(Λόγος τοῦ Μητροπολίτου κατὰ τὴν Ἐξόδιο Ἀκολουθία, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ φρικαλέου ἐγκλήματος ἀπὸ Ἀλβανὸ σὲ δύο ἡλικιωμένους τῶν Κτισμάτων Πωγωνίου Ν. Ἰωαννίνων στὶς 13.5.2013)
Ἡμέρα θλιβερή, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἡ χθεσινὴ ἡμέρα, ὄχι μόνο γιὰ τὰ Κτίσματα, ὄχι μόνο γιὰ τὴν εὐρύτερη περιοχή μας, ἀλλά, θὰ ἔλεγα, καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴν Ἑλλάδα. Ἕνα ἔγκλημα ἀποτρόπαιο συνετάραξε τὶς ψυχὲς ὅλων μας. Ἕνας σεσημασμένος κακοποιός, ἀπὸ τὸ Μπεράτι, χωρὶς νὰ γνωρίζει τὰ θύματά του, τοὺς ἀφήρεσε χωρὶς δισταγμὸ τὴ ζωή, γιὰ λίγα χρήματα. Ἐνῷ πρωτύτερα εἶχαν κινδυνεύσει καὶ κάποιοι κάτοικοι τοῦ χωριοῦ στὸ καφενεῖο, ἐναντίον τῶν ὁποίων ὁ ἀδίστακτος δολοφόνος, ἔριξε χειροβομβίδα, ἡ ὁποία ὡς ἐκ θαύματος, δὲν ἐξερράγη.
Εἶναι φυσικὸ μετὰ τὸ φρικαλέο αὐτὸ ἔγκλημα νὰ κυριαρχήσει ὁ φόβος καὶ ἡ ἀβεβαιότητα καὶ γιὰ τὸν ἐπὶ πλέον λόγον ὅτι, προσέξτε, τὰ σύνορα σὲ ὁλόκληρη τὴν ἀκριτική μας ἐπαρχία ἔχουν μείνει ἀπὸ ἀρκετοῦ χρόνου ἐντελῶς ἀφύλακτα. Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο, χθὲς τὸ πρωὶ, ἔτσι ἀπὸ μία ἐσωτερικὴ παρόρμηση, μετὰ τὴν Θ. Λειτουργία ἐπισκέφθηκα τὸ στρατιωτικὸ φυλάκιο τῆς Κακαβιᾶς, χωρὶς νὰ ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου τὶ εἶχε συμβεῖ ἐδῶ. Ἐπῆγα, γιὰ ποιὸ λόγο ; Γιὰ νὰ τονώσω καὶ νὰ ἐνισχύσω αὐτὰ τὰ λίγα παιδιά - ἕξι (6) στρατιῶτες εἶναι ὅλοι κι ὅλοι - τὰ ὁποῖα «φυλᾶνε Θερμοπῦλες».
Ὅμως, γεγονὸς μένει, καὶ τὸ ξαναλέω, ὅτι τὰ σύνορα ἀπὸ τὴν Μουργκάνα ἕως τὸ Γράμμο παραμένουν ἀτυχῶς ἀφύλαχτα χρόνια τώρα. Ἡ πολιτεία παρὰ τὶς ἔντονες διαμαρτυρίες μας ἐμείωσε δραματικὰ τὴ στρατιωτικὴ θητεία σὲ ἐννέα (9) μῆνες. Κι’ ὅταν ἔλεγα σὲ κάποιους ἁρμοδίους : « - Μὰ τρελαθήκατε,τὶ κάνετε ἐδῶ, ποιὸς θὰ φυλάξει τὰ σύνορα ;» Ἀπαντοῦσαν μὲ «ἁγίαν ἀφέλειαν»: « - Οἱ συνοριακοὶ φρουροί». Ἀλλά, νὰ ὅμως, ποὺ καὶ οἱ συνοριακοὶ φρουροὶ ἐλάχιστοι ἔχουν μείνει ἐδῶ. Ἐσεῖς βλέπετε συνοριακοὺς φρουρούς ; Ἐγὼ ποὺ γυρίζω σὲ ὅλα τὰ χωριὰ σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι δὲν βλέπω, παρὰ ποὺ καὶ ποὺ, ἄν θὰ δῶ ἕναν - δυὸ ἀπ’ αὐτούς. Ὁ λόγος εἶναι, ὅτι μετεκινήθησαν καὶ συνεχίζουν νὰ μετακινοῦνται πρὸς τὸν Ἕβρο, ἄλλοι δὲ ἐξ αὐτῶν τοποθετοῦνται στὰ Ἰωαννίνα, ἐδῶ καὶ ἐκεῖ στὶς μεγάλες πόλεις νὰ φυλᾶνε τοὺς πολιτικούς μας. Κουστωδίες ὁλόκληρες ἔχουν οἱ πολιτικοί μας καὶ ἡ ἀκριτικὴ Ἐπαρχία δὲν φρουρεῖται. Τοὺς τὰ λέω τῶν ἁρμοδίων. Δὲν τὰ λέω σὲ σᾶς τώρα μόνο. Ἀλλ’ ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τὰ ἀπευθύνω καὶ σὲ σᾶς.
Τὸ ἀποτέλεσμα ποιὸ εἶναι ; Ἡ Ἑλλάδα, καὶ ἰδιαίτερα ἡ ἀκριτική μας Ἐπαρχία, ἡ ὁποία καὶ μᾶς ἐνδιαφέρει περισσότερο, ἔχει γίνει ξέφραγο ἀμπέλι, ὥστε οἱ διάφοροι Ἀλβανοὶ κακοποιοί, νὰ μπαινοβγαίνουν ἄνετα μεταφέροντας ναρκωτικά, κλέβοντας καὶ σκοτώνοντας ἀδίστακτα ἀνύποπτους ἀνθρώπους, παρὰ τὶς φιλότιμες προσπάθειες τῆς Ἀστυνομίας, ἡ ὁποία - ἐγὼ θὰ τὸ πῶ, ἐκφράζοντας τὴν Μητρόπολή μας, καὶ τὸ πρόσωπό μου ἄν θέλετε - ἡ ὁποία Ἀστυνομία ἔχει ἀμέριστη τὴν ἀγάπη μας καὶ τὴν συμπαράστασή μας. Καὶ λέω κάποιες φορὲς στοὺς ἁρμοδίους : Λῦστε τὰ χέρια τῆς Ἀστυνομίας. Ἄν τὸ κάνατε ἐσεῖς ποὺ δὲν τὸ ἀκούσατε νὰ τὸ λέω, τόσο τὸ ἔκαναν καὶ ΄κεῖνοι ποὺ τὸ ἄκουσαν.
Ὅμως, τοὺς τελευταίους καιρούς ἔχει ἐπικρατήσει καὶ μιὰ ἄλλη συνήθεια. Ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ συνήθεια: Νὰ ἀποφυλακίζονται διάφοροι κακοποιοὶ, καὶ μάλιστα κακοποιοὶ ἐξόχως ἐπικίνδυνοι, οἱ ὁποῖοι συνεχίζουν τὸ ὁλέθριο ἔργο τους. Δὲν ξέρω ἄν τοὺς δίνουν καὶ πιστοποιητικὰ χρηστοηθείας σ’αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἀπολύουν ἀπὸ τὶς φυλακές. Πάντως τοὺς ἀπολύουν. Καὶ τὸ λέω αὐτό, γιατὶ ἐκτὸς καὶ ἄλλων παραδειγμάτων ποὺ ἔχουμε κατὰ καιροὺς καὶ μόλις στὸ πρόσφατο παρελθὸν, ὁ εἰδεχθής δολοφόνος τῶν Κτισμάτων, εἶχε ἀποφυλακιστεῖ ἀπὸ τὶς φυλακὲς τοῦ Ναυπλίου. Δηλαδή τρελαθήκαμε ! Εἶναι πράγματα ἐξωφρενικὰ αὐτά !
Γι’ αὐτό, ἀδελφοί μου, προσέξτε. Συγχωρεῖστε μου λίγο καὶ τὸν τόνο τῆς φωνῆς μου , ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸ ἐσωτερικὸ μου, δίκην ἀγανακτήσεως. Γι’ αὐτὸ λοιπόν, λόγῳ τοῦ ἀξιώματός μου, λόγῳ τῆς ἡλικίας μου - κάποιοι ἴσως ἐξ ὑμῶν θὰ μ’ ἐνθυμοῦνται νεαρὸν ἱεροκήρυκα μὲ μαῦρα γένεια, τώρα περάσαν 40 καὶ πλέον χρόνια ἀπὸ τότε - ἀλλὰ καὶ λόγῳ τοῦ ὅτι διακονῶ τὴν ἀκριτικὴ ἐπαρχία 46 ὁλόκληρα χρόνια, ἀπευθύνομαι στὴν πολιτικὴ καὶ λοιπὴ ἡγεσία τῆς Χώρας γιὰ νὰ τοὺς πῶ εὐθέως καὶ ἄνευ περιστροφῶν, ἤ μᾶλλον νὰ τὸ ἐπαναλάβω γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά. Θὰ μοῦ πεῖτε καὶ ποιὸς θὰ σ’ ἀκούσει Δεσπότη μου ἀπ’ αὐτὸ τὸ ἀκραῖο σημεῖο τῆς Πατρίδος; Νὰ σᾶς πῶ ἕνα μυστικό ; Ἀκοῦνε στὸ κέντρο. Ἀκοῦνε καὶ παραακοῦνε. Καὶ ὑπολογίζουν τὴν φωνὴ τοῦ Ἐπισκόπου. Ἄς κάνουν ὅτι ἀδιαφοροῦν. Ἔχω τεκμήρια ὅτι ἀκοῦνε. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ λέω τώρα, ὥστε νὰ φθάσουν «ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων» στὶς ἀκοὲς τῶν ἐνδιαφερομένων. Τὶ τοὺς λέω: - Κύριοι λάβετε ἐπειγόντως μέτρα γιὰ τὴν περιφρούρηση τῆς ζωῆς καὶ τῆς περιουσίας καὶ τῆς τιμῆς τῶν κατοίκων τῆς ἀκριτικῆς μας Ἐπαρχίας. Τὸ πρᾶγμα δὲν πάει ἄλλο. «Ὥς ἐδῶ καὶ μὴ παρέκει». Καὶ «οἱ καιροὶ οὐ μενετοί». Τρέχουν οἱ καιροὶ, τρέχουν τὰ γεγονότα, δὲν μᾶς περιμένουν. Νὰ ξυπνήσουμε ἀπὸ τὴν ρᾳστώνη μας καὶ τὴν ἄνεσή μας. Καὶ τοὺς λέω ἀκόμα: - Μὴν συντελεῖτε στὴν ἐρήμωση τῶν χωριῶν μας παίρνοντας ὅλες τὶς Ὑπηρεσίες στὰ μεγάλα ἀστικὰ κέντρα. Ξέρετε τὶ ἀγῶνα κάνουμε αὐτὸ τὸν καιρό ; Ὁ Δήμαρχος ποὺ εἶναι ἐδῶ τὸ γνωρίζει. Θηριομαχοῦμε κυριολεκτικὰ νὰ κρατήσουμε τὶς Ὑπηρεσίες, γιατὶ ἀλλιῶς ὄχι μόνο τὸ Πωγῶνι, ὄχι μόνο ἡ Κόνιτσα, ἀλλὰ ὅλη ἡ παραμεθόριος Ἑλλάδα θὰ σβήσει μὲ τὴν τακτικὴ τῆς πολιτείας.
Λοιπόν, ἐπανερχόμενος στοὺς πολιτικούς μας τοὺς λέω ὅτι : - Μόνον ὁ θάνατος θὰ μοῦ κλείσει τὸ στόμα. Ἐγὼ θὰ σᾶς τὸ φωνάζω καὶ θὰ σᾶς λέω ὅτι «ἐσχάτη ὥρα ἐστί». Ὄχι ἄλλο αἷμα. Ὄχι ἄλλο ἐγκλημα. Ὄχι ἄλλη περιφρόνηση γιὰ ὅσους ἐπιμένουν νὰ ζοῦν ἐδῶ στὴν γῆ τῶν πατέρων τους. Καιρὸς νὰ ἀναλάβουμε ὅλοι τὶς εὐθῦνες μας. Ἰδιαίτερα ἐσεῖς οἱ πολιτικοὶ ποὺ διαχειρίζεσθε τὶς τύχες αὐτοῦ τοῦ τόπου, αὐτοῦ τοῦ λαοῦ. Αὐτὰ τοὺς λέω. Διότι ἀδελφοί, ἐπιτρέψτε μου νὰ σᾶς τὸ ἐξομολογηθῶ : Δὲν βάζω τὸν θρόνο πάνω ἀπὸ τὶς ἀρχές μου. Ὄχι. Ποτέ. Τὶς ἀρχές μου βάζω πάνω ἀπὸ τὸ θρόνο. Γιατί, κοιτᾶξτε, τὸ θρόνο κάποτε θὰ τὸν χάσω αὔριο, μεθαύριο. Θὰ πεθάνω. Οἱ ἀρχές μου ὅμως, θὰ μένουν. Καὶ γι’ αὐτὲς τὶς ἀρχὲς ἀγωνίζομαι. Ἔχετέ το λοιπόν, ὑπόψιν σας καὶ ὅσοι μένουμε ἐδῶ, ἀλλὰ καὶ ὅσοι μένετε σὲ ἄλλες περιοχὲς ἀλλὰ κατάγεσθε ἀπὸ τὴν περιοχὴ αὐτή, νὰ ἑνώσουμε τὶς δυνάμεις μας γιὰ νὰ συγκρατήσουμε καὶ νὰ περισώσουμε ὅ,τι εἶναι δυνατόν. «Ἡ ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει». Αὐτὸ νὰ εἶναι τὸ σύνθημά μας.
Τὸσον οἱ συλλειτουργοί μου, ὅσον καὶ ἐγὼ εὐχόμεθα ὁ Κύριος ν’ ἀναπαύσει τὶς ψυχές τῶν ἀειμνήστων «ἀδίκῳ θανάτῳ θανατοθέντων Θωμᾶ καὶ Σοφίας, νὰ παρηγορεῖ τὰ παιδιά τους καὶ τοὺς οἰκείους τους γενικῶς, καὶ προσέξτε ὅσοι μένετε ἐδῶ στὰ Κτίσματα : Μὴ φοβᾶστε, ἡ Ἑλλάδα δὲν πεθαίνει ! Ὁ Χριστὸς θὰ νικάει ! γιατὶ ἐνδεχομένως νὰ σᾶς ἔχουν δημιουργηθεῖ κάποια συναισθήματα φόβου. Εἶναι ἐν μέρει φυσικὸ αὐτό. Ἐγὼ σᾶς λέω μὴ φοβᾶστε ! Μὴ φοβᾶστε ! Ἐμπιστευθεῖτε τὸν ἑαυτό σας εἰς τὸν Θεόν καὶ ἐγὼ ὅσο ζῶ θὰ φωνάζω πρὸς τὴν ἡγεσία τοῦ Ἔθνους νὰ προσέξει αὐτὸν τὸν μαρτυρικὸ τόπο. Καὶ εἴθε, ἀδελφοί μου , ὅλους μας νὰ μᾶς ἀξιώσει ἡ ἀγαθότης τοῦ Κυρίου τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, τὴν ὁποίαν εἴθε νὰ τὴν χαρίζει εἰς πάντας ὑμᾶς. Ἀμήν.
