερη πατρίδα του. Τα βιώματα του από αυτή και η
λαϊκή της παράδοση αποτελούν αστείρευτη πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Η
άρρηκτη σχέση πολλών έργων του με την Ήπειρο είναι αυτό που προσέδωσε ιδιαίτερο
ενδιαφέρον στη δημιουργία του ντοκιμαντέρ. Ο βασικός σκοπός του έργου είναι η
ανάδειξη του δίπτυχου καλλιτέχνη και τόπου.
Η
Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος
διερμηνεύοντας αισθήματα βαθιάς ευγνωμοσύνης της κοινωνίας τίμησαν τον
καλλιτέχνη, που έδωσε αισθητική μορφή στο βίωμα του Ηπειρώτη και κατ' επέκταση
του Έλληνα όλων των εποχών· τον ακαδημαϊκό δάσκαλο και τον βραβευμένο Ευρωπαίο
καλλιτέχνη· τον ιδρυτή του «Μουσείου Θόδωρος Παπαγιάννης», που αποτελεί μια
σύγχρονη μορφή της ηπειρώτικης ευποιίας και ένα πρότυπο καλλιτεχνικής αγωγής,
μέσω μιας τοπο-γεωγραφικής ισορροπίας των πολιτιστικών παρεμβάσεων που έχει
ανάγκη η εποχή μας. Η εκδήλωση διοργανώθηκε στη Παλαιά Βουλή στις 17 Δεκεμβρίου 2010, παρουσία πολύ κόσμου
και ειδικά ανθρώπων των καλών τεχνών
Την εκδήλωση κατέγραψε και ανάβασε σε video o
Nαπολέων Ροντογιάννης
Βιογραφικό
Θόδωρου Παπαγιάννη
Ο
Θόδωρος Παπαγιάννης
1942:
Γεννήθηκε στο Ελληνικό Ιωαννίνων.
•1960-65:
Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών με υποτροφία και δάσκαλο τον Γιάννη Παππά. Εκτός
του καλλιτεχνικού διπλώματος πήρε και θεωρητικό, καθώς και δίπλωμα των
εργαστηρίων εφηρμοσμένων τεχνών της ίδιας σχολής στη χαλκογλυπτική και
γυψοτεχνική με δάσκαλο τον Νίκο Κερλή.
•1966-68:
Μελέτησε με διετή υποτροφία εσωτερικού του Ι.Κ.Υ. την αρχαιοελληνική τέχνη και
την τέχνη της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου.
•1969:
Συνέχισε τις σπουδές του με μία σειρά από ενημερωτικά ταξίδια τόσο στο
Μεσογειακό χώρο, τον οποίο θεωρεί κοιτίδα του πολιτισμού και πηγή ανεξάντλητη,
όσο και στην Ευρώπη. Ταξίδεψε στην Κρήτη, Κύπρο, Αίγυπτο, στα παράλια της
Μικράς Ασίας και στην Κωνσταντινούπολη.
•1970:
Άρχισε την πανεπιστημιακή του καριέρα με τον διορισμό του ως βοηθός στην
Α.Σ.Κ.Τ στο εργαστήριο γλυπτικής του Γιάννη Παππά.
•1972:
Ηγήθηκε ομάδας εργασίας σπουδαστών της Α.Σ.Κ.Τ. η οποία περιόδευσε στα
Ζαγοροχώρια της Ηπείρου και αποτύπωσε πέτρινα και ξύλινα ανάγλυφα και
αρχιτεκτονικά στοιχεία την λαϊκής και παραδοσιακής τέχνης.
•1974:
Συμμετείχε με συναδέλφους του στη δημιουργία του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών
(Κ.Ε.Τ.).
•1981-82:
Μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι παρακολουθώντας μαθήματα που αφορούσαν τα νεότερα
υλικά γλυπτικής στα εργαστήρια των S. Mouille, G. Vineent και M. Rafestin στην
Ecole Nationale Superieur des Arts Appliques et des Metiers d'Art.
•1987:
Εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας.
•1991:
Εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στην ίδια Σχολή.
•1994:
Συμμετείχε στο Α' Συνέδριο για το πρόγραμμα «Αιγαίο» στην Πολιόχνη της Λήμνου
και φιλοτέχνησε ένα γλυπτό το οποίο σε εξήντα αντίγραφα δωρήθηκε στις ισάριθμες
προσωπικότητες που έλαβαν μέρος.
•1997:
Με εκπαιδευτική άδεια (Sabbatical) επισκέφτηκε για 4 μήνες την Αμερική, κυρίως
τη Νέα Υόρκη.
•2009: 7 Σεπτεμβρίου 2009 εγκαίνια του ΜΟΥΣΕΙΟΥ
ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ "ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ"
•2010:
9 Ιουνίου Τελετή αναγόρευσης του γλύπτη κ. Θεόδωρου Παπαγιάννη, σε Επίτιμο
Διδάκτορα του Τμήματος Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του
Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
•2010:
Παρουσίαση του διπλού άλμπουμ με τίτλο «ΣΧΕΔΙΑ» και εγκαίνια της έκθεσης
•2010:
Σχέδια-Α (314) σε pdf Σχέδια-Β (140) σε
pdf
•2010:
Παλαιά Βουλή
"Δράσεις
Πολιτισμού" Ηπειρώτες δημιουργοί στις Τέχνες, τα Γράμματα, τις Επιστήμες
Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία
Ελλάδος-Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Παρουσίαση
του συνόλου του έργου του, 17 Δεκεμβρίου2010
Γλυπτά
του κοσμούν πολλούς δημόσιους χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς
επίσης περιλαμβάνονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές μουσείων και
πινακοθηκών όπως η Εθνική Πινακοθήκη, το Μουσείο Βορρέ, η Πινακοθήκη Πιερίδη,
το Μουσείο Θεσσαλονίκης, η Πινακοθήκη Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τράπεζας, η
Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου, η Δημοτική Πινακοθήκη Πάτρας, η Πινακοθήκη Φλώρινας,
η Πινακοθήκη Αβέρωφ στο Μέτσοβο.