Σε
απόσπασμα από το βιβλίο Τραπεζούντα - Το διαμάντι της Ανατολής, του Ηπειρώτη
συγγραφέα Θεόδωρου Δεύτου (εκδ. Ωκεανός, Αθήνα 2015, σ. 243-244) εξετάστηκαν οι
μαθητές της Γ΄ τάξης του Ημερήσιου και της Δ΄ τάξης του Εσπερινού Γενικού
Λυκείου που έδιναν χθες Πανελλήνιες Εξετάσεις στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας
θεωρητικής κατεύθυνσης.
Συγκεκριμένα
τους ζητήθηκε να βρουν δύο ομοιότητες και τρεις διαφορές ως προς το περιεχόμενο
με απόσπασμα από το πεζογράφημα του Γιώργου Ιωάννου «Μες στους προσφυγικούς
καταυλισμούς» (Για ένα φιλότιμο, εκδ. Κέδρος).
Από το βιβλίο του Θ. Δεύτου η
Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων επέλεξε το απόσπασμα που αναφέρεται σε πρόσφυγες οι
οποίοι φτάνουν μετά από απίστευτες κακουχίες στη Θεσσαλονίκη:
[...]
Το πρώτο φως της αυγής που μας ξύπνησε, μας δημιούργησε την πρώτη έκπληξη.
Μπροστά μας απλωνόταν ένας μεγάλος κόλπος, αλλά δεν γνωρίζαμε πού βρισκόμασταν,
αφού η απόσταση ήταν πολύ μεγάλη, ενώ ακόμη και τα σπίτια φαίνονταν σαν μικρές
κουκκίδες.
Όσο πλησιάζαμε, όλα γίνονταν ευκρινέστερα, αλλά και πάλι συμπέρασμα
δεν μπορούσαμε να βγάλουμε για το πού βρισκόμασταν.
Μέχρι
τη στιγμή που κάποιος απ' αυτούς που είχαν ανέβει ψηλά στο κατάρτι, φώναξε: «Ο
Λευκός Πύργος, αδέλφια! Είμαστε στη Θεσσαλονίκη!».
Ένα
πανηγύρι έγινε πάνω στο κατάστρωμα, όπου συγκεντρώθηκαν όλοι οι επιβάτες. Όλοι
ήθελαν να θαυμάσουν τη νύφη του Θερμαϊκού, που έστεκε εκεί αγέρωχη, ήρεμη,
αρχόντισσα, καθώς την έλουζε ο πρωινός ανοιξιάτικος ήλιος. Η Θεσσαλονίκη έστεκε
εκεί απέναντι, υπερήφανη για την ιστορία της, αλλά, το κυριότερο, με μια
ανοικτή αγκαλιά για όλους.